Συνεχίζω να διακοπάρω

Καλησπέρα σε όλους. Αλήθεια, είστε πολλοί; Ρωτώ γιατί ο μήνας Αύγουστος βρίσκει τους περισσότερους στις παραλίες… εμένα με μαθηματική ακρίβεια στο νησί.

Φέτος είναι αλλιώς. Πολλές φορές νοιώθω εδώ πως γύρισα τον χρόνο πίσω…πως τίποτα δε μου συνέβει ποτέ. Νοιώθω όπως πάντα, όπως κάθε καλοκαίρι που ερχόμουν. Ναι, δε θα πώ ψέματα, είναι το είδωλο στον καθρέφτη που κάθε μέρα όλο και μοιάζει στον «παλιό» μου εαυτό! Σκέφτομαι ότι στα 40 μου χρόνια, εκείνη η περιπέτεια θα φαντάζει πολύ μακρινή. Ήδη απο τον Νοέμβρη του 2007 έχουν περάσει άλλοι 2 Νοέμβριδες και πάμε τώρα για τον 3ο. Έτσι είναι, ο καιρός περνά…περνά και παίρνει πολλά δυσάρεστα μαζί του ευτυχώς.

Όλα όσα γράφω εδώ είναι πραγματικά τα τελευταία που σκέφτομαι κάθε που κολυμπώ, κάθε που κοιτάζω τον ήλιο και τον ουρανό. Είμαι χαρούμενη αρκετές μέρες και πάντα αφήνω όλο και κάτι για αργότερα…απολαμβάνω τον πρωινό μου καφέ παραθαλάσσια, εκεί που ο αέρας παίρνει τα μαλλιά μου. Τρώω μεσημεριανό με τους δικούς μου, ξαπλώνω και κατά τις 5.30 πάω στη θάλασσα. Δε νοιάζομαι για το τι θα φορέσω…κινούμαι χαλαρά και σχεδόν πάντα άβαφη. Τελικά αυτό δεν είναι ΔΙΑΚΟΠΕΣ; Το βραδάκι κάποια βόλτα…και Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!