(Όπως μας ξαναθύμισε η Κ2 στο chat box) είναι όντως μεγάλη! Κανείς μας δεν ξέρει πόσο μπορεί να παλέψει με κάτι αν δε βρεθεί στη μάχη! Αν δεν καθήσει απέναντι με τον εχθρό…! Και εγώ δεν ήξερα τίποτα, δεν περνούσε κάτι τέτοιο από το μυαλό μου! Όμως όταν ήρθε, έμαθα σιγά σιγά να το αντιμετωπίζω, δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά…σταδιακά.
Σταδιακά συνειδητοποιείς ότι επειδή ακριβώς θέλεις να ζήσεις…επειδή ακριβώς δε θέλεις να παραδώσεις τα όπλα και να χαριστείς αμαχητί στον εχθρό, ρίχνεσαι στη μάχη! Μπορεί να βρεις και συμμαχητές, μπορεί και να μη σε καταλάβει κανείς, το ζητούμενο είναι όμως να κερδίσεις! Και πεισμώνεις, και λες στον εαυτό σου «Θα κερδίσω! Και θα το κάνω για μένα!». Θέλει κουράγιο, θέλει κόπο! Οι θεραπείες σου τρυπούν το μυαλό αλλά όταν όλα τελειώσουν τα ξεχνάς! Μια μαγική σκόνη περνά από της άσχημες αναμνήσεις σου και τις σκεπάζει! Στην καλύτερη περίπτωση το ελαφρύ αεράκι του καλοκαιριού ένα ήσυχο βράδυ μπορεί να τις φυσήξει τελείως μακριά και να τις χάσεις τελείως από μέσα σου… «σαν να μην έγινε ποτέ» μονολογείς! Έτσι γίνεται με τις άσχημες αναμνήσεις. Ωστόσο, όσο μακρυά και αν φύγουν από το μυαλό σου, πάντα κάτι αφήνουν! Μια αίσθηση ωριμότητας, μια πρόωρη σοβαρότητα, μια καινούρια κατάσταση μυαλού και κοσμοθεωρίας! Ναι, θέλει κότσια! Όχι μόνο για το τότε αλλά και για το τώρα! Για να πεις πολύ απλά ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ! Για να νοιώσεις ότι δεν σε πληγώνουν πια οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες σου και τα όσα πέρασες και ας τα έζησαν κοντά σου. Θέλει δύναμη μυαλού να πας τη ζωή παραπέρα, να συγχωρήσεις, να ξεχάσεις και να προχωρήσεις, και δυστυχώς πολλές φορές το μυαλό κολλάει! Θέλει αρκετό αγώνα επίσης να κρατήσεις την καρδιά και την αγκαλιά σου ανοιχτή, η αρρώστια σε συρρικνώνει. Θες λοιπόν τον καιρό σου για να ταξινομήσεις όλα αυτά, και τον χρόνο σου για την επανένταξη! Όλα αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν υπάρχουν σουπερ ήρωες με μπέρτες στον ουρανό, και είναι μάλλον δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Αν όμως κοιτάξουμε βαθειά μέσα στην ψυχή μας θα δούμε πως τα φοβισμένα παιδιά τα διαδέχονται συνήθως θαρραλέοι ενήλικες!
Έχει πανσέληνο απόψε! Θα βγω στο μπαλκόνι να χαζέψω το φεγγάρι. Μόνη, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είμαι εδώ. Αυτό δεν ήταν και το στοίχημα;;;
Σταδιακά συνειδητοποιείς ότι επειδή ακριβώς θέλεις να ζήσεις…επειδή ακριβώς δε θέλεις να παραδώσεις τα όπλα και να χαριστείς αμαχητί στον εχθρό, ρίχνεσαι στη μάχη! Μπορεί να βρεις και συμμαχητές, μπορεί και να μη σε καταλάβει κανείς, το ζητούμενο είναι όμως να κερδίσεις! Και πεισμώνεις, και λες στον εαυτό σου «Θα κερδίσω! Και θα το κάνω για μένα!». Θέλει κουράγιο, θέλει κόπο! Οι θεραπείες σου τρυπούν το μυαλό αλλά όταν όλα τελειώσουν τα ξεχνάς! Μια μαγική σκόνη περνά από της άσχημες αναμνήσεις σου και τις σκεπάζει! Στην καλύτερη περίπτωση το ελαφρύ αεράκι του καλοκαιριού ένα ήσυχο βράδυ μπορεί να τις φυσήξει τελείως μακριά και να τις χάσεις τελείως από μέσα σου… «σαν να μην έγινε ποτέ» μονολογείς! Έτσι γίνεται με τις άσχημες αναμνήσεις. Ωστόσο, όσο μακρυά και αν φύγουν από το μυαλό σου, πάντα κάτι αφήνουν! Μια αίσθηση ωριμότητας, μια πρόωρη σοβαρότητα, μια καινούρια κατάσταση μυαλού και κοσμοθεωρίας! Ναι, θέλει κότσια! Όχι μόνο για το τότε αλλά και για το τώρα! Για να πεις πολύ απλά ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ! Για να νοιώσεις ότι δεν σε πληγώνουν πια οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες σου και τα όσα πέρασες και ας τα έζησαν κοντά σου. Θέλει δύναμη μυαλού να πας τη ζωή παραπέρα, να συγχωρήσεις, να ξεχάσεις και να προχωρήσεις, και δυστυχώς πολλές φορές το μυαλό κολλάει! Θέλει αρκετό αγώνα επίσης να κρατήσεις την καρδιά και την αγκαλιά σου ανοιχτή, η αρρώστια σε συρρικνώνει. Θες λοιπόν τον καιρό σου για να ταξινομήσεις όλα αυτά, και τον χρόνο σου για την επανένταξη! Όλα αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν υπάρχουν σουπερ ήρωες με μπέρτες στον ουρανό, και είναι μάλλον δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Αν όμως κοιτάξουμε βαθειά μέσα στην ψυχή μας θα δούμε πως τα φοβισμένα παιδιά τα διαδέχονται συνήθως θαρραλέοι ενήλικες!
Έχει πανσέληνο απόψε! Θα βγω στο μπαλκόνι να χαζέψω το φεγγάρι. Μόνη, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είμαι εδώ. Αυτό δεν ήταν και το στοίχημα;;;
6 σχόλια:
Μεγάλη υπόθεση να μπορείς να χαζέψεις το φεγγάρι.. Πολύ μεγάλη υπόθεση.. άλλοι δεν μπόρεσαν ποτέ να το δουν..
Πρέπει να ζούμε τέτοιες όμορφες στιγμές σαν δώρα.. Γιατί είναι δώρα.. Μπράβο για τον αγώνα σου, είσαι πολύ δυνατή. Να χαίρεσαι τη ζωή φιλιά!
Για πόσο όμως θα είμαστε εδώ; και πόσοι συμμαχητές μας δεν χάσαν το στοίχημα; Αυτό το διάστημα έχω στον άμεσο περίγυρό μου αρκετές μεταστατικές γυναίκες. Κάνω παρέα, μιλάω μαζί τους, εκεί να δείτε δύναμη. Το αντέχω, αλλά σήμερα με συνεπήρε η κατάθλιψη της πανσελήνου.
Σε ζηλεύω, με την καλή έννοια, για την αισιοδοξία σου.
Kαι αν αναλογιστείς πόσοι άνθρωποι θα βλέπουν την ίδια στιγμή με σένα το φεγγάρι, τότε θα δεις ότι δεν είσαι μόνη ;)
Δεν είσαι μόνη, παρέα θα το κοιτάμε..
Φεύγω γι' αυτό το λόγο,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
.....
η δύναμη της αισιοδοξίας, όπως κι η δύναμη της θέλησης, μπορεί να κινήσει βουνά, και μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τις αντιξοότητες, να πετύχουμε τους στόχους μας, να χτίσουμε πιο στέρεες κι αρμονικές σχέσεις με τους άλλους, αλλά και να βελτιώσουμε την υγεία μας.
Παλεύουμε για να κερδίσουμε το στοίχημα.....δεν ξέρουμε αν θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε απλά παλεύουμε.
''Ο ουρανός δεν είναι λιγότερο γαλάζιος επειδή μας τον κρύβουν τα σύννεφα ''Παλιά δανέζικη παροιμία
Με αγάπη σε όλους τους συμμαχητές αφιερωνω το τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου ''ΈΧΕΙ ΠΑΝΣΈΛΗΝΟ ΑΠΌΨΕ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ....''
sweet δεν είσαι μονη, είμαστε όλοι μαζί και κοιταμε μπροστά. Εγώ τουλάχιστον δεν νιώθω μόνη από τότε που βρήκα το blog σου και όλη την παρέα.
Δημοσίευση σχολίου