Να μη ξεχάσω πρώτα να σας πω πως χαίρομαι που το προηγούμενό μου ποστ συγκέντρωσε τα βλέμματά σας και έδωσε το έναυσμα για ένα διάλογο μεταξύ σας και με εμένα.
Μόλις γύρισα απο το 12ο Herceptin (αυτή τη συμπληρωματική θεραπεία που αρκετές φορές έχω αναφέρει). Τελικά το μόνο σύμπτωμά της είναι η νύστα που σου φέρνει ;-) Κρατάει μόλις μια ώρα και πιστέψτε με, μια ώρα ενδοφλέβιας θεραπείας δεν είναι τίποτα (έχω υπάρξει και με 3 ώρες θέραπειας και κάσκα στο κεφάλι στους -20).

Όλο ξεχνάω να σας πω πως έχει ανακάμψει η εμφάνισή μου. Ω ναι! θα χαιρόσασταν να με βλέπατε! Το μαλλί μου είναι πια πικνό (και ας το έχω κόψει κοντό-αγορέ) είναι λες και δεν πέρασε τίποτα απο πάνω του ;-) Αφήστε που όλοι μου λένε "πόσο σου πάει το κοντό και μην τα ξαναμακρύνεις". Επίσης άρχισα να ξεπρίζομαι (σώμα και πρόσωπο) απο τα φάρμακα. Τα νύχια των ποδιών μου έχουν αλλάξει όλα και τα φρύδια μου και οι βλεφαρίδες μου έχουν συνέλθει. Τα 2 τελευταία βέβαια δεν έχουν βγει ακριβώς όπως πριν αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι αισθάνομαι καλά και φυσικά καμαρώνω και γι'αυτό που βλέπω στον καθρέφτη!