Λοιπόν…
Ήμουν πολύ σκεπτική πριν αναρτήσω το χθεσινό ποστ…!Αλλά εφόσον εδώ καταγράφω, σκέψεις, ορέξεις, συναισθήματα, όνειρα και καθημερινότητα, το θεώρησα από τη μια «χαζό» το να λέω ψέματα σε όλους εσάς που με διαβάζετε τόσο καιρό και να προσποιούμαι. Διάλεξα λοιπόν την αλήθεια αλλά να θυμάστε πως πάντα, ο δρόμος της αλήθειας είναι και ο πιο δύσκολος…!Έτσι δεν γίνεται πάντα; Το ψέμα είναι πιο εύκολο όπως και η προσποίηση το ίδιο! Εμένα όμως μου αρέσουν οι αλήθειες και τα πραγματικά συναισθήματα όσο και αν ξέρω πως ο ντόμπρος άνθρωπος παρεξηγείται και χαρακτηρίζεται κουραστικός!
Θέλω σήμερα, εδώ, να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Το ρίσκο που πήρα με το να πω την αλήθεια για ότι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες ήταν μεγάλο γιατί πολύ απλά, γυναίκες οι οποίες σκέφτονται να κάνουν την αποκατάσταση ίσως απογοητευτούν και διστάσουν. ΛΑΘΟΣ!
Από την αρχή του μπλογκ, γράφω και ξαναγράφω πως η κάθε μια μας είναι εξατομικευμένη περίπτωση. Η κάθε μια μας είμαστε «ένα περιστατικό» που όσο και αν μας ενώνει η ίδια νόσος, κακά τα ψέματα, μας χωρίζει, ή καλύτερα μας διαχωρίζει ταυτόχρονα. Τόσους μήνες μιλάμε για τα συμπτώματα ας πούμε των χημειοθεραπειών και βλέπουμε ότι η κάθε μια μας αντέδρασε το ίδιο αλλά ΚΑΙ διαφορετικά! Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε οργανισμός αλλιώς δέχεται π.χ τα φάρμακα.
Το ίδιο συμβαίνει παντού, και για την πιο μικρή επέμβαση και για την πιο μικρή γρίπη. Επειδή λοιπόν, έτυχε να πάθει κάτι ο διατατήρας μου, δε σημαίνει πως αυτό γίνεται συνέχεια ή θα γίνει και στην επόμενη γυναίκα που θα επιλέξει να κάνει αποκατάσταση.
Δεν είναι επίσης λάθος του πλαστικού!!! Μπορεί να είναι θέμα διατατήρα, μπορεί να είναι θέμα μιας απότομης κίνησης. Το ότι ο άλλος μου διατατήρας είναι σώος και στη θέση του, αυτό δεν σας λέει κάτι; Αν ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα τότε θα «χαλούσε» και ο άλλος έτσι;
Πάρτε καλύτερα την δική μου άποψη…αυτά τα πράγματα συμβαίνουν! Μπορεί να εκνευρίστηκα αλλά τελικά, όταν μπλέκεις με χειρουργεία (και ας είναι επεμβάσεις αισθητικής) τότε είσαι έτοιμος για όλα. Υπάρχουν και πράγματα που δε μπορείς να προβλέψεις, ούτε σαν ασθενής αλλά ούτε σαν γιατρός.
Όσο για τον τελευταίο, τον δικό μου πλαστικό, με έχει καθησυχάσει ότι δεν έχω απολύτως κανένα λόγο να ανησυχώ. Απλά, θα χρεωθώ την ταλαιπωρία γιατί τη Δευτέρα θα μπω για ένα μινι-χειρουργείο. Η υγεία μου δεν κινδυνεύει και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων τελικά.
Ωστόσο, συμβουλεύω τις γυναίκες που τους λείπει το στήθος τους και το θέλουνε πίσω, να την τολμήσουν την πλαστική. Εμένα, αν και δεν ένοιωθα πως έχω μεγάλο καημό λόγω της απώλειας (είχα και μικρό στήθος πάντα), σας πληροφορώ ότι άλλαξε την διάθεσή μου. Και αν βρήκα εγώ την υπομονή που είμαι μόλις 28 χρονών και καλύπτω ατέλειωτα χλμ κάθε φορά που είναι να βρεθώ Αθήνα, γιατί όχι και εσείς όλες εκεί έξω;;; Είμαι εξάλλου πεπεισμένη πως πάω για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!
Ήμουν πολύ σκεπτική πριν αναρτήσω το χθεσινό ποστ…!Αλλά εφόσον εδώ καταγράφω, σκέψεις, ορέξεις, συναισθήματα, όνειρα και καθημερινότητα, το θεώρησα από τη μια «χαζό» το να λέω ψέματα σε όλους εσάς που με διαβάζετε τόσο καιρό και να προσποιούμαι. Διάλεξα λοιπόν την αλήθεια αλλά να θυμάστε πως πάντα, ο δρόμος της αλήθειας είναι και ο πιο δύσκολος…!Έτσι δεν γίνεται πάντα; Το ψέμα είναι πιο εύκολο όπως και η προσποίηση το ίδιο! Εμένα όμως μου αρέσουν οι αλήθειες και τα πραγματικά συναισθήματα όσο και αν ξέρω πως ο ντόμπρος άνθρωπος παρεξηγείται και χαρακτηρίζεται κουραστικός!
Θέλω σήμερα, εδώ, να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Το ρίσκο που πήρα με το να πω την αλήθεια για ότι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες ήταν μεγάλο γιατί πολύ απλά, γυναίκες οι οποίες σκέφτονται να κάνουν την αποκατάσταση ίσως απογοητευτούν και διστάσουν. ΛΑΘΟΣ!
Από την αρχή του μπλογκ, γράφω και ξαναγράφω πως η κάθε μια μας είναι εξατομικευμένη περίπτωση. Η κάθε μια μας είμαστε «ένα περιστατικό» που όσο και αν μας ενώνει η ίδια νόσος, κακά τα ψέματα, μας χωρίζει, ή καλύτερα μας διαχωρίζει ταυτόχρονα. Τόσους μήνες μιλάμε για τα συμπτώματα ας πούμε των χημειοθεραπειών και βλέπουμε ότι η κάθε μια μας αντέδρασε το ίδιο αλλά ΚΑΙ διαφορετικά! Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε οργανισμός αλλιώς δέχεται π.χ τα φάρμακα.
Το ίδιο συμβαίνει παντού, και για την πιο μικρή επέμβαση και για την πιο μικρή γρίπη. Επειδή λοιπόν, έτυχε να πάθει κάτι ο διατατήρας μου, δε σημαίνει πως αυτό γίνεται συνέχεια ή θα γίνει και στην επόμενη γυναίκα που θα επιλέξει να κάνει αποκατάσταση.
Δεν είναι επίσης λάθος του πλαστικού!!! Μπορεί να είναι θέμα διατατήρα, μπορεί να είναι θέμα μιας απότομης κίνησης. Το ότι ο άλλος μου διατατήρας είναι σώος και στη θέση του, αυτό δεν σας λέει κάτι; Αν ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα τότε θα «χαλούσε» και ο άλλος έτσι;
Πάρτε καλύτερα την δική μου άποψη…αυτά τα πράγματα συμβαίνουν! Μπορεί να εκνευρίστηκα αλλά τελικά, όταν μπλέκεις με χειρουργεία (και ας είναι επεμβάσεις αισθητικής) τότε είσαι έτοιμος για όλα. Υπάρχουν και πράγματα που δε μπορείς να προβλέψεις, ούτε σαν ασθενής αλλά ούτε σαν γιατρός.
Όσο για τον τελευταίο, τον δικό μου πλαστικό, με έχει καθησυχάσει ότι δεν έχω απολύτως κανένα λόγο να ανησυχώ. Απλά, θα χρεωθώ την ταλαιπωρία γιατί τη Δευτέρα θα μπω για ένα μινι-χειρουργείο. Η υγεία μου δεν κινδυνεύει και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων τελικά.
Ωστόσο, συμβουλεύω τις γυναίκες που τους λείπει το στήθος τους και το θέλουνε πίσω, να την τολμήσουν την πλαστική. Εμένα, αν και δεν ένοιωθα πως έχω μεγάλο καημό λόγω της απώλειας (είχα και μικρό στήθος πάντα), σας πληροφορώ ότι άλλαξε την διάθεσή μου. Και αν βρήκα εγώ την υπομονή που είμαι μόλις 28 χρονών και καλύπτω ατέλειωτα χλμ κάθε φορά που είναι να βρεθώ Αθήνα, γιατί όχι και εσείς όλες εκεί έξω;;; Είμαι εξάλλου πεπεισμένη πως πάω για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!
2 σχόλια:
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΙΣΕΙΣ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΜΕ ΧΕΡΣΕΠΤΙΝ ΓΙΑ 8 ΜΗΝΕΣ ΑΚΟΜΑ.ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΧΩ ΚΑΡΚΙΝΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕ ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΛΠ.Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΜΟΘ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΘΩ ΘΑ ΤΟ ΘΕΛΙΣΩ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΙΩΣΑ ΒΛΕΠΩ ΤΑΜΑΛΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΩΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΡΟΥΧΑ,ΓΙΑΤΙ ΟΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΓΥΜΝΗΝ ΘΑ ΒΛΕΠΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΚΑΝΩ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ.Υ.Γ.ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΔΑΠΑΝΙΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΙΣΩ.
για NIKOLETA
έτσι είναι όπως στα είπε.Όταν κάνεις τη μαστεκτομή το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι η αποκατάσταση.Ποιά γυναικα νομίζεις πως θέλει να ξαναμπεί στο χειρουργείο.Και εγώ έλεγα "απαπα!"δεν το έπαιρνα απόφαση!Μη ξεχνάς ότι έχουμε και τόση ταλαιπωρία πάνω μας,γιατί να μπούμε σε νέα; Όμως όντως όταν η περιπέτειά μας αρχίζει και ξεμακραίνει,τότε μπαίνουμε στα μεράκια!Είδες;Ξεκίνησες με τα μαλλιά,σε λίγο θα φύγει και το πρήξιμο και θα φτιάξεις και τον μαστό.Όλα αυτά τα συναισθήματα και οι σκέψεις είναι άκρως φυσιολογικά. Σου υπογραμμίζω και εδώ ότι αν και προσωπικά δεν είχα καημό για να κάνω την αποκατάσταση, γιατί το ζητούμενο είναι να είμαστε καλά, μου άλλαξε τη διάθεση!Ξέρεις τι ωραίο μπούστο απέκτησα;
Όσο για το κόστος, εσύ επιλέγεις...μπορείς να πάρεις "προσφορές". Απο την ασφάλεια πήρα όλο το ποσό των διατατήρων και ξέρω ότι θα μου επιστρέψει και το ποσό της σιλικόνης αργότερα.
ΦΙΛΑΚΙΑ
Δημοσίευση σχολίου