Τον Δεκέμβρη του 2007 έκανα την πρώτη χμθ και δημιούργησα το blog Sweet December για τις γυναίκες & όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν για τη ζωή με τον Καρκίνο του Μαστού. Γίναμε γρήγορα μια μεγάλη παρέα...και μια ακόμη μεγαλύτερη αγκαλιά! Πέρασαν 10 χρόνια απο την πρώτη ανάρτηση. Παραμένω καλά, κι εδώ, η ΖΩΗ συνεχίζεται παρέα, ενώνουμε φόβους, κουράγια, σκέψεις και λόγια απο καρδιάς!
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011
Σαν να βγαίνεις από χρόνια λήθαργου
Κοιτάς τη θάλασσα και αυτό σου φτάνει
Βλέπεις τον ουρανό και ανασαίνεις!
Κάπου κάπου και να κλείνεις τα μάτια δεν πειράζει....
το ελαφρύ αεράκι σου θυμίζει πάντα τη ζωή ακόμη και δίχως να την κοιτάς,
σου θυμίζει πως όσο βαθιά και να ήταν η θάλασσα που κάποτε σε στοίχειωνε, όσο και αν το σκοτάδι σου έκρυβε τότε το φώς, ΤΩΡΑ βρήκες τον δρόμο για την αμμουδιά, την δύναμη να φτάσεις ως την ακρογυαλιά και να αράξεις εκεί, μισοκλείνοντας τα μάτια απο τον δυνατό ήλιο, πίνοντας ούζο με καλή παρέα και λιχουδιές του βυθού!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑ! ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Καλό καλοκαίρι!
Σε σκέφτομαι, αλλά τόχω ξαναπεί... οι υποχρεώσεις με κρατάνε μακριά... και δεν έχω πια αντοχές... μεγάλωσα... κουράστηκα...
Δεν παραπονιέμαι... αλλά αυτή είναι η αλήθεια... δεν ωφελεί να παριστάνω την δυνατή, την ακούραστη, γιατί δεν είμαι...
Φιλιά και καλή συνέχεια!
για sundy
και εγώ σε σκέφτομαι!να μου είσαι καλά και ας μην έχεις χρόνο!Οι υποχρεώσεις έχουν και τα καλά τους...μας πηγαίνουν μακρυά απο το πρόβλημα(καρκίνο). Και εγώ χάνομαι...η ζωή με τραβά και εμένα απο το μανίκι, είναι όμως καλό αυτό (νομίζω..)φιλάκια πολλά! να μου είσαι καλά...θα χαιρόμουν να βρισκόμασταν το καλοκαίρι!keep in touch!
Καλημερα γλυκια μου.η ζωη ειναι γλυκια και ομορφη,οταν πινεις ομως ενα πικρο ποτηρι,ερχοντε οι ανατροπες.ομως πρεπει να εχουμε α γ α π η - υπομονη.και ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.εχουν περασει 3χρονια δεν πιστευω οτι το νικησα!!!!κι ομως ειναι αληθεια.οι αλλοι το ξεχασαν γρηγορα,εγω ΠΟΤΕ.
για Ανώνυμος
Καλημέρααα! Δεν το ξεχνάς, σίγουρα, δεν το ξεχνάς ποτέ...το προσπερνάς όμως φιλενάδα και το αφήνεις πίσω.Όπως όλες τις ουλές που κατα καιρούς συνηθίσαμε στο σώμα μας! Μας θυμίζουν πάντα κάτι, μα τώρα ο πόνος τους πέρασε, δεν είναι όπως τον πρώτο καιρό...φιλιά πολλά!
Ας είμαστε καλά πρώτα απο όλα και ας πορευόμαστε και με δυσάρεστες αναμνήσεις...τι να κάνεις...η ζωή αυτό διάλεξε για μας μα και εμείς κάνουμε ότι μπορούμε και περνά απο το χέρι μας για να βελτιώσουμε την όλη κατάσταση!
Δημοσίευση σχολίου