Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως έχουμε «πολλές» Πρωτοχρονιές, Αναστάσεις κτλπ. στη ζωή μας, αλλά ΜΙΑ φορά ζούμε την 7/7/2007, την 8/8/2008 και μια φορά τη σημερινή 9/9/2009. Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι που μια φίλη από το Ντουμπάι μου έστειλε ένα sms για να δώσω σημασία στη μέρα 9/9/2009 καθώς είναι όπως έγραψε only once in our life time. Η «συνάδελφος» SUNDY όμως (καθώς σερφάριζα) ήταν αυτή που με την ανάρτησή της με έκανε να σκεφτώ και πολλά παραπάνω. Βλέπεται, τυχαία (;) σήμερα απέρριψα μια δουλειά στη Χίο, το φαξ το είχα έτοιμο από τις 8/9/2009 αλλά δεν μπόρεσα να το στείλω…ήταν να «φύγει» σήμερα. Αν όλα όσα διαβάζετε είναι κάπως ακαταλαβήστικα πηγαίνετε στο www.sundycancer.blogspot.com στο ποστ της Τετάρτης. Από εκεί παραθέτω πως : το «9» "Είναι ο αριθμός της ολοκλήρωσης και σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να "αφήσεις" τις παλιές ξεπερασμένες μορφές σκέψης και συνήθειες. Πρέπει να συγχωρούμε και να ξεχνάμε ότι πονάει και τις διαφωνίες.
Αυτή είναι η στιγμή για να κλείσει η πόρτα για παλαιούς τρόπους μας και να ανοίξει η πόρτα για μια λαμπρή νέα αρχή. Πρέπει να προχωρήσουμε από την ημερομηνία αυτή με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά.Μην αφήσετε αυτή την ημέρα 09.09.09. να περάσει χωρίς κάποιο είδος γιορτής, έστω και ένα γεύμα με την οικογένειά σας.»
Και συμπτωματικά, χθες βγήκα και για καφέ, και για φαγητό. Μου πέρασε όμως από το μυαλό κατά τη διάρκεια των εξόδων μου η σκέψη ότι «δεν γιορτάζω κάτι, αφού απέρριψα την πρόταση της δουλειάς». Θα μου πείτε "πως αλλάζεις ζωή ενώ δεν φεύγεις;" . Κι όμως...κάτι μέσα μου είναι πολύ αισιόδοξο σήμερα και δεν το κρύβω πως ενισχύθηκε με όλες τις παραπάνω «συμπτώσεις». Κάτι μέσα μου, μου δίνει μια χαρά και ικανοποίηση πως πήρα τη σωστή απόφαση και πως αυτή, δεν θα είναι μια χρονιά όπως οι άλλες. Έβαλα πολλά συναισθήματα και ανθρώπους στη θέση τους, οπότε έχω τακτοποιήσει αρκετά το «μέσα» μου και σίγουρα, ξεκινάω αυτό το φθινόπωρο κάπως αλλιώς…είμαι καλά, είμαι καλύτερα και πάτησα στα πόδια μου!!!Υπάρχει κάτι διαφορετικό σε αυτό το δειλό αεράκι που σκορπάει τις καλοκαιρινές αναμνήσεις μια-μια. Ίσως έσβησα το ιατρικό μου ιστορικό και ξεκινάω τη ζωή…από την αρχή. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά ο δρόμος για την Ιθάκη δεν είναι η μαγεία; Πολλούς στόχους θα φτάσουμε και όταν τους κατακτήσουμε, μετά από ένα διάστημα, θα ανακαλούμε περισσότερο τα σκαλοπάτια που πατήσαμε, τους χωματόδρομους, τις ερήμους αλλά και τις οάσεις ως το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά, αυτό που ποθούσαμε θα το έχουμε, και όταν το έχουμε πάντα δε λέμε «αυτό ήταν;» άσε που το βαριόμαστε κιόλας :-P
Να στε καλά!
Φιλάκια Sundy, θα σου τηλ.!
Αυτή είναι η στιγμή για να κλείσει η πόρτα για παλαιούς τρόπους μας και να ανοίξει η πόρτα για μια λαμπρή νέα αρχή. Πρέπει να προχωρήσουμε από την ημερομηνία αυτή με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά.Μην αφήσετε αυτή την ημέρα 09.09.09. να περάσει χωρίς κάποιο είδος γιορτής, έστω και ένα γεύμα με την οικογένειά σας.»
Και συμπτωματικά, χθες βγήκα και για καφέ, και για φαγητό. Μου πέρασε όμως από το μυαλό κατά τη διάρκεια των εξόδων μου η σκέψη ότι «δεν γιορτάζω κάτι, αφού απέρριψα την πρόταση της δουλειάς». Θα μου πείτε "πως αλλάζεις ζωή ενώ δεν φεύγεις;" . Κι όμως...κάτι μέσα μου είναι πολύ αισιόδοξο σήμερα και δεν το κρύβω πως ενισχύθηκε με όλες τις παραπάνω «συμπτώσεις». Κάτι μέσα μου, μου δίνει μια χαρά και ικανοποίηση πως πήρα τη σωστή απόφαση και πως αυτή, δεν θα είναι μια χρονιά όπως οι άλλες. Έβαλα πολλά συναισθήματα και ανθρώπους στη θέση τους, οπότε έχω τακτοποιήσει αρκετά το «μέσα» μου και σίγουρα, ξεκινάω αυτό το φθινόπωρο κάπως αλλιώς…είμαι καλά, είμαι καλύτερα και πάτησα στα πόδια μου!!!Υπάρχει κάτι διαφορετικό σε αυτό το δειλό αεράκι που σκορπάει τις καλοκαιρινές αναμνήσεις μια-μια. Ίσως έσβησα το ιατρικό μου ιστορικό και ξεκινάω τη ζωή…από την αρχή. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά ο δρόμος για την Ιθάκη δεν είναι η μαγεία; Πολλούς στόχους θα φτάσουμε και όταν τους κατακτήσουμε, μετά από ένα διάστημα, θα ανακαλούμε περισσότερο τα σκαλοπάτια που πατήσαμε, τους χωματόδρομους, τις ερήμους αλλά και τις οάσεις ως το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά, αυτό που ποθούσαμε θα το έχουμε, και όταν το έχουμε πάντα δε λέμε «αυτό ήταν;» άσε που το βαριόμαστε κιόλας :-P
Να στε καλά!
Φιλάκια Sundy, θα σου τηλ.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου