Μετά την Πρωτομαγιά

ο Μάιος συνεχίζει δυναμικά, καθώς τα κανόνισα με την δουλειά και πήρα την απαραίτητη άδεια για το επόμενο χειρουργείο! Τα συναισθήματά μου είναι περίεργα αλλά πιστεύω θα επιπλεύσω για μια ακόμη φορά. Απλά έχω βαρεθεί και μπουχτίσει τα νοσοκομεία, τα κρύα χειρουργεία, τις αναισθησίες και όλα όσα συνθέτουν έναν τέτοιο χώρο. Τι να κάνουμε, απο μικρή στα βάσανα. Προχθές σκεφτόμουν πως δεν αντέχω να μου ξανατρυπήσουν το χέρι. Σκέφτηκα το τσίμπημα για την νάρκωση και εκείνο τον ορό και μου ρθε μεγάλη ανατριχήλα! Στο αριστερό μου χέρι, απο τον καρπό και κάτω, στο εξωτερικό μέρος της παλάμης, αν κανείς προσέξει μπορεί να δει μικρές κουκιδίτσες...τα απομεινάρια των χμθ. Γιατί οι περισσότερες φλέβες μου είχαν "καεί" και οι νοσοκόμες εστίαζαν στο κάτω μέρος του χεριού. ΒΑΡΕΘΗΚΑ! Ελπίζω μετά απο αυτό το χειρουργείο να μη ξαναχρειαστώ κάτι. ΒΑΡΕΘΗΚΑ αλλά όσο και αν το λέω και το γράφω, ξέρω πως πρέπει να σμπρώξω για μια ακόμη φορά τη ζωή και τις μέρες μου και να οδηγησω τα βήματά μου πάλι σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, εκεί όπου αυτή τη φορά θα κλείσει το "πακέτο". Σε όσους δεν έχουν περάσει μια ανάλλογη ιατρική περιπετεια, σίγουρα θα "διαβάζομαι" ως γκρινιάρα...αλλά πιστέψτε με, η ταλαιπωρία δρα συσωρευτικά! Και εγώ κουράστηκα, βέβαια τι να πουν και άλλοι...ας μην είμαι και αχάριστη λοιπόν!

Θέλω να πω σε ένα μελαγχολικό και πολύ οικείο κορίτσι που είδα πρόσφατα, να ΜΕΙΝΕΙ ΔΥΝΑΤΗ και κάπου κάπου αφου με ξέρει, να με σκέφτεται και να θυμάται πως δεν πέρασα λίγα αλλά μάλλον τα κατάφερα...να το θυμάται αυτό για να σκέφτεται πως όλα γίνονται πως θα την βρει την άκρη.
Όπως και εγώ, έτσι και εσύ θα βγείς απο την μελαγχολία σου...αρκεί να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου babe ;-) και αν δεν το κάνεις εσύ, άσε να το κάνουν οι φίλοι σου...να σε τραβήξουν λίγο , λίγο, λίγο, έξω απο τα τείχη σου.......και σκέψου την καλή σου τύχη....σκέψου πως έχεις ανθρώπους να σε τραβήξουν....άστους να πιάσουν το χέρι σου λοιπόν! σε φιλώ!