Τα πρώτα αποτελέσματα είναι καλά.

Μιλάω βέβαια για εξετάσεις αίματος (αλλά όχι για τους δείκτες ακόμη). Ο αιματοκρίτης μου είναι χαμηλός αλλά προφανώς φταίει το ότι αμελώ τα φρούτα κτλπ.
Οι επόμενες εξετάσεις θα είναι αυτές της «οστικής πυκνότητας» και ο «υπέρηχος ύπατος». Δεν νομίζω να έχει καλυτερέψει η «οστική πυκνότητα» γιατί δεν είμαι και πάλι πολύ τυπική με τα γαλακτοκομικά, πριν 6 μήνες είχα κάνει όμως Zometa μαζί με herceptin. Θα δείξει λοιπόν. Δεν έχω άγχος για τις αιματολογικές εξετάσεις και αυτό είναι το μόνο σίγουρο…το άγχος μου είναι περισσότερο για το «scanning οστών» και για τη «Θώρακος». Αλλά από τώρα δεν μπορώ να αγχωθώ, εξάλλου αυτές τις τελευταίες θα τις κάνω στην Αθήνα με το καλό.

Χθες είχα ένα δύσκολο απόγευμα γιατί έπρεπε να πάρω δυο δύσκολα τηλέφωνα. Ένα στη φίλη Katerina (αναγνώστρια και κολλητή της συγχωρεμένης της Sugar μας) και ένα ακόμη στην ξαδέρφη μου! Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, με την ξαδέρφη μου που αρρώστησε πρόσφατα δεν είχα καμία επαφή. Μένει σε άλλη πόλη και εγώ, θες από το σοκ, θες από τη στεναχώρια δεν είχα βρει ένα μήνα τώρα το κουράγιο να της τηλεφωνήσω. Ότι μάθαινα ήταν απο τους συγγενείς μας. Το έκανα όμως τελικά χθες και καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα όσο τα περιμένουμε. Φυσικά τα νέα της ήταν τα τυπικά νέα που είχαμε όλες εκείνη την περίοδο αλλά την άκουσα καλά και μάχιμη και αυτό με ανακούφισε. Έχει και ένα παιδάκι τεσσάρων ετών και όσο να ναι πιστεύω στέκεται δυνατή και για τον μικρό. Καλή δύναμη ξαδέρφη! Όσο για την katerina τα νέα είναι πιο άσχημα από ότι μου είπε ο σύζυγός της αλλά το παλεύει.
Κάντε μια θετική σκέψη σας παρακαλώ και για τις δυο αυτές γυναίκες και φίλες που μάχονται για την υγεία μα και την ζωή τους. Η katerina μαζί με τη sugar ήταν από τις πρώτες παθούσες αναγνώστριες του Sweet December, πολύ δυνατά κορίτσια και τα δυο τους και αχώριστες φίλες. Είχαν οργώσει την Ελλάδα μα και το εξωτερικό, γεμάτες ζωή, χαμόγελο και αισιοδοξία, ζούσαν η μια για την άλλη. Πολύ σπάνιο αυτό σε ηλικίες των 30 , να ανθίσει και να κρατήσει μια φιλία τόσο δυνατή. Κρατάω τις στιγμές μου μαζί τους σαν φυλαχτό. Τι να πω;;;Να τολμίσω να πω πως η υπόσχεση που είχε δώσει η μια στην άλλη μάλλον θα κρατηθεί; Όταν πέθανε η Sugar, μετά από δυο μήνες συνάντησα στην Κρήτη την katerina, μου είπε ότι «ο εχθρός ξαναχτύπησε» και εγώ την κοίταξα με απορία και σαστισμένη. Ξέρετε τι μου είπε όταν με είδε έτσι; «Δεν πειράζει, με την Ζάνια είχαμε πει, μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο.» Τελικά δεν ξέρω πόσες και ποιες φορές προκαλούμε την τύχη μας αν και κανείς μας δεν θέλει το κακό του...Εγώ όταν αρρώστησε η ξαδέρφη μου το 2003 από Καρκίνο, μόλις στα 27 της, είχα πει σε μια φίλη πολύ προβληματισμένη «ρε λες και εγώ να πάθω τα ίδια σε εκείνη την ηλικία;». Σύμπτωση; Κοινές πορείες και παράλληλοι βίοι; Κάπου πάντως κρύβεται και η έρμη η αλήθεια.