λίγο πριν το τέλος...

σήμερα πακετάρω ή μάλλον όπως λέει και μια φίλη και γελάμε πακετέρνω. Δηλαδή...τί πακετέρνω...στην ουσία τσεκάρω αν πήρα όλα όσα θα χρειαστώ γιατί την βαλιτσούλα μου την κατέβασα την Κυριακή και γέμισα χθες αρκετά... ξέρετε...είναι κόκκινη...είναι η ίδια με την οποία πέταξα κάποτε στην Κύπρο, κάποτε στο Παρίσι και αρκετές φορές στην Αθήνα...καμια φορά σκέφτομαι πως αν οι βαλίτσες ή τα παπούτσια είχαν στόμα...θα μας έλεγαν απίστευτα πράγματα.

well well...σήμερα ο μήνας έχει 11...αύριο ταξιδεύω για Αθήνα λοιπόν...θα χει ζέστη βλέπω...καλοκαιρινή ενδυμασία λοιπόν... Τελικά να που την Αθήνα την αγάπησα...η ζωή παίζει τα πιο παράξενα παιχνίδια της...το 1998 ήθελα σαν τρελλή να φύγω απο Αθήνα, να πάρω την μετεγγραφή μου και να σπουδάσω σε άλλη πόλη και να...το 2007 έμελε να βρω εκεί τη γιατρειά μου :-Ρ Λες και στη ζωή μου την χρωστούσα μια Αθήνα, γιατί κάποτε κατάφερα και της ξέφυγα και την είχα πάρει τη μετεγγραφή...

ένας ακόμη Μάιος στην Αθήνα...ίδιο μέρος, ίδιος μήνας, η ζωή μας κύκλους κάνει...εμ δεν θα έκανε; Ακόμη και οι άνθρωποι ανακυκλώνονται...τους χάνουμε, τους ξαναβρίσκουμε και ανοίγουμε σιγά σιγά τη χαραμάδα...βάζουν δειλά το πόδι τους, κρατάνε την πόρτα ανοιχτή ωσπου ξανα μπαίνουνε και ξανα συστήνονται...για να δούμε του χρόνου που θα με βρει και κυρίως με ποιούς ο Μάιος. Πάντως πιστεύω με τα "μερεμέτια" μου θα έχω τελειώσει...έτσι φαίνεται...