Τον Δεκέμβρη του 2007 έκανα την πρώτη χμθ και δημιούργησα το blog Sweet December για τις γυναίκες & όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν για τη ζωή με τον Καρκίνο του Μαστού. Γίναμε γρήγορα μια μεγάλη παρέα...και μια ακόμη μεγαλύτερη αγκαλιά! Πέρασαν 10 χρόνια απο την πρώτη ανάρτηση. Παραμένω καλά, κι εδώ, η ΖΩΗ συνεχίζεται παρέα, ενώνουμε φόβους, κουράγια, σκέψεις και λόγια απο καρδιάς!
Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009
Πως μηδενίζουμε και πάμε απ'την αρχή;
Αυτό το ποστ...θέλω να το γράψετε εσείς!
11 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Εγώ δεν τα 'εχω καταφέρει. Αν το βρήκατε, πείτε το κ μένα. Σίγουρα δεν είναι όπως στην αρχή, μηδενίσαμε κατά κάποιο τρόπο, αλλά σε κάθε επανέλεγχο λέω : ''πήραμε πάλι παράταση, αλλά για πόσο''; Μάλλον με τα σχόλια μου χαλάω την αισιοδοξία της παρέας. Να πω την αλήθεια, δεν με βρίσκει συναισθηματικά σύμφωνη αυτή η υπεραισιοδοξία. Δεν μπορώ να είμαι μες την τρελλή χαρά και να μηδενίσω. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μίζερο, αλλά και το στυλάκι, όλα θα πάνε καλά, δεν με καλύπτει.
κανένας μας δεν ξέρει ακριβώς τον τρόπο να μηδενίσει. Οτι ξεχνάμε όμως πολλά...νομίζω είναι αλήθεια...!Θέλει προσπάθεια όμως και για να είναι κάποιος αισιόδοξος.Πιστεύω πως καιρό τώρα δεν έχω κρύψει ούτε τα πάνω μου αλλά ούτε και τα κάτω μου!Ίσως είναι και το νεαρό της ηλικίας μου, που μου "επιβάλει" να γίνω και υπεραισιόδοξη αρκετές φορές προκειμένου να καταφέρω να τσουλίσω τη ζωή!
δεν ειναι καμια μας μεσα στη τρελλη χαρα πιστεύω...ουτε μηδενιζουμε...απλά κλεινουμε την παρενθεση που ανοιξε βιαια στο κεφαλαιο της ζωης μας,και συνεχιζουμε τη ζωη μας με την ελπιδα και την αισιοδοξια οτι δεν θα ξανατραβηξουμε το ''λαχείο''. Οταν την πρωτη φορα 2006 μου εβγαλαν ενα μικρο ογκιδιο και ειπαν οτι 99% ειναι ιασιμο κατι μεσα μου δεν τους πιστεψε και μεχρι τον Φλεβαρη 2008 ζουσα μεσα στην απαισιοδοξια μεσα στα κλαματα γεματη φοβους ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ!!! και να που τελικα ανηκα στο 1%!!! Αυτη τη φορα τα ποσοστα υποτροπης ξερω οτι ειναι πολυ μεγαλυτερα ομως βαθια μεσα μου πιστευω-θελω να πιστευω πως δεν θα τραβηξω ξανα το λαχνο!!!δεν ξερω απο που πηγαζει αυτη η αισιοδοξια!! συνεχιζω ομως και ζω καλυτερα απο εκεινο το μεσοδιαστημα, φλεβαρης 2006-φλεβαρης 2008. Την εχουμε αναγκη την αισιοδοξια!!!Αν ειναι γραφτο μας να ζησουμε μεχρι τα 80 και εμεις εχουμε χασει το νοημα και την αξια της ζωης με το να ζουμε κατω απο την απειλη της μεταστασης της υποτροπης??? Αν παλι ειναι γραφτο μας να ξαναδοκιμαστουμε.. με την αισιοδοξια που θα εχουμε οπλιστει θα το αντιμετωπισουμε και παλι και με περισσοτερη δυναμη. Δεν χαλαει η αισιοδοξια της παρεας sundy μου γιατι δεν εθελοτυφλει καμια μας πιστευω. Οσο για τον επανελεγχο....εγω ειμαι η σημαιοφορος φοβιτσιαρα και το θυμαστε !!! Θέλει πολυ προσπαθεια οντως να ειναι κανεις αισιοδοξος,ομως αξιζει η προσπαθεια .. σας φιλω κοριτσια μου κ2
Φιλάκια φιλενάδα!Η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάπως έτσι το σκέφτομαι..όσα, μα όσα χρόνια και αν μας αναλογούν απο την αρρώστια και έπειτα καλό είναι να τα ζούμε αισιόδοξα. ¨Ολες έχουμε τα πάνω κ τα κάτω μας καμια μας νομίζω δεν έχει μόνο τα πάνω μας, αλλά όλες το παλεύουμε με όσα μέσα έχουμε και μπορούμε!Φιλάκια!
Πολύ καλή ερώτηση και εγω την ίδια απορία έχω, πως ξεκινάμε? Από τότε που αρρώστησα έχω διαβάσει πολλά κείμενα ψυχολογίας για 'σωστή' αντιμετώπιση, και όλα είχαν μια κοινή βάση "ζήσε το σήμερα"-χαλάρωσε. Μα πάντοτε το σήμερα ζούσα και έκανα όνειρα για το αύριο. Τι να αλλάξω!Ακόμη κι αν πω πως μηδενίζω κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Πάντοτε ήθελα να είμαι ανεξάρτητη -εννοώ να έχω μια δουλειά- και να κάνω οικογένεια. Όταν τον Νοέμβριο 2007 πήγαμε στον γιατρό γι αυτό το θέμα -του παιδιού- του λέω "εδώ και μια εβδομάδα κάτι πιάνω στο αριστερό μου στήθος" αυτό ήταν.. Τώρα πια ο γιατρός μου, λέει πως ακόμη και μετά από 5 χρόνια που τελειώνει η ορμονοθεραπεία το θέμα αυτό το ξεχνώ. Δεν δουλευω, διότι δούλευα με συμβόλαιο και όταν αρρώστησα δεν ήθελα καμμία ανανέωση -ένιωθα ότι έχασα το έδαφος.. Συμφωνώ ότι το να είσαι αισιόδοξος θέλει πολύ προσπάθεια και παρόλο που θέλω να πιστεύω ότι αφήνω τα κακώς κείμενα πίσω μου - με πείσμα το κάνω-, στον τελευταίο επανέλεγχο που περιλάμβανε και μαστογραφία, άρχισα να κλαίω ασταμάτητα διότι ξύπνησαν οι αναμήσεις ...και κάθε φορά που έχω επανέλεγχο έχω απίστευτη νευρικότητα. Δεν ξέρω πως πάμε από την αρχή, Ξέρω όμως ότι παίρνω δύναμη από εσάς από αυτό το blog, και θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας. Να είστε όλοι καλά.
"ζήσε το σήμερα"-χαλάρωσε. Μα πάντοτε το σήμερα ζούσα και έκανα όνειρα για το αύριο. Τι να αλλάξω!Ακόμη κι αν πω πως μηδενίζω κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Giota, τι ωραία που τα είπες, αυτά τα λόγια σου με καλύπτουν απόλυτα. Γιατί σώνει και καλά κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι δεν ζούσαμε σωστά. Λυπάμαι για το θέμα του παιδιού, αλλά αν το επιτρέπει η ηλικία σου σήμερα δεν θεωρούν ότι ο καρκίνος του μαστού, ακόμα και ο ορμονοεξαρτώμενος (αφού κάνεις ορμονοθεραπεία)απαγορεύει την τεκνοποίηση. Παλαιότερα οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί, αλλά τα πάμπολλα παραδείγματα των γυναικών που το τόλμησαν και δεν έκαναν υποτροπή άλλαξε τα δεδομένα. Sweety, μην μου θυμώνεις που δεν συμφωνούμε απόλυτα,αλλά εδώ καταθέτουμε απόψεις. Το νεαρό της ηλικίας έτσι πρέπει να σκέφτεται, άσε τις έννοιες για τους μεγαλύτερους. Φιλάκια
ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥ... ΟΤΑΝ ΡΩΤΗΣΑ ΑΠΟ ΤΙ ΕΙΔΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΑΤΥΧΗΜΑ...
ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΕΥΘΕΩΣ: "ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘEIΣ?" ΜΟΥ ΕΙΠΕ: "ΗΡΘΑ ΓΙΑΤΙ Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΜΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ!"
ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ... ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ... ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ... ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΡΟΥΦΑΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ? ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ? ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ SUNDY ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ! Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...
ΕΑΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΑ 17 ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ... ΕΑΝ ΑΚΟΥΓΑ ΟΜΩΣ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ!
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΩ ΟΛΑ ΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!
ΤΟ 1997 ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΑΣΙΜΟ ΚΑΤΑ 99%. ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΞΑΝΑ Ο "ΦΙΛΟ ΜΟΥ".
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ... ΕΛΕΓΑ "ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΗΡΘΕ..." ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ... ΠΕΡΝΑΩ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ!
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΒΑΖΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΥΡΟΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΜΘ ΜΕ ΠΛΑΤΙΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΝΑ 6% ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΣ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΝΟΣΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ...
ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑ 17 ΜΟΥ: ΒΑΡΕΙΑ ΥΠΟΞΕΙΑ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ! ΕΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΟΣΗΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΘΕΙ ΕΙΝΑΙ 6% ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ? ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ! ΖΩ ΤΟ ΤΩΡΑ !!!!
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΟ ΤΩΡΑ... ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ, 2 ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ... ΕΑΝ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΤΟΤΕ ΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ?
ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΛΕΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΠΑΝΕΛΕΓΧΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ: "ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΑΛΛΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ..." ΑΛΛΑ ΜΕΝΕΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΣΑΝ ΣΑΡΑΚΙ... ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΟΣΟ, ΙΣΩΣ ΟΣΟ Η ΜΟΙΡΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ!
ΕΞΑΛΛΟΥ ΘΥΜΙΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΣΤΟΙΧΙΜΑΤΙΖΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ...
ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΝΟΥΝ!
ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΙΝΑΝ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ?
καλησπερα και απο μενα ελλειπα 1εβδομαδα στην αμουλιανη-χαλκιδικη.διαβασα και στον αρκουδο και στη σαντη και εδω.παιδια και εγω ειμαι μια απο τα ιδια η ψυχολογια μου δεν ειναι στα χαι τησ.ειχα μεγαλο ζορι το τελευτεο δεκαημερο,ο αντρασ μου κατερυσε τελικα με πιεση και τρεχαμε να δουμε τι και πωσ.εγω φυσικα υξερα ειναι πολυ πιεσμενοσ με μενα μα ειναι απο αυτουσ που δεν εκδηλωνοντε.ετσι πιγαμε λιγεσ μερεσ για μπανακι εωσ την επομενη χ.θ.εγω απο την αλλη νιωθω σαν βομβαρδισμενη τα μαλια μου επεσαν ,το στηθοσ λιπει ,τα κιλα μπαινουν γαμ.....τα.και λεω παντα ηθελα λιγα απο την ζωη μου την υγεια τησ οικογενειασ μου,μια δουλεια για να βοηθω και εγω λιγο τον συζηγο.στα παιδια μου ειμαι εγω που τους ελεγα παντα πως πρεπει να χερομαστε με τα απλα καθημερινα και να μην γρινιαζουμε για χαζα.και ομως η ζωη μου εφερε μροστο μου καταστασεις που ειναι δυσκολο να αντιμετωπισω.ειμαι στην 4χ.θ. θα την κανω την πεμπτη αλλα ειμαι πολη πεσμενη αυτη την φορα.δεν ξερω για εσας μα υπαρχουν καπιεσ φορεσ που θελω να ουρλιξω και να πω δυνατα γιατι σε μενα παλιοπ...στη καρκινε .filia nikoleta
καλησπερα και απο μενα ελλειπα 1εβδομαδα στην αμουλιανη-χαλκιδικη.διαβασα και στον αρκουδο και στη σαντη και εδω.παιδια και εγω ειμαι μια απο τα ιδια η ψυχολογια μου δεν ειναι στα χαι τησ.ειχα μεγαλο ζορι το τελευτεο δεκαημερο,ο αντρασ μου κατερυσε τελικα με πιεση και τρεχαμε να δουμε τι και πωσ.εγω φυσικα υξερα ειναι πολυ πιεσμενοσ με μενα μα ειναι απο αυτουσ που δεν εκδηλωνοντε.ετσι πιγαμε λιγεσ μερεσ για μπανακι εωσ την επομενη χ.θ.εγω απο την αλλη νιωθω σαν βομβαρδισμενη τα μαλια μου επεσαν ,το στηθοσ λιπει ,τα κιλα μπαινουν γαμ.....τα.και λεω παντα ηθελα λιγα απο την ζωη μου την υγεια τησ οικογενειασ μου,μια δουλεια για να βοηθω και εγω λιγο τον συζηγο.στα παιδια μου ειμαι εγω που τους ελεγα παντα πως πρεπει να χερομαστε με τα απλα καθημερινα και να μην γρινιαζουμε για χαζα.και ομως η ζωη μου εφερε μροστο μου καταστασεις που ειναι δυσκολο να αντιμετωπισω.ειμαι στην 4χ.θ. θα την κανω την πεμπτη αλλα ειμαι πολη πεσμενη αυτη την φορα.δεν ξερω για εσας μα υπαρχουν καπιεσ φορεσ που θελω να ουρλιξω και να πω δυνατα γιατι σε μενα παλιοπ...στη καρκινε .
Δυστυχώς φίλη μου έτσι είναι!Και να ουρλιάξεις θες,και να φωνάξεις, και να βρίσεις και να κλάψεις!Όλοι μας τα περάσαμε!Το γιατί δε βγάζει πουθενά,και θα το δεις, ή μάλλον το ξέρεις ήδη.Οι περισσότεροι λένε ότι οι δυσκολίες έρχονται σε ανθρώπους που μπορούν να τις αντέξουν. Εγώ λέω και το άλλο!Ο κάθε άνρθωπος κρύβει τη δύναμη μέσα του και τα καταφέρνει και επιβιώνει. Δες τα θετικά, έχεις ένα σύντροφο...έχεις παιδιά...είναι μια βάση!Για σκέψου ότι εγώ πρέπει όλα αυτά να τα κηνυγήσω και να τα ψάξω απο την αρχή...!Ξεκινώ τη ζωή μου υπο τη σκιά του Καρκίνου, αλλά όπως λέει και ο φίλος Παναγιώτης προτιμώ και εγώ την αισιοδοξία παρά το αντίθετο. Για όσο, για όσα χρόνια!Με προβλιματίζουν πολλά θέματα...επίσης απο τα νεύρα μου μονίμως εκνευρίζω τους γύρω μου άρα πληγώνω τελικά αυτούς που αγαπώ. ΑΛλά τι να κάνω?Ελπίζω σε ένα πιο χαλαρό μέλλον!
ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ!
και το στηθος θα γίνει και τα μαλλιά θα ξαναβγούν! Το έζησα και στο λέω απο πρώτο χέρι!
11 σχόλια:
Εγώ δεν τα 'εχω καταφέρει.
Αν το βρήκατε, πείτε το κ μένα.
Σίγουρα δεν είναι όπως στην αρχή, μηδενίσαμε κατά κάποιο τρόπο, αλλά σε κάθε επανέλεγχο λέω : ''πήραμε πάλι παράταση, αλλά για πόσο'';
Μάλλον με τα σχόλια μου χαλάω την αισιοδοξία της παρέας. Να πω την αλήθεια, δεν με βρίσκει συναισθηματικά σύμφωνη αυτή η υπεραισιοδοξία. Δεν μπορώ να είμαι μες την τρελλή χαρά και να μηδενίσω.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μίζερο, αλλά και το στυλάκι, όλα θα πάνε καλά, δεν με καλύπτει.
για Sundy
κανένας μας δεν ξέρει ακριβώς τον τρόπο να μηδενίσει. Οτι ξεχνάμε όμως πολλά...νομίζω είναι αλήθεια...!Θέλει προσπάθεια όμως και για να είναι κάποιος αισιόδοξος.Πιστεύω πως καιρό τώρα δεν έχω κρύψει ούτε τα πάνω μου αλλά ούτε και τα κάτω μου!Ίσως είναι και το νεαρό της ηλικίας μου, που μου "επιβάλει" να γίνω και υπεραισιόδοξη αρκετές φορές προκειμένου να καταφέρω να τσουλίσω τη ζωή!
δεν ειναι καμια μας μεσα στη τρελλη χαρα πιστεύω...ουτε μηδενιζουμε...απλά κλεινουμε την παρενθεση που ανοιξε βιαια στο κεφαλαιο της ζωης μας,και συνεχιζουμε τη ζωη μας με την ελπιδα και την αισιοδοξια οτι δεν θα ξανατραβηξουμε το ''λαχείο''.
Οταν την πρωτη φορα 2006 μου εβγαλαν ενα μικρο ογκιδιο και ειπαν οτι 99% ειναι ιασιμο κατι μεσα μου δεν τους πιστεψε και μεχρι τον Φλεβαρη 2008 ζουσα μεσα στην απαισιοδοξια μεσα στα κλαματα γεματη φοβους ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ!!! και να που τελικα ανηκα στο 1%!!!
Αυτη τη φορα τα ποσοστα υποτροπης ξερω οτι ειναι πολυ μεγαλυτερα ομως βαθια μεσα μου πιστευω-θελω να πιστευω πως δεν θα τραβηξω ξανα το λαχνο!!!δεν ξερω απο που πηγαζει αυτη η αισιοδοξια!! συνεχιζω ομως και ζω καλυτερα απο εκεινο το μεσοδιαστημα, φλεβαρης 2006-φλεβαρης 2008.
Την εχουμε αναγκη την αισιοδοξια!!!Αν ειναι γραφτο μας να ζησουμε μεχρι τα 80 και εμεις εχουμε χασει το νοημα και την αξια της ζωης με το να ζουμε κατω απο την απειλη της μεταστασης της υποτροπης???
Αν παλι ειναι γραφτο μας να ξαναδοκιμαστουμε.. με την αισιοδοξια που θα εχουμε οπλιστει θα το αντιμετωπισουμε και παλι και με περισσοτερη δυναμη.
Δεν χαλαει η αισιοδοξια της παρεας sundy μου γιατι δεν εθελοτυφλει καμια μας πιστευω.
Οσο για τον επανελεγχο....εγω ειμαι η σημαιοφορος φοβιτσιαρα και το θυμαστε !!!
Θέλει πολυ προσπαθεια οντως να ειναι κανεις αισιοδοξος,ομως αξιζει η προσπαθεια ..
σας φιλω κοριτσια μου
κ2
για katerina
Φιλάκια φιλενάδα!Η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάπως έτσι το σκέφτομαι..όσα, μα όσα χρόνια και αν μας αναλογούν απο την αρρώστια και έπειτα καλό είναι να τα ζούμε αισιόδοξα. ¨Ολες έχουμε τα πάνω κ τα κάτω μας καμια μας νομίζω δεν έχει μόνο τα πάνω μας, αλλά όλες το παλεύουμε με όσα μέσα έχουμε και μπορούμε!Φιλάκια!
Πολύ καλή ερώτηση και εγω την ίδια απορία έχω, πως ξεκινάμε?
Από τότε που αρρώστησα έχω διαβάσει πολλά κείμενα ψυχολογίας για 'σωστή' αντιμετώπιση, και όλα είχαν μια κοινή βάση "ζήσε το σήμερα"-χαλάρωσε. Μα πάντοτε το σήμερα ζούσα και έκανα όνειρα για το αύριο. Τι να αλλάξω!Ακόμη κι αν πω πως μηδενίζω κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Πάντοτε ήθελα να είμαι ανεξάρτητη -εννοώ να έχω μια δουλειά- και να κάνω οικογένεια. Όταν τον Νοέμβριο 2007 πήγαμε στον γιατρό γι αυτό το θέμα -του παιδιού- του λέω "εδώ και μια εβδομάδα κάτι πιάνω στο αριστερό μου στήθος" αυτό ήταν.. Τώρα πια ο γιατρός μου, λέει πως ακόμη και μετά από 5 χρόνια που τελειώνει η ορμονοθεραπεία το θέμα αυτό το ξεχνώ. Δεν δουλευω, διότι δούλευα με συμβόλαιο και όταν αρρώστησα δεν ήθελα καμμία ανανέωση -ένιωθα ότι έχασα το έδαφος.. Συμφωνώ ότι το να είσαι αισιόδοξος θέλει πολύ προσπάθεια και παρόλο που θέλω να πιστεύω ότι αφήνω τα κακώς κείμενα πίσω μου - με πείσμα το κάνω-, στον τελευταίο επανέλεγχο που περιλάμβανε και μαστογραφία, άρχισα να κλαίω ασταμάτητα διότι ξύπνησαν οι αναμήσεις ...και κάθε φορά που έχω επανέλεγχο έχω απίστευτη νευρικότητα. Δεν ξέρω πως πάμε από την αρχή, Ξέρω όμως ότι παίρνω δύναμη από εσάς από αυτό το blog, και θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας.
Να είστε όλοι καλά.
"ζήσε το σήμερα"-χαλάρωσε. Μα πάντοτε το σήμερα ζούσα και έκανα όνειρα για το αύριο. Τι να αλλάξω!Ακόμη κι αν πω πως μηδενίζω κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Giota,
τι ωραία που τα είπες, αυτά τα λόγια σου με καλύπτουν απόλυτα. Γιατί σώνει και καλά κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι δεν ζούσαμε σωστά.
Λυπάμαι για το θέμα του παιδιού, αλλά αν το επιτρέπει η ηλικία σου σήμερα δεν θεωρούν ότι ο καρκίνος του μαστού, ακόμα και ο ορμονοεξαρτώμενος (αφού κάνεις ορμονοθεραπεία)απαγορεύει την τεκνοποίηση. Παλαιότερα οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί, αλλά τα πάμπολλα παραδείγματα των γυναικών που το τόλμησαν και δεν έκαναν υποτροπή άλλαξε τα δεδομένα.
Sweety, μην μου θυμώνεις που δεν συμφωνούμε απόλυτα,αλλά εδώ καταθέτουμε απόψεις. Το νεαρό της ηλικίας έτσι πρέπει να σκέφτεται, άσε τις έννοιες για τους μεγαλύτερους.
Φιλάκια
θΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ...
ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥ... ΟΤΑΝ ΡΩΤΗΣΑ ΑΠΟ ΤΙ ΕΙΔΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΑΤΥΧΗΜΑ...
ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΕΥΘΕΩΣ: "ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘEIΣ?" ΜΟΥ ΕΙΠΕ: "ΗΡΘΑ ΓΙΑΤΙ Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΜΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ!"
ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ... ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ... ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ... ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΡΟΥΦΑΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ? ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ? ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ SUNDY ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ! Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...
ΕΑΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΑ 17 ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ... ΕΑΝ ΑΚΟΥΓΑ ΟΜΩΣ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ!
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΩ ΟΛΑ ΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!
ΤΟ 1997 ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΑΣΙΜΟ ΚΑΤΑ 99%. ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΞΑΝΑ Ο "ΦΙΛΟ ΜΟΥ".
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ... ΕΛΕΓΑ "ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΗΡΘΕ..." ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ... ΠΕΡΝΑΩ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ!
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΒΑΖΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΥΡΟΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΜΘ ΜΕ ΠΛΑΤΙΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΝΑ 6% ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΣ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΝΟΣΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ...
ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑ 17 ΜΟΥ: ΒΑΡΕΙΑ ΥΠΟΞΕΙΑ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ! ΕΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΟΣΗΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΘΕΙ ΕΙΝΑΙ 6% ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ? ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ! ΖΩ ΤΟ ΤΩΡΑ !!!!
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΟ ΤΩΡΑ... ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ, 2 ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ... ΕΑΝ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΤΟΤΕ ΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ?
ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΛΕΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΠΑΝΕΛΕΓΧΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ: "ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΑΛΛΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ..." ΑΛΛΑ ΜΕΝΕΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΣΑΝ ΣΑΡΑΚΙ... ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΟΣΟ, ΙΣΩΣ ΟΣΟ Η ΜΟΙΡΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ!
ΕΞΑΛΛΟΥ ΘΥΜΙΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΣΤΟΙΧΙΜΑΤΙΖΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ...
ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΝΟΥΝ!
ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΙΝΑΝ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ?
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΗ !!!
καλησπερα και απο μενα ελλειπα 1εβδομαδα στην αμουλιανη-χαλκιδικη.διαβασα και στον αρκουδο και στη σαντη και εδω.παιδια και εγω ειμαι μια απο τα ιδια η ψυχολογια μου δεν ειναι στα χαι τησ.ειχα μεγαλο ζορι το τελευτεο δεκαημερο,ο αντρασ μου κατερυσε τελικα με πιεση και τρεχαμε να δουμε τι και πωσ.εγω φυσικα υξερα ειναι πολυ πιεσμενοσ με μενα μα ειναι απο αυτουσ που δεν εκδηλωνοντε.ετσι πιγαμε λιγεσ μερεσ για μπανακι εωσ την επομενη χ.θ.εγω απο την αλλη νιωθω σαν βομβαρδισμενη τα μαλια μου επεσαν ,το στηθοσ λιπει ,τα κιλα μπαινουν γαμ.....τα.και λεω παντα ηθελα λιγα απο την ζωη μου την υγεια τησ οικογενειασ μου,μια δουλεια για να βοηθω και εγω λιγο τον συζηγο.στα παιδια μου ειμαι εγω που τους ελεγα παντα πως πρεπει να χερομαστε με τα απλα καθημερινα και να μην γρινιαζουμε για χαζα.και ομως η ζωη μου εφερε μροστο μου καταστασεις που ειναι δυσκολο να αντιμετωπισω.ειμαι στην 4χ.θ. θα την κανω την πεμπτη αλλα ειμαι πολη πεσμενη αυτη την φορα.δεν ξερω για εσας μα υπαρχουν καπιεσ φορεσ που θελω να ουρλιξω και να πω δυνατα γιατι σε μενα παλιοπ...στη καρκινε .filia nikoleta
καλησπερα και απο μενα ελλειπα 1εβδομαδα στην αμουλιανη-χαλκιδικη.διαβασα και στον αρκουδο και στη σαντη και εδω.παιδια και εγω ειμαι μια απο τα ιδια η ψυχολογια μου δεν ειναι στα χαι τησ.ειχα μεγαλο ζορι το τελευτεο δεκαημερο,ο αντρασ μου κατερυσε τελικα με πιεση και τρεχαμε να δουμε τι και πωσ.εγω φυσικα υξερα ειναι πολυ πιεσμενοσ με μενα μα ειναι απο αυτουσ που δεν εκδηλωνοντε.ετσι πιγαμε λιγεσ μερεσ για μπανακι εωσ την επομενη χ.θ.εγω απο την αλλη νιωθω σαν βομβαρδισμενη τα μαλια μου επεσαν ,το στηθοσ λιπει ,τα κιλα μπαινουν γαμ.....τα.και λεω παντα ηθελα λιγα απο την ζωη μου την υγεια τησ οικογενειασ μου,μια δουλεια για να βοηθω και εγω λιγο τον συζηγο.στα παιδια μου ειμαι εγω που τους ελεγα παντα πως πρεπει να χερομαστε με τα απλα καθημερινα και να μην γρινιαζουμε για χαζα.και ομως η ζωη μου εφερε μροστο μου καταστασεις που ειναι δυσκολο να αντιμετωπισω.ειμαι στην 4χ.θ. θα την κανω την πεμπτη αλλα ειμαι πολη πεσμενη αυτη την φορα.δεν ξερω για εσας μα υπαρχουν καπιεσ φορεσ που θελω να ουρλιξω και να πω δυνατα γιατι σε μενα παλιοπ...στη καρκινε .
για Nikoleta
Δυστυχώς φίλη μου έτσι είναι!Και να ουρλιάξεις θες,και να φωνάξεις, και να βρίσεις και να κλάψεις!Όλοι μας τα περάσαμε!Το γιατί δε βγάζει πουθενά,και θα το δεις, ή μάλλον το ξέρεις ήδη.Οι περισσότεροι λένε ότι οι δυσκολίες έρχονται σε ανθρώπους που μπορούν να τις αντέξουν. Εγώ λέω και το άλλο!Ο κάθε άνρθωπος κρύβει τη δύναμη μέσα του και τα καταφέρνει και επιβιώνει. Δες τα θετικά, έχεις ένα σύντροφο...έχεις παιδιά...είναι μια βάση!Για σκέψου ότι εγώ πρέπει όλα αυτά να τα κηνυγήσω και να τα ψάξω απο την αρχή...!Ξεκινώ τη ζωή μου υπο τη σκιά του Καρκίνου, αλλά όπως λέει και ο φίλος Παναγιώτης προτιμώ και εγώ την αισιοδοξία παρά το αντίθετο. Για όσο, για όσα χρόνια!Με προβλιματίζουν πολλά θέματα...επίσης απο τα νεύρα μου μονίμως εκνευρίζω τους γύρω μου άρα πληγώνω τελικά αυτούς που αγαπώ. ΑΛλά τι να κάνω?Ελπίζω σε ένα πιο χαλαρό μέλλον!
ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ!
και το στηθος θα γίνει και τα μαλλιά θα ξαναβγούν! Το έζησα και στο λέω απο πρώτο χέρι!
για όλους
παιδιά μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε να καταλάβω τι είναι το παραπάνω ποστ?Γιατί εμένα μου εμφανίζονται "ΚΙΝΕΖΙΚΑ"
thanks!
Δημοσίευση σχολίου