όσο μεγαλώνω...

δεν ξέρω αν γίνομαι πιο σοφή...

πάντως απολτώ μια "κοσμοθεωρία"...υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να αποφύγεις στη ζωή, και κάποια άλλα που μπορείς να τα ορίσεις...Η αρρώστια που μπορεί να μπλοκάρει τον δρόμο σου είναι σίγουρα απρόσκλητη, άσχημη, σκληρή και ανεπιθύμητη! Σε κάνει άλλο άνθρωπο, σε διαχωρίζει απο αυτό που ήσουν πριν. Αυτό όμως που μπορείς να κάνεις, εφόσον γίνεις καλά, είναι να ξανα οργανώσεις της ζωή σου, όχι όπως πριν, αλλά όπως μετά! Θα πάρει χρόνο αλλά αξίζει να υποδεχτούμε αυτό το "καινούριο αύριο". Ούτε αυτή τη φορά ξέρουμε που θα μας βγάλει...την προηγούμενη μας έβγαλε εκτός δρόμου, συγκρουστήκαμε με την αρρώστια...Αυτή τη φορά ας ελπίσουμε να συνεχίσουμε αδιάκοπα την πορεία μας...το ταξίδι μετράει, ας είναι τουλάχιστον καλό...Στο δρόμο, "οδηγώντας" θα σκεφτούμε όλα όσα περάσαμε, θα βάλουμε μουσική, θα μας θαμπώσουν τα φώτα του "απέναντι" του "απο πίσω" θα φέρουμε στο μυαλό μας καλές μα και πικρές στιγμές, ανθρώπους και "φαντάσματα" που στάθηκαν δίπλα μας...αργά ή γρήγορα, θα ρθει ο απολογισμός και αν κάπου εκεί, καθώς "οδηγούμε" βρούμε κάποιο ξέφωτο σε επαρχιακό δρόμο, ή παρκινγκ στην Εθνική....μπορεί να βρούμε τη δύναμη, να αφήσουμε εκεί όλους όσους μας κούρασαν τόσα χρόνια...δεν θα το κάνουμε απο κακό, θα βρεθεί κάποιος άλλος να τους συλλέξει....και θα βρούμε συνεχίζοντας κάποιους άλλους να ανεβάσουμε στο όχημά μας...θα το κάνουμε πολύ απλά απο κούραση και φθορά προσωπική...Ο κάθε άνθρωπος αξίζει το καλύτερο, και εμείς και οι άλλοι ωφήλουμε στον εαυτό μας μια καλή συμπεριφορά, ένα ασφαλές ψυχικά ταξίδι...μια

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

καλή εβδομάδααααα! συνεχίζω ακάθεκτη τα μπάνια, ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΖΕΙΙΙΙ! μαζί του και εγώ!