Σήμερα σαν πέρυσι...

Αυτές τις μέρες αν εξαιρέσουμε το συνάχι που μου έχει σπάσει τα νεύρα (καταρροή, βήχας, φτέρνισμα) είμαι μια χαρά…πρέπει όμως να εξαιρέσω και το γεγονός ότι χάνω τον γάμο της small elephant στις Σπέτσες…Η small elephant είναι φίλη αυτού του μπλογκ και φίλη μου από το 1996. Καλή αρχή στη νέα σου ζωή dear και ραντεβού πια στην Αθήνα!
Σήμερα, χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η «Ν». Θυμάστε την τότε κολλητή μου που ξαφνικά μια μέρα, μετά τις ακτινοθεραπείες αποφάσισε να μη σηκώνει τα τηλέφωνα και να με βγάλει από τη ζωή της; Ε, αυτή! Θέλησε να βρεθούμε μαζί με τη «Σ» σήμερα. Και εγώ που δεν είχα τίποτα να χάσω (αλλά και τίποτα να κερδίσω…) είπα το «ΝΑΙ». Και βγήκαμε, και πήγαμε για φαγητό. Και η «Ν» είχε την εντύπωση πως επειδή «δέχτηκα» όλα είναι καλά, πως επειδή με είχε απέναντι να μασουλάω τη σαλάτα μου πως έκλεισα στο συρτάρι την άσχημη συμπεριφορά της, πως επειδή παντρεύεται τα Χριστούγεννα θα πετάξω από τη χαρά μου και θα τρέξω να τη βοηθήσω και να την καμαρώσω, πως επειδή έκανε ένα βήμα μπρος θα πω «εύγε!». Λυπάμαι, αυτή την περίοδο είμαστε κλειστά!
Δεν έχω καμιά όρεξη να ξαναβάλω αυτό το άτομο στη ζωή μου. Τελικά οι φίλοι σε πληγώνουν χειρότερα από τους συντρόφους πολλές φορές. Ίσως είναι από τις λίγες φορές που είμαι τόσο κάθετη απέναντι σε τέτοιο θέμα. Δεν έχω πρόβλημα να μοιραστώ ένα καφέ ή ένα φαγητό μαζί της αλλά ως εκεί. Και φυσικά κουβέντα για τα ιατρικά μου θέματα. Ούτε καν ανέφερα την αποκατάσταση γιατί δεν έχω καμία διάθεση να μοιραστώ μαζί της σκέψεις και συναισθήματα για το συγκεκριμένο θέμα. Ήδη νοιώθω πολύ εκτεθειμένη για το πρώτο κομμάτι της αρρώστιας μου που το γνωρίζει! Βλέπετε τότε ήμασταν κολλητές και αχώριστες φίλες… σήμερα την έβλεπα σαν να έβλεπα μια συνάδελφο της «Σ». Μου πήρε σχεδόν ένα χρόνο ,αλλά το πέτυχα…ούτε κρύο, ούτε ζέστη πια! Ως εκεί! Είμαι ευγενική και τυπική…
Ωστόσο, δεν θα το κρύψω από εσάς ότι υπήρξαν κατά το γεύμα μας πολλές φορές που έμοιαζαν με άλλες εποχές, τότε που οι τρεις μας ξεσηκώναμε με τα γέλια μας τα μαγαζιά, τότε που κάθε μας σκέψη τη μοιραζόμασταν. Αλλά όλα αυτά και που τα εντόπισα, τα είδα χωρίς κανένα συναισθηματικό υπόβαθρο δικό μου προς τη «Ν». Η «Ν» πρέπει να καταλάβει κάποια στιγμή πως αν και μοναχοπαίδι, ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από αυτή. Πως με έχει πληγώσει και θα δεχτεί και τις συνέπειες. Τη σχέση μας αυτή την άλλαξε…αυτή πήρε όλες τις αποφάσεις και εγώ έπρεπε να τις δεχτώ γιατί δεν είχα άλλα περιθώρια. Την είχα ανάγκη για το come back μου αλλά μου γύρισε την πλάτη. Ας είναι, είμαι και εγώ πολύ πιο δυνατή τώρα και δεν με ενοχλεί καθόλου να κοιτάζω τις πλάτες των άλλων!
Ας μείνει έτσι λοιπόν και ας με αφήσει στην ησυχία μου.