Οι τελευταίες μέρες

εδώ στο νησί περνούν με εκδρομές στα γύρω νησιά και χαλάρωση. Την Τετάρτη φεύγω οριστικά από το Βόρειο Αιγαίο. Γυρίζω πίσω στο σπίτι μου. Έχω ήδη πακετάρει και στείλει όλο το σπίτι (με το αμάξι πάνω στο καράβι) και μένει να φορτώσω τη μικρή μου βαλίτσα στο αεροπλάνο και να φύγω και εγώ. Πως πακετάρεις μια ολόκληρη ζωή ενός χρόνου; Οι αναμνήσεις μπαίνουν σε βαλίτσα; Ευτυχώς οι αναμνήσεις έρχονται μαζί μας όπου πάμε δίχως κούτες…
Φέτος ήταν μια χρονιά διαφορετική από της άλλες. Λέω χαριτολογώντας πως η ζωή μου το χρωστούσε, πως η ζωή φροντίζει, και εκεί που μας πετά στα τάρταρα, μας ανεβάζει και πιο ψηλά, και αν είμαστε λίγο καλοπροαίρετοι αυτό το πιο ψηλά όλο και το βλέπουμε ψηλότερα από ότι είναι. Μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω εδώ καινούριους φίλους, να ξανα βρω τη χαρά του βγαίνω έξω, του ρίχνομαι πάλι στη ζωή. Έζησα μόνη μου αρκετούς μήνες, «κράτησα» το δικό μου σπιτικό, δούλεψα, πήρα την ενέργεια του τόπου και των φίλων εδώ.
Καιρός να γυρίσω…πάντα όμως θα σκέφτομαι με αγάπη τούτο το μέρος, και με ένα χαμόγελο θα περνάνε από μπροστά μου τα άτομα που μου άνοιξαν την καρδιά τους στο νησί.
Γυρίζω πλούσια σε εμπειρίες, χορτάτη από το γαλάζιο και την αλμύρα της θάλασσας, από ηλιοβασιλέματα και ανατολές στο Αιγαίο. Ευλογημένος τόπος, έγινε ο τόπος της ελευθερίας μου, της απόδρασής μου από την αρρώστια και όλα όσα με βάραιναν κατα καιρούς. Αφήνω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου πίσω, να μείνει παρέα για όσους με πλαισίωσαν εδώ, να ενωθεί με την αύρα του νησιού και να παραμείνει εδώ για πάντα!