Strange news!

H χαρά του Σ/Κ μου βγήκε ξινή (αν την έχετε ξανα σκούσει την έκφραση…)

Από το πρωί που σηκώθηκα, είχα μια περίεργη αίσθηση πως ο δεξιός μου μαστός (η πρώην μαστεκτομή) είναι μικρότερος από τον αριστερό μου, ενώ φεύγοντας απο την Αθήνα ήταν όμοιοι. Σκέφτηκα πως θα είναι η ιδέα μου. Όμως όταν φόρεσα το μπλουζάκι του Σαββάτου, δεν στεκόταν τόσο ωραίο όσο 2 μέρες πριν…Τελικά, κοιτώντας από δω, κοιτώντας από κει, άρχισα να υποψιάζομαι πολλά, και θυμήθηκα πως είχα ενοχλήσεις και στη μεριά της βαλβίδας αυτού του μαστού, κάτι σαν τραβήγματα.
Φρίκαρα, δεν μπορώ να πω ψέματα…φρίκαρα όταν σκέφτηκα πως ο διατατήρας τρύπησε. Φρίκαρα, όχι γιατί είναι σε κίνδυνο η υγεία μου αλλά γιατί ήμουν πολύ κοντά στο τελικό αποτέλεσμα και τώρα πρέπει να κάνω ένα μινι-χειρουργείο για να δούμε γιατί ο διατατήρας «χάνει» το αλατόνερό του και αν χρειαστεί να τον αντικαταστήσουμε. Η διάθεσή μου χάλασε γιατί μόλις σήμερα, είχα διευθετήσει το επαγγελματικό που με βασάνιζε απο 7/9 και ήθελα να το χαρώ. Αλλά βλέπεις, στη ζωή, τίποτα δεν πάει πακέτο…
Μίλησα με τον πλαστικό και είπαμε να βρεθούμε την επόμενη Δευτέρα. Μου είπε πως μπορεί να λάσκαρε η βαλβίδα του διατατήρα και να χάνει από κει, το ζητούμενο είναι ότι πρέπει να «ανοίξει» για να δει αλλά από την άλλη να μείνω ήσυχη ότι δεν κινδυνεύω από κάτι, απλά το αλατόνερο στάζει στο σώμα μου (μπλιάχ;;;έτσι;;;). Πόσο αλμυρή πια να γίνω; Μήπως λίγα μπάνια έκανα φέτος στο Ιόνιο; Αυτά για να ελαφρύνω τόσο τη δική σας διάθεση, όσο τη δική μου. Δε φταίει κανείς φυσικά, απλώς συνέβει! Ο γιατρός με ανακούφισε λίγο παραπάνω λέγοντας πως θα καλύψει ο ίδιος τα έξοδα…και αυτό είναι σημαντικό!

Τι να πω, σε αυτή τη ζωή, μια στιγμή ανακούφισης πραγματική, θα ρθει ποτέ χωρίς περιτύλιγμα; Αγώνας, αγώνας και πάλι αγώνας! Βαρέθηκα τόσο που δε μου ρχεται ούτε να σιχτιρίσω για την όλη κατάσταση…Σαν να λέμε «θα σκύψω το κεφάλι και θα πάω», μα μήπως μπορώ να κάνω και αλλιώς;

Τώρα θα έχω και πρόβλημα εμφάνισης με τα ρούχα μέχρι να πάω Αθήνα…κλαψ κλαψ! Αλλά όλο και κάτι θα σκεφτώ..!