The first day of the rest of my life!

Και ναι!!!Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο αισιόδοξο και το πιο χαμογελαστό μου ποστ!

Και να σκεφτείτε ότι προέκυψε απο κάτι απλό και καθημερινό...

Είμαι Αθήνα, ήρθα για να με δει ο γιατρός. Χθες λοιπόν πήγα στην κλινική και ο γιατρούλης με φούσκωσε (ευτυχώς δεν πονάω τόσο, άνοιξε αρκετά το δέρμα της ακτινοβολημένης περιοχής). Μετά τον πλαστικό, και αφού είπα την περιπέτεια υγείας μου σε μια του νοσοκόμα και δάκρισα (προτοφανές για μένα, μετά απο τόσο καιρό) κατέβηκα και είδα και την ψυχολόγο του τμήματος...η οποία είναι πλέον φίλη μου και πίνουμε καφέ συζητώντας στο χαλαρό...13:00 πήγα στην κλινική και έφυγα 16:00 με μπόλικο socializing. Αφου έφυγα, και μάλιστα με ένα ηθικό ανεβασμένο, καθώς η ψυχολόγος μου είπε "σε θεωρώ ένα πολύ πετυχημένο άτομο" και εγώ σκέφτηκα, "τελικά, είμαι πετυχημένη, απλά η αρρώστια δεν με άφηνε να το δω τόσο καιρό, δε σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχει....!" Μετά λοιπόν απο όλα αυτά...βρέθηκα σε ένα εμπορικό κέντρο και σκέφτηκα "ευκαιρία να αγοράσω μαγιώ". Μια πολύ απλή σκέψη...η πραγματοποίησή της όμως μου έδωσε τόσα φτερά. Νομίζω πως χθες, ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου! Στο μαγαζί με τα μαγιώ, σάστισα πρώτη εγώ, προβάροντας το πάνω μέρος ενός μπικίνι, και έσκασα το πιο πλατύ μου χαμόγελο στον καθρέφτη!Τα αποτελέσματα της (μη τελειωμένης ακόμη) πλαστικής μου ήταν απλώς εκπληκτικά!!!! Και ναι, στεκόμουν εκεί, μέσα σε ένα τυχαίο εμπορικό, σε ένα τυχαίο κατάστημα, με άγνωστους τριγύρω και ζούσα την προσωπική μου ευτυχία. Έσκαγα χαμόγελα στον εαυτό μου και η χαρά μου είχε να κάνει μόνο με μένα! Η πωλήτρια πρέπει να σάστισε γιατί όλα τα "πάνω μέρη" μου πήγαιναν, φανερώνοντας ένα πολύ στητό στήθος. Είχε πλάκα, εγώ δεν ήμουν ποτέ η "υπερπαραγωγή" ή η "κοκέτα" κοπέλα και τώρα έπιασσα τον εαυτό μου να χει μια πρωτόγνωρη φιλαρέσκεια! Αγόρασα το μαγιώ και στο δρόμο του γυρισμού είχα ένα μεγάλο χαμόγελο!Το βήμα μου ήταν πιο ανάλαφρο!Είπα στον ευατό μου πως άξιζε η ταλαιπωρία, και το χειρουργείο της αποκατάστασης! Ας είναι, άξιζαν όλα, έστω γι αυτή μου τη μικρή στιγμούλα! Έζησα κάτι μοναδικό, κάτι πολύ πολύ δυνατό, κάτι που με κάνει να γελώ και δυνατά...αρκεί να μη με τραβάει το δέρμα που ακόμη φουσκώνει ;-) Ενοιωσα ότι σχεδόν πήρα πίσω κάτι...ένοιωσα ότι χθες, ήταν η πρώτη μέρα, της καινούριας μου ζωής! Και αυτό είναι τόσο μα τόσο ελπιδοφόρο, όσο και μοναδικό!