Ένας γάμος,μια επανασύνδεση;

Σήμερα παντρεύτηκε η «Ν». Ναι, ναι, η κοπέλα που μου συμπαραστάθηκε μαζί με τη «Σ» στο δύσκολο εκείνο αγώνα μου. Όσοι διαβάζετε καιρό τώρα, θα ξέρετε ότι με τη «Ν» δεν μιλούσαμε για ένα μεγάλο διάστημα, με δική της απόφαση. Είχε εν ολίγης κόψει μετά την ακτινοθεραπεία την επαφή μας, χωρίς καν να μου πει γιατί, διχως καυγά. Μου τηλεφωνούσε στην γιορτή και τα γενέθλιά μου…Πληγώθηκα πολύ και μου πήρε κάπου έξι μήνες να το ξεπεράσω. Πολλά νεύρα, μεγάλη στεναχώρια. Μου κόστισε πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να πιστέψω το κατά πόσο η διάθεσή μου θα εξαρτιόταν από τη «Ν» από την απουσία της. Τελικά να που τα συμπεράσματα βγαίνουν από μόνα τους, είναι οι άνθρωποι που μας ανεβάζουν, είναι οι άνθρωποι που μας ρίχνουν. Είχα ανάγκη τις φίλες μου, είχα ανάγκη να νιώθω χρήσιμη και να δέχομαι την βοήθειά τους, μα πάνω από όλα την παρέα τους…

Πέρασε κάτι παραπάνω από χρόνος, η «Ν» προγραμμάτισε τον γάμο της και κάπου τον Σεπτέμβρη ξαναβρεθήκαμε, όλες μαζί, για φαγητό, μας κέρασε η «Σ» για την απόσπασή της. Ένα φαί δεν ένιωσα πως μας έφερε κοντά, βέβαια η «Ν» μένει και σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς. Κλασικά ξαναχαθήκαμε…Ήρθε όμως η ώρα του γάμου, και ενώ όταν ο γάμος απείχε μήνες έλεγα «μπορεί και να μην πάω» όταν ήρθε η ώρα και το προσκλητήριο στα χέρια απάντησα θετικά. Πήρα ένα δώρο αρκετής αξίας (δεδομένης της παγωμένης σχέσης) και απάντησα θετικά και για το γλέντι. Της τηλεφώνησα μάλιστα για να της πω πως οι γονείς μου δεν θα μπορέσουν να παραβρεθούν και πιάσαμε μια συζήτηση ατελείωτη όπως τον παλιό καλό καιρό. Και στην πορεία η φωνή της «Ν» γλύκανε, και φιλάκια μου έστειλε κτλπ. και στα γενέθλιά μου τηλεφώνησε, και να βρεθούμε θέλησε. Και πάλι, χωρίς να το πολύ σκεφτώ βγήκαμε και ήρθε και η «Σ» να μας βρει. Και κάτσαμε και μοιραστήκαμε μια μπύρα, όπως στο παρελθόν. Και όταν αποχώρησε η «Σ» η «Ν» άρχισε τις εξομολογήσεις. Και μου είπε πως με αγαπάει όπως πριν, και μου έδωσε 2-3 λόγους για τους οποίους απομακρύνθηκε. Μέσα σε όλα αυτά μου είπε πως θεώρησε αστείο το να γυρίσει τώρα που είμαι καλά και να κάνει επανασύνδεση. Μα της είπα πως και τώρα χρειάζομαι κόσμο, τώρα στο come back. Η «Ν» έδειξε όλη την καλή θέληση να ξανα είμαστε φίλες. Την ευχαριστώ (και ας μην διαβάσει αυτές τις γραμμές ποτέ)
Την ευχαριστώ που αν και τα κίνητρά της γι αυτή την επανασύνδεση τη συγκεκριμένη στιγμή παραμένουν άγνωστα, έστω και αργά έκανε ένα βήμα. Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια…
Στον γάμο πήγα, και χόρεψα και ευχήθηκα, και έκανα πολλά (από καρδιάς) κομπλιμάν στη νύφη. Όταν έφυγα, την αγκάλιασα και τη φίλησα και της είπα «σ’αγαπώ» και εκείνη μου είπε «εγώ σ’αγαπώ πιο πολύ». Και έτσι έκλεισε η αποψινή βραδιά. Χωρίς να ξέρουνε το μέλλον, δυο άνθρωποι εκφραστήκανε στο παρόν. Γι αυτό που σημαίνουν αυτές οι λέξεις και για το τώρα, δίχως εγωισμούς και κακίες!