πως είναι να επισκέπτεσαι έναν τόπο που πρωτοείδες όταν έκανες χμθ;
πήγα σήμερα σε μια λίμνη στη Β. Ελλάδα...πανέμορφη η λίμνη, το τοπίο μοναδικό...είχα πάει εκεί ξανά τον Απρίλιο του 2008, ένα βήμα πριν την τελευταία μου χμθ. Έβγαλα φωτογραφίες εκείνη τη μέρα...τ
ις έχω ακόμη...μαλλί αραιό- λόγω της κατάστασης-φρύδι αραιό, και πρήξιμο στο πρόσωπο. Αυτή ήμουν τότε, χάζευα τα παπάκια, τους κύκνους και ξεχνούσαμε με τη "Σ" τα ζόρια της ζωής. Στο γυρισμό είδαμε και καταράκτες, μέσα στις φουρτούνες εκείνης της περιόδου ήταν μια λιακάδα στην ψυχούλα μου εκείνη η μέρα.Σήμερα κοιτάζω τις αποψινές φωτογραφίες. Στο φως του ήλιου βλέπω, τέσσερα χρόνια μετά, στο ίδιο μέρος, στο ίδιο τοπίο τον εαυτό μου. Τα μαλλιά μου είναι πλούσια και μακριά, τα φρύδια μου στα κανονικά τους, το πρόσωπό μου ήρεμο και χαμογελαστό. Δίπλα μου ποζάρουν τρεις χαμογελαστοί άνθωποι, καινούρια πρόσωπα που γνώρισα στο περσινό νησί και τους αποκαλώ φίλους μου απο τότε. Ήμουν εκεί, είμαι εδώ, είμαι μέσα στη φωτογραφία με ένα κατα κόκκινο μπλουζάκι, δίχως τη μαστεκτομή και με πλατύ χαμόγελο. Με αγκαλιάζουν οι φίλοι μου, θυμάστε που λέγαμε εδώ πως χρειαζόμαστε πολλές αγκαλιές;;;Μπείτε σε όσες περισσότερες βρείτε, χωθείτε και απολαύστε τη στιγμή! Έχουν δυνάμεις μαγικές οι φίλοι...αρκεί να τις ανακαλύψεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου