Απόψε είναι μια διαφορετική βραδιά από πολλές απόψεις. Η θερμοκρασία έπεσε 10 βαθμούς σε σχέση με το μεσημέρι και βρέχει. Η ψύχρα και οι πυκνές ψιχάλες της βροχής στο παρμπριζ του αυτοκινήτου μου μέσα στη νύχτα μου φέρανε εικόνες φθινοπωρινές στο μυαλό.
Δε θέλω να ρθει το φθινόπωρο! Απόψε ένοιωσα πως το καλοκαίρι ξεγλίστρησε από τα χέρια μου χωρίς να το αξιοποιήσω. Έκανα μάλλον έναν «σκουρόχρωμο» απολογισμό και μελαγχόλησα...! «Είμαι επι της ουσίας μόνη μου» είπα στη «Β» από τηλεφώνου, «μα όλοι είμαστε μόνοι μας επι της ουσίας» απάντησε εκείνη. Με μάλωσε πως δεν κάνω σωστούς υπολογισμούς για να καταλήξω σε σωστό απολογισμό…και πόσο δίκιο είχε. Το φετινό καλοκαίρι είχε αρκετά, μπορώ να δω το ποτήρι μισο-γεμάτο και όχι μισο-αδειο…
Φεύγω την Παρασκευή για περίπου είκοσι μέρες. Πάω στο νησί των παιδικών μου χρόνων, όπως κάθε καλοκαίρι. Μετά το καλοκαίρι όμως του 2007-το έχω ξαναγράψει- τίποτα εκεί δεν είναι το ίδιο, όπως τα προηγούμενα χρόνια…όλα δείχνουν διαφορετικά κάτω από τη ματιά μου. Δεν είμαι ακριβώς ενθουσιασμένη για το ταξίδι μου, αλλά και να μην πάω εκεί μαζί με την οικογένειά μου, δεν έχω κάτι promising εδώ. Κανείς δεν υπάρχει να πει «μείνε» και να προτείνει κάτι άλλο.
Κάτι λείπει φέτος από τη ζωή μου. Νοιώθω ένα μεγάλο κενό. Τελικά, αν δεν κάνω λάθος…αυτό που μου λείπει, είναι η αίσθηση του «σημαντικού άλλου». Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, φέτος το καλοκαίρι δεν είμαι ο «σημαντικός άλλος» για κανένα γύρω μου, όσο και αν προσπαθώ. Είναι περίεργη αίσθηση, πραγματικά! Παράλληλα, βλέπω ότι οι άνθρωποι τρέχουν τις ζωές τους με ταχύτητες φωτός, και με το ζόρι, κανείς δε σταματά να γίνει ο δικός μου «σημαντικός άλλος». Τελικά όσο και αν θεωρείς κάποιο άτομο σημαντικό στη ζωή σου, πρέπει και εκείνο το άτομο, ακόμη και αν δεν ανταποκρίνεται στο ενδιαφέρον σου, να μπορεί να σέβεται την «ετικέτα» που του κολλάς. Αλλά οι άνθρωποι τρέχουν, ξεχνούν, βιάζονται, φωνάζουν, αλλάζουν, χάνουν την υπομονή τους, κυνηγούν το όνειρο και χάνονται στα απλά καθημερινά ή στα δύσκολα, και δεν βρίσκουν πάντα τη λύση στο αίνιγμα... και όταν γυρίσουν το βλέμα στο παρελθόν έχουν χάσει ανθρώπους, τον αφθορμιτισμό της στιγμής και τις πιο όμορφες αυγές! Βγαίνει νόημα;;; Είναι και περασμένη η ώρα….
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
Δε θέλω να ρθει το φθινόπωρο! Απόψε ένοιωσα πως το καλοκαίρι ξεγλίστρησε από τα χέρια μου χωρίς να το αξιοποιήσω. Έκανα μάλλον έναν «σκουρόχρωμο» απολογισμό και μελαγχόλησα...! «Είμαι επι της ουσίας μόνη μου» είπα στη «Β» από τηλεφώνου, «μα όλοι είμαστε μόνοι μας επι της ουσίας» απάντησε εκείνη. Με μάλωσε πως δεν κάνω σωστούς υπολογισμούς για να καταλήξω σε σωστό απολογισμό…και πόσο δίκιο είχε. Το φετινό καλοκαίρι είχε αρκετά, μπορώ να δω το ποτήρι μισο-γεμάτο και όχι μισο-αδειο…
Φεύγω την Παρασκευή για περίπου είκοσι μέρες. Πάω στο νησί των παιδικών μου χρόνων, όπως κάθε καλοκαίρι. Μετά το καλοκαίρι όμως του 2007-το έχω ξαναγράψει- τίποτα εκεί δεν είναι το ίδιο, όπως τα προηγούμενα χρόνια…όλα δείχνουν διαφορετικά κάτω από τη ματιά μου. Δεν είμαι ακριβώς ενθουσιασμένη για το ταξίδι μου, αλλά και να μην πάω εκεί μαζί με την οικογένειά μου, δεν έχω κάτι promising εδώ. Κανείς δεν υπάρχει να πει «μείνε» και να προτείνει κάτι άλλο.
Κάτι λείπει φέτος από τη ζωή μου. Νοιώθω ένα μεγάλο κενό. Τελικά, αν δεν κάνω λάθος…αυτό που μου λείπει, είναι η αίσθηση του «σημαντικού άλλου». Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, φέτος το καλοκαίρι δεν είμαι ο «σημαντικός άλλος» για κανένα γύρω μου, όσο και αν προσπαθώ. Είναι περίεργη αίσθηση, πραγματικά! Παράλληλα, βλέπω ότι οι άνθρωποι τρέχουν τις ζωές τους με ταχύτητες φωτός, και με το ζόρι, κανείς δε σταματά να γίνει ο δικός μου «σημαντικός άλλος». Τελικά όσο και αν θεωρείς κάποιο άτομο σημαντικό στη ζωή σου, πρέπει και εκείνο το άτομο, ακόμη και αν δεν ανταποκρίνεται στο ενδιαφέρον σου, να μπορεί να σέβεται την «ετικέτα» που του κολλάς. Αλλά οι άνθρωποι τρέχουν, ξεχνούν, βιάζονται, φωνάζουν, αλλάζουν, χάνουν την υπομονή τους, κυνηγούν το όνειρο και χάνονται στα απλά καθημερινά ή στα δύσκολα, και δεν βρίσκουν πάντα τη λύση στο αίνιγμα... και όταν γυρίσουν το βλέμα στο παρελθόν έχουν χάσει ανθρώπους, τον αφθορμιτισμό της στιγμής και τις πιο όμορφες αυγές! Βγαίνει νόημα;;; Είναι και περασμένη η ώρα….
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
3 σχόλια:
Καταλαβαίνω τον συλλογισμό σου μα θα σου πω κάτι που πολλοί πιστεύω θα συμφωνήσουν σε αυτό το blog. ''σημαντικός άλλος΄΄ είσαι για όλους εμας που επισκεπτόμαστε καθημερινά τη σελίδα σου και χαιρόμαστε να διαβάζουμε τα νεα σου, ''σημαντικός άλλος'' είσαι για μενα που σε μια μέρα διάβασα όλα σου τα σχόλια από την αρχή και βρήκα τόσα κοινά και δεν αναφέρομαι στην ''πορεία'' αλλά στα συναισθήματα και ... καλό μηνα. Σου εύχομαι να περάσεις πολύ όμορφα.
Γεια σου sweety,
αν εννοείς κάτι σε αρσενικό για τον ''σημαντικό άλλο'', δεν μπορώ να βοηθήσω, πάω πάσο.
Αν εννοείς φιλία, προσπάθησα πολλές φορές..... Αλλά εσύ ήσουν πάντα αυτή που έτρεχε (μόνο την τελευταία φορά υπήρχε αντικειμενικό κώλυμα και από μένα).
Δες το και από αυτήν την σκοπιά. Ότι υπήρξαν άτομα που θέλησαν, αλλά τα άφησες πίσω. Ίσως και η διαφορά ηλικίας, αλλά θέλησα....
Εύχομαι να περάσεις καλά. Θα λείψω και γω 2 βδομάδες.
Θα συμφωνήσω με την Giota. Και για μένα υπήρξες για μεγάλο διάστημα αυτός ο ''σημαντικός άλλος'' και αυτό σου το οφείλω.
ΣΥΜΑΝΤΙΚΟΣ ΑΛΛΟΣ,ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΕΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΥΜΑΝΤΙΚΗ.ΛΟΙ ΠΟΝ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΙΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΝΤΗ,ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ,ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΚΕΨΟΥ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ.ΔΙΑΩΑΣΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΜΕΡΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΕΖΗΣΕΣ ΠΕΡΣΙ.ΜΗΝ ΘΥΜΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΝΙΩΣΑ ΠΩΣ ΙΣΩΣ [ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΑΝ ΜΑΜΑ]ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΩ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ,ΕΧΩ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΚΕΦΤΙΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΤΥΧΗ.ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΟΧΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΥΟ ΚΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ.....ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΜΑΝΤΙΚΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ,ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΤΟΥΣ.Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ,Ο ΠΕΤΕΡΑΣ ΣΟΥ,ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΟΥ ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟ....ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ.ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΑΚΙΣΑΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΝΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΑΥΤΗ Θ ΤΗΝ ΕΣΠΑΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΠΛΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΖΗΣΕ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ.ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΔΙΚΙΟ ΑΠΛΑ ΕΙΧΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΞΕΦΥΓΑ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΩΛΕΠΩ ΣΑΝ ΦΙΛΗ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ...ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΣΟΥ ΧΡΟΝΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου