Πρώτη μέρα ενός καινούριου μήνα!

Καλό μήνα!

Όπως είπα και χθες, είναι η πρώτη φορά που δεν αντιδρώ θετικά στις ημερολογιακές αλλαγές...Δεν έχω καμια διάθεση για τα Χριστούγεννα αλλά ούτε και για τα Δεκεμβριάτικα γενέθλιά μου. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει μόνο με την αρρώστια, αλλά σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο το ότι αυτές οι μέρες, μετά το πρώτο 10ήμερο του Νοέμβρη είναι κάπως "επετειακές"...και μιλάμε για δύσκολη επέτειο...Προσπαθώ να αποφύγω και να αποφεύγω τους απολογισμούς αλλά κάπου, κάπως είμαι σε μια θέση περίεργη φέτος. Η ευθεία γραμμή της ζωής μου έκανε παράκαμψη όταν αρρώστησα. Αρρώστησα, χειρουργήθηκα και θεραπεύτηκα. Ξεκίνησα και την πλαστική και προχωρώ. Ξαναέβαλα τη ζωή μου σε μια ευθεία γραμμή αλλά πάλι κάνει παράκαμψη γιατί δε είναι μόνο η αρρώστια που σε βγάζει εκτός πορείας. Κάπου έχω χάσει τον ενθουσιασμό της καθημερινότητας, κάπου έχασα ακόμη και τη χαρά του να σχολάω απο τη δουλειά. Τα περισσότερα πράγματα τα κάνω μηχανικά και βαριεστημένα. Απο την άλλη σκέφτομαι πως αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει και δίχως τον Καρκίνο, αλλά αυτός ο τελευταίος είναι που σίγουρα επιβαρύνει την κατάσταση κατά πάρα πολύ. Θελω τον χρόνο μου με την επανένταξη. Ψάχνω μια καλή καθημερινότητα...

Ναι, με έχει πιάσει τρομερός πεσιμισμός, απλώς σπρώχνω τις μέρες μου, που και αυτές απο την άλλη δεν θέλω να περάσουν. Ίσως με επιρέασε και το πρόσφατο περιστατικό με την αρρώστια της ξαδέρφης μου που ενώ το απωθώ, σίγουρα έχει καταλάβει το υποσυνείδητο..Eχω χιλιάδες γιατί. Γιατί προς αρρώστιες, γιατί προς αρρώστους αλλά και γιατί προς υγιείς. Η πολύ σκέψη όμως δεν κάνει απαραίτητα καλό και ξέρω πως αν ήμουν ένα άτομο άλλης ιδιοσυγκρασίας θα έλεγα "δε γ*@#*ται, αρκει που είμαι εγώ καλά!". Όμως το καλά οργανικά πιστοποιείται με τις εξετάσεις, με το καλά ψυχολογικά τι γίνεται; Θέλει χρόνο...και δύναμη!