Πιστεύω θα απορήσετε με τις τόσες αλλαγές στη διάθεσή μου!
Τελικά νομίζω πως πιέζω τον εαυτό μου και προσκολώμαι πολλές φορές στο παρελθόν. Μου είναι πολύ,πολύ πιο εύκολο να αλλάξω μυαλά, διάθεση, προσδοκίες. Γιατί τελικά δεν το κάνω; Μένει κανείς ίδιος και δεν το ξέρω; Όλα τριγύρω αλλάζουν και τελικά…χα…τελικά…η ζωή η ίδια και όλοι δίπλα μου, μου δείχνουν τον δρόμο της αλλαγής που πρέπει να πάρω. Να ξεκολλήσω το έξυπνο μυαλό μου…! Αλλά βλέπετε, ένα κομμάτι του ρομαντισμού μου, της παιδικής μου αθωότητας και του αυθορμητισμού μου, παραμένει μέσα μου, ανέπαφο από τον καρκίνο, και αυτό το κομμάτι είναι που με κάνει να πιστεύω ότι όλα είναι όπως τα άφησα πριν αρρωστήσω, ότι είμαι μέρος μιας ανέμελης παρέας που αν σηκώσω το τηλέφωνο και πω "πάμε για καφέ;" έχει πεταχτεί σε δευτερόλεπτα να πει "ναι!".
Κάποιος, κάπου, κάποτε είπε "Η ζωή δεν είναι αυτό που θες, η ζωή είναι αυτό που έχεις" και για μένα, μαζί με άλλα τόσα άτομα, σίγουρα η ζωή δεν έφερε αυτό που θέλαμε. Μας έδωσε ότι είχε, το πιστεύω όμως ότι...κάπου μέσα μας, όλη αυτή η ιστορία βρήκε και τρύπωσε και φύτεψε πολλά πολλά σποράκια που χωρίς να το ξέρουμε έχουν ήδη φυτρώσει και ανθίσει. Έχουν γίνει ολόκληρα δέντρα ΣΟΦΙΑΣ.
Τελικά νομίζω πως πιέζω τον εαυτό μου και προσκολώμαι πολλές φορές στο παρελθόν. Μου είναι πολύ,πολύ πιο εύκολο να αλλάξω μυαλά, διάθεση, προσδοκίες. Γιατί τελικά δεν το κάνω; Μένει κανείς ίδιος και δεν το ξέρω; Όλα τριγύρω αλλάζουν και τελικά…χα…τελικά…η ζωή η ίδια και όλοι δίπλα μου, μου δείχνουν τον δρόμο της αλλαγής που πρέπει να πάρω. Να ξεκολλήσω το έξυπνο μυαλό μου…! Αλλά βλέπετε, ένα κομμάτι του ρομαντισμού μου, της παιδικής μου αθωότητας και του αυθορμητισμού μου, παραμένει μέσα μου, ανέπαφο από τον καρκίνο, και αυτό το κομμάτι είναι που με κάνει να πιστεύω ότι όλα είναι όπως τα άφησα πριν αρρωστήσω, ότι είμαι μέρος μιας ανέμελης παρέας που αν σηκώσω το τηλέφωνο και πω "πάμε για καφέ;" έχει πεταχτεί σε δευτερόλεπτα να πει "ναι!".
Κάποιος, κάπου, κάποτε είπε "Η ζωή δεν είναι αυτό που θες, η ζωή είναι αυτό που έχεις" και για μένα, μαζί με άλλα τόσα άτομα, σίγουρα η ζωή δεν έφερε αυτό που θέλαμε. Μας έδωσε ότι είχε, το πιστεύω όμως ότι...κάπου μέσα μας, όλη αυτή η ιστορία βρήκε και τρύπωσε και φύτεψε πολλά πολλά σποράκια που χωρίς να το ξέρουμε έχουν ήδη φυτρώσει και ανθίσει. Έχουν γίνει ολόκληρα δέντρα ΣΟΦΙΑΣ.
2 σχόλια:
"Η ζωή δεν είναι αυτό που θες, η ζωή είναι αυτό που έχεις"
Όλη η σοφία εδώ μέσα.
για sundy
Ναι και εγώ έτσι νομίζω...
Η ζωή επίσης κάποια είπε ότι είναι σαν μια τράπουλα, κάποιος στη δίνει αλλά εσύ αποφασίζεις πως θα παίξεις τα χαρτιά!
Το σίγουρο είναι,και το έχουμε ζήσει απο πρώτο χέρι πως κάποιες μπόρες έρχονται και μας βρίσκουν χωρίς ομπρέλες, μας μουσκεύουν yo the bone,μας αρρωσταίνουν αλλά μόλις σηκωθούμε απο το κρεββάτι και παρατηρήσουμε τον ήλιο έξω..μια ελπίδα γεννιέται.
Δημοσίευση σχολίου