Επετειος!

Σαν χθες το 2008 ειχα μια περιεργη αισθηση...εβλεπα παντου την λεξη ΤΕΛΟΣ!

Ο λογος;;;
Αρκετα απλος αλλα παρα μα παρα πολυ σημαντικος! Στις 31/3/2008 το βραδυ, ηξερα οτι ξημερωνει 1/4/2008 και εκεινη η νυχτα, θα ηταν η τελευταια που θα σκεφτομουν την χμθ της επομενης μερας! Η τελευταια φορα που θα προβληματιζομουν για το αν θα μου βρουν φλεβα!
Την 1η του Απριλη του 2008 εκανα την τελευταια απο τις 8 χμθ! Αντεξα και τις 8, ειχα φτασει ως το τελος. Με καμμενες φλεβες στο πολυ-τρυπιμενο μου αριστερο χερι, με πεσμενα τα μισα μου μαλλια, με αραιωμενα φρυδια και δυο τρια ματοκλαδα, με το κινητο να μιλαω με τη "Σ" για παρεα, ειχα φυγει απο το -3 για να παρω αργοτερα το τρενο και να ρθω σπιτι μου για Πασχα. Με περιμενε η μανα μου στο σταθμο του τρενου με μια ανθοδεσμη αλλα ημουν πολυ σαστισμενη απο το κλεισιμο του κυκλου μου μα και απο τα νεα οτι ο παππους ηταν στην εντατικη. Ο παππους μου, ενας πανεξυπνος ανθρωπος, δεν ειχε καταλαβει τιποτα για την περιπετεια της υγειας μου και μου εκανε τη χαρη, να πεθανει μολις ακριβως τελειωσα τις χμθ. Απιστευτο timing, σαν να τα ηξερε ολα και κρατηθηκε για να μην με φορτισει παραπανω. Τελευταια φορα που ειδα τον παππου ζωντανο, ειχε κρυωσει και εγω του μιλουσα απο μεγαλη αποσταση για να μην κολλησω και εφευγα για την τελευταια χμθ. Ο παππους μου, εγραψε στο ημερολογιο του πως η " ...." παει στην Αθηνα και με χαιρετησε απο μακρια, ουτε καν σταθηκε...που να ξερε ο παππους μου το δραμα μου...σκεφτομαι πολλες φορες και βουρκωνω, πως ο παππους εφυγε με αυτο το παραπονο και εγω εμεινα με εκεινη την τελευταια εικονα του, τη βιαστικη (για να προλαβω το τρενο) και την απομακρη για να μη συναχωθω (το αιωνιο αγχος). Αν μερικες φορες πιστευω στην επομενη ζωη, και στις ψυχες των αλλων που φευγουν αλλα κινουνται αναμεσα μας, πιστευω πως ο παππους οπου και αν ειναι ξερει την αληθεια. Πιστευω επισης πως εφυγε εκεινη τη μερα, κανοντας μου "χωρο" στη ζωη. Μετα τον θανατο του εβλεπα πολυ συχνα ουρανια τοξα...Ο παππους ηταν μαστορας...ισως εκει ψηλα καταπιαστηκε με τα χρωματα, με σκοπο να μου δεινει ελπιδα!

Φετος, 1/4/2010, γραφω αυτες τις γραμμες με δακρυα στα ματια. Τα δακρυα μου κυλουν για παρα πολλους λογους. Ειναι στεναχωρια για το παρελθον, χαρα για το παρον μα και συγκινηση για το μελλον! Αυριο φευγω εκδρομη. Φευγω εκδρομη με μακρυ μαλλι, με ματοκλαδα φουλ και φρυδια στη θεση τους. Με τα κιλα των χμθ χαμενα και το πιο συμαντικο......υγιης! Μπορει ακομη να παλευω το come back μου, να ψαχνω τις ισσοροπιες μου αλλα ειμαι ΕΔΩ. Ενα ακομη δακρυ κυλα αποψε για ολες εσας που περασατε τα ιδια, μονο εσεις, μονο εμεις ξερουμε! Εμεις, μεταξυ μας και μυστικα, χαζευουμε τα μαλλια η μια της αλλης, εμεις μπορουμε να τα χαιδεψουμε και να τα αφησουμε να πουν στα δαχτυλα μας ολη την ιστορια τους! Σας χαριζω με ολη μου την αγαπη αυτη την φωτογραφια, με σκοπο να γεμισει την καρδια σας με ΕΛΠΙΔΑ!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!