Σήμερα συνέβει κάτι μοναδικό...

Σήμερα οι φιλοξενούμενές μου έφυγαν…Αυτό δεν είναι το «μοναδικό» του τίτλου…αυτό είναι το δυσάρεστο γιατί με τα κορίτσια πέρασα πολύ όμορφα και ξένοιαστα όλες αυτές τις μέρες, είχα παρέα το Σ/Κ και όλα κύλησαν ευχάριστα!
Το «μοναδικό» της υπόθεσης είναι πως αφού σήμερα πήγαμε για μπάνιο, αφού φάγαμε καταπληκτικά σε μια ψαροταβέρνα, αφού ο ουρανός σκοτείνιασε και δρόσισε υπέροχα τη φύση, γύρισα σπίτι. Την ώρα που πέρασα το κατώφλι της εξώπορτας και έκλεισα την πόρτα της εισόδου, στον αριστερό ώμο την τσάντα θαλάσσης, με το μαγιώ, στο δεξί μου χέρι την πετσέτα, εκείνη τη στιγμή, αυτή την «τυχαία» μέρα και για 5-6 δευτερόλεπτα ένοιωσα πως είμαι πάλι όπως πριν. Για 5-6 δευτερόλεπτα, δεν ένοιωσα άρρωστη, ένοιωσα σαν να ήμουν στο καλοκαίρι μου το τελευταίο του 2007, τότε που το να γυρνώ αργά από τη θάλασσα ήταν απλώς η καθημερινότητά μου! Μα τι παιχνίδια παίζει το μυαλό. Έτσι σαν αστραπή, στιγμιαία, στο μυαλό μου δεν ήμουν άρρωστη. Αλλά αυτή η κατάσταση μυαλού δεν κράτησε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα…ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον…
Σήμερα χάρηκα όταν μου συνέβει αυτό, παράλληλα όμως λυπήθηκα. Λυπήθηκα γιατί κατάλαβα πως τελικά, από τότε που αρρώστησα…εξακολουθώ να βλέπω τον εαυτό μου με μια σκιά. Δεν νοιώθω ακριβώς άρρωστη αλλά δεν μπορώ να βρω ηρεμία μυαλού, σαν να λέμε Once sick, always sick…κάπου εκεί αποδίδω και το γεγονός ότι θέλω συνέχεια να κάνω πράγματα και να είμαι με κόσμο…ΦΦΦΦΦ τι καλά που θα ήταν να μην είχε συμβεί τίποτα και με καμιά αρρώστια. Γιατί τόσος κόσμος και εγώ να περνάμε τέτοιες δοκιμασίες που μας αφήνουν τόσα "κουσούρια";;;
Anyway, ας μείνουμε στα 5-6 ανέμελα δευτερόλεπτα τα σημερινά, στα πολλά γέλια της παρέας του Σ/Κ, στο πρώτο μπάνιο, στις αγκαλιές, στην ανανέωση του ραντεβού μας τον Ιούλιο, στα σχέδια των διακοπών και ας εκτιμήσω πως ήταν ένα Σ/Κ διαφορετικό από τα άλλα…θάλασσα, κουβεντούλα και παρέα, what else? Καλή βδομάδα!

Υ.Γ Στη φωτό, ή στραβά πάει ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε! χαχα!