Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Πέμπτη και σήμερα!

Τώρα τελευταία κάποιοι /ες απο εσάς έχετε χαθεί, το μόνο που ελπίζω είναι να είστε καλά!

Τα νέα μου δεν είναι φοβερά...

Χθες πήγα σε ενα πολιτικό γάμο (για πρώτη φορά). 'Ηταν ωραία γιατί τόσο το ζευγάρι όσο οι συγγενείς τους, μου είναι αγαπημένα πρόσωπα. Φάγαμε μετά τη σύντομη "τελετή" και γύρισα σπίτι. Δεν ξέρω γιατί, όμως καθώς οδηγούσα, κάτι μέσα μου "πόνεσε". Πέρασαν διάφορα απο το μυαλό μου, και κατέληξα στο αυτοκίνητό μου, μέσα στο γκαράζ κάτω απο το σπίτι μου, να κλαίω όπως δεν έχω ξανακλάψει ποτέ...με απίστευτους λυγμούς. Όχι, δεν έφταιγε ο γάμος, ούτε το πως πέρασα τη μέρα μου, μια χαρά ήταν. Έφταιγε η πίεση που δέχομαι κατά καιρούς απο διαφορα. Είναι ένα καλό ξέσπασμα το κλάμα όμως, εγώ όταν αρρώστησα, αλλά και στις θεραπείες, δεν έκλαψα...ίσως αυτό το κομμάτι να καλύπτω τώρα :-P αλλά δεν θέλω να μου γίνει και συνήθεια!

καλημέρα!

6 σχόλια:

Ανθούλα είπε...

Καθώς διάβαζα το κείμενο σου, μου ήρθαν στον νου οι πιο κάτω μαντινάδες.Ελπίζω να σου αρέσουν.

Εφύτεψά τη τη χαρά και τη ποτίζω δάκρυ
να μεγαλώσει κι ο καημός να κάτσει μπλιο στην άκρη.
Μάτια που εύκολα γελούν μα και μπορούν να κλάψουν
είναι τα μάτια που πονούν και δεν μπορούν να βλάψουν.

B. είπε...

Καλό Σαββατοκύριακο, καλή μου φίλη. Το κλάμα μας βοηθάει κάποιες φορές να ξαλαφρώσουμε, να εκτονωθούμε. Αρκεί να μην κλαίμε συνέχεια γιατί θα χαλάσουν τα ...ματάκια μας.
Να σκέφτεσαι πως είσαι μια χαρά, ότι μετά τα δύσκολα θα έρθουν ημέρες χαράς, ευτυχίας και συντροφικότητας. Τώρα ίσως φαίνεται άπιαστο όνειρο, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα...
...Εγώ έχω πονόλαιμο, οι δυνάμεις μου είναι πεσμένες, κάνω όλα τα γιατροσόφια, παίρνω αντιβηχικό και είμαι έτοιμη να πάρω αντιβίωση για να μην με πάρει αποκάτω...
πολλά πολλά φιλιά και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον ξέχασες τι πραγματικά δύσκολα περάσαμε-και εγώ μαζί- 2 εβδομάδες πριν ,περιμένωντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πόσο εύκολα ακυρώνεις τα πάντα και γυρνάς σε μία καθημερινότητα και σε ανθρώπους που κάποιες φορές είναι απώντες, ίσως αυτό από την άλλη-το να γυρνάμε στην καθημερινότητα-είναι δείγμα ότι είσαι καλά στην υγεία σου. Και για αυτό να είσαι σίγουρη ότι θα είμαι πάντα χαρούμενη και περήφανη που με έβγαλες ασπροπρόσωπη- για τα υπολοιπα δεν ξέρω.Τελικά αυτό που αναζητούμε είναι λίγο από την συναισθηματική σταθερότητα του παρελθόντος και όχι άλλες ριζοσπαστικές αλλαγές...Με αγάπη,η "γιατρός" σου.

Sweet December είπε...

για Ανθούλα

Ωραίες μαντινάδες!

Σ'ευχαριστώ!!!Φιλάκια!


για Β.

Ναι το κλάμα βοηθάει...και όντως πρέπει στον νου μου να βάλω καλύτερες μέρες!Περαστικά!Ελπίζω να είσαι καλά!!!!Φιλάκια!



για Ανώνυμε-γιατρέ μου

Ναι, η αλήθεια είναι ότι ξεχνάω εύκολα...ας το φορτώσουμε στην ηλικία καλύτερα γιατί κατα τα άλλα παρα είμαι ώριμη!Ας σκεφτούμε θετικά και ας σκεφτούμε πως οι ριζοσπαστικές αλλαγές είναι θέμα χρόνου. Και όσο για τη συναισθηματική σταθερότητα του παρελθόντος, μπορεί να είναι απλώς μια ουτοπία, a fairyland που ελκύει, όπως κάθε παραμύθι!
Φιλιά!

maria είπε...

γεια sweety εγω εκανα τωρα της εξετασεις εξαμηνου και δοξα το θεο ολα καλα, αλλα απο το ανχος νιωθω οτι θα μεινω καθε φορα που παω να παρω τα αποτελεσματα, αραγε θα το ξεπερασω με τον καιρο αυτο? θα νιωθω ποτε σιγουρη? εστω και λιγο.αυτο ειναι που με τρομαζει ποιο πολυ οτι εχω χασει μια για παντα την ξενοιασια που ειχα πριν την αρρωστεια. τα φουσκωματα πανε και αυτα καλα καθε 15 μερες. η ξαδερφη σου πως ειναι? ευχομαι τα καλυτερα. φιλια πολλα.

Sweet December είπε...

για maria

Θέλω να πιστεύω ότι θα έρθουν μέρες με εξετάσεις που θα είσαι πιο σίγουρη απο ότι τώρα!Θα είμαστε καλά και θα το νοιώθουμε!έτσι πρέπει να γίνει!

Η ξαδέρφη μου καλα, έχει μπει για τα καλά στο χορο των χμθ...αλλά αντέχει!

φιλάκια φίλη μου!