Athens News

Σήμερα συνειδητοποίησα ότι από χθες έχω ταξιδέψει 9 ώρες. Σαν χρόνος πτήσης θα με έβρισκε τώρα κάπου στην Αμερική. Τόσες ώρες όμως χρειάστηκαν για να αφήσω το νησί, να ρθω στη βάση μου και να φύγω πάλι για Αθήνα σε 2 μέρες! Πιέζομαι χρονικά γιατί όπου να ναι ξεκινάει και η δουλειά…

Αθήνα λοιπόν, μετά από 2 μήνες! Περίεργα συναισθήματα, όμοια με εκείνα του φυλακισμένου προς τον δεσμοφύλακα…Μπορώ να πω πως είχα μέσα μου μια μικρή χαρά, γιατί στην κλινική με περιμένουν πάντα πρόσωπα γνωστά και χαμογελαστά (διαστροφή;;; ε……όλα είναι μέσα στο παιχνίδι). Αρκετοί εκεί με «καμαρώνουν», εισέπραξα πολλά κομπλιμάν για την εμφάνισή μου κτλπ. Αρκετοί επίσης είναι και αυτοί από το προσωπικό που διαβάζουν Sweet December και ίσως έχουν ένα κρυφο-φανερό καμάρι για το ότι με γνωρίζουν (πωπω, τελικά εγώ εδώ «ψωνίστηκα», αλλά δε φταίω…!) και από την άλλη μέσω των γραπτών μου νοιώθουν πιο κοντά μου. Οπότε για κλινική…οι συνθήκες είναι πολύ καλές, αν έλεγα το αντίθετο θα ήμουν αχάριστη…

Το ραντεβού με τον πλαστικό πήγε μια χαρά, φουσκώσαμε με νεράκι τον δεξί μαστό (της μαστεκτομής) κατά 50ml. Δεν πονάω, και ούτε τραβάει το δέρμα ιδιαίτερα. All well λοιπόν!

Έφυγα αμέσως μετά το ραντεβού και πρόλαβα λεωφορείο για πίσω. (Παναγιώτη αν διαβάζεις forgive me, έμεινα στην πρωτεύουσα ελάχιστες ώρες…στο επόμενο ραντεβού ελπίζω να σε δω.)

Γύρισα σπίτι μου σήμερα κατά τις 20.30, με ένα κεφάλι «καζάνι». Η αλήθεια είναι ότι συναχώθηκα…χάλια. Αλλά τι να κάνει ένας οργανισμός που είναι 3 μέρες στους δρόμους και μπες-βγες στον κλιματισμό; Κρίμα πάντως, γιατί το συναχάκι μου έριξε τη διάθεση…έχω να τακτοποιήσω και τα πράγματά μου απο τις διακοπές και όλο και κάποιες εκκρεμότητες προκύπτουν. Τρέξιμο δλδ και δεν έχω καμια όρεξη…