Επέτειος αλλά δίχως μαστεκτομή...

Πάντα θυμόμουν τη σημερινή μέρα ως μέρα γενεθλίων μιας φίλης, και μέρα γενεθλίων της Τζουλιάν Μουρ. Πλέον όμως η σημερινή μέρα θυμίζει πολλά παραπάνω για μένα. Ένα μεγάλο πανικό προ χειρουργείου, και έναν ακόμη μεγαλύτερο after. Ναι, σαν σήμερα ήταν εκείνη η δεξιά μαστεκτομή που έγινε και η αφορμή γι’αυτό εδώ το blog.
Πέρασα από πάρα πολλές φάσεις από τον Δεκέμβρη του 2007 ως σήμερα, μπορώ όμως μετά από τόσο καιρό να είμαι εδώ και καλά. Καλά σωματικά, με την υγεία μου αλλά και καλά ψυχολογικά, κάτι για το οποίο πάλεψα μάλλον περισσότερο. Το τελευταίο είναι ένα θαύμα, δεν ξέρω πως έγινε…έχω βάσιμες υποψίες πως το απέκτησα ξαναμπαίνοντας στη ζωή γενικά, ξανα ανοίγοντας την πόρτα στους ανθρώπους.
Χθες βγήκαμε με τη «Σ» και παρέα. Ήταν επετειακό το βράδυ για μένα, εμείς τα δυο ανέμελα τότε κορίτσια, χθες πιο ώριμες, η καθεμιά για τους λόγους της… Η ζωή, σε τραβάει γενικώς από το μανίκι. Εμείς που «καήκαμε», και κάποιοι οικείοι μας θα θυμόμαστε τέτοιες μέρες για χρόνια, σύντομα όμως ευχομαι, χωρίς πολύ πόνο! Χθές, μέσα στο ημίφως του μαγαζιού, και υπο τους ήχους της φωνής της τραγουδίστριας μπροστά μου, ένοιωσα ότι θεραπεύτηκα. Ένοιωσα πως καιρό τώρα πατούσα στα πόδια μου, μόνο που δεν το έβλεπα, και ίσως και να το φοβόμουνα γιατί είχα συνηθίσει σε μια άλλη κατάσταση. Όταν όμως παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και ορίζεις εσύ (όσο μπορείς) την ψυχολογία σου τότε αλλάζει … Οι κύκλοι των θεραπειών κλείσανε, η αποκατάσταση προχωρά, και ίσως πρέπει και εγώ να κλείσω σιγά σιγά τις πολλές παρτίδες με το παρελθόν. Να θυμάμαι, αλλά να μην θλίβομαι…Ότι πέρασε με έκανε πιο δυνατή. Θυμώνω βέβαια αρκετές φορές γιατί όλη αυτή η περιπέτεια ήταν ψυχοφθόρα, θυμώνω γιατί με ανάγκασε να ωριμάσω πριν την ώρα μου! Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω τιποτα από όλα αυτά. Τίποτα μα τίποτα. Τέτοια μέρα και ώρα το 2007 η κατάσταση ήταν «τελειωμένη» και το «πόρισμα» είχε βγει και εγώ; Εγώ έπρεπε να βρω τον τρόπο να συνεχίσω.
Σήμερα μπορεί η δεξιά μου πλευρά να έχει φουσκώσει αλλά γιατί νοιώθω ένα κενό; Γιατί νοιώθω φλατ;

Σας αφήνω ένα περσινό ουράνιο τόξο! Μακάρι να γεμίσει τις καρδιές σας με ελπίδα και αισιοδοξία!