Ξαναγεννήθηκα…

Τελικά μπορεί κανείς να ξαναγεννηθεί, ναι, σας το λέω, ναι, ναι, ναι!

Τις προάλλες πήγα στη Θεσσαλονίκη, εκεί είχα περάσει 4 χρόνια από τη ζωή μου ως φοιτήτρια. Πέρασα από την παλιά μου γειτονιά στην Άνω Πόλη και καθώς άρχισα να κατηφορίζω προς το κέντρο με τα πόδια, με το Mp3 στα αφτιά, με ένα φανελάκι και ένα σορτσάκι, και ένα ελαφρύ αεράκι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά…ένοιωσα πως ο χρόνος γύρισε πίσω…Ένοιωσα φοιτήτρια ξανά, 20 χρονών δλδ, να ροβολώ για να συναντήσω τους συμφοιτητές μου. Ήταν απίστευτη ασίσθηση!Απίστετη σας λέω! Άρα τελικά ο άνθρωπος ξεχνά, ξεχνά τα άσχημα και ανατρέχει στα ευχάριστα της ζωής του και ευτυχώς έχω μεγάλο απόθεμα τέτοιων αναμνήσεων και στιγμών. Μα που είχα εξαφανίσει 2 χρόνια τώρα το παρελθόν μου;;;

Παρακάτω...ένα απο τα τραγούδια που άκουσα εκείνη τη μέρα στη συμπρωτεύουσα...και νομίζω είναι συμβολικό...ΚΑΤΙ ΑΣΤΡΑΨΕ!ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΦΛΑΣΑΚΙ!ΣΑΝ ΠΙΚΝΙΚ ΜΕΣ ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ!ΛΑΒΕ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ!