Ο δρόμος προς τη θάλασσα

μου έλειψε το πέλαγος, μου έλειψε το καλοκαίρι, μου έλειψε η ανεμελιά!

Θέλω να ξανα ζήσω την απόλυτη αφαίρεση νου και πνεύματος, θέλω να γίνω ένα με τα κύμματα, ένα με τον έναστρο ουρανό. Να δω τα φώτα της πόλης να απομακρύνονται,να αγγίξω τα φύλλα στα δένδρα, να δω τη θάλασσα απο ψηλά, εκεί, όπως παίρνεις τη στροφή και κατεβαίνεις με το γαλάζιο στα δεξιά σου! Να έχει ζέστη και ο τζίτζικας να ακούγεται,το μόνο που να περνά απο το μυαλό μου να είναι η επιλογή της παραλίας! Θέλω να γυρίσω στα παλιά, εκεί που καμία αρρώστια δεν περνούσε απο το μυαλό μας!

Θέλω πίσω κάτι...και όσο και αν λέμε πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω...η αλήθεια είναι άλλη. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω αλλά μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε με τη δική μας στάση προς τη ζωή να φτιάξουμε αυτό που μας αρέσει! Μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας ;-) και να ζήσουμε έστω κάτι παρόμοιο (ok, ίδιο δεν γίνεται...) αρκεί να αφήσουμε τα "όχι", τα "πρέπει", τις "ηλικίες" τα "καλούπια" και τα "status" για άλλους ανθρώπους και να ακούσουμε την καρδιά μας, αυτή θα μας οδηγήσει καλύτερα, σε όλα όσα μας κάνουν καλό!!!