και η εβδομάδα έφτασε στη μέση της...Πέρασαν γρήγορα οι μέρες απο το Σάββατο ως εδώ. Η δουλειά σε παίρνει και σε πάει αλλού πολλές φορές, μακρυά απο άλλα προβλήματα. Ωστόσο δεν παύει να αναρωτιέμαι πως κάποιοι άνθρωποι μιλούν για τις αρρώστιες και το θάνατο τόσο απλά.
Χθες στη δουλειά με ρωτά ένας συνάδελφος:
"Μήπως ξέρεις τον .....;"
"Όχι" απαντώ
"Μμμ πέθανε στα 40 του απο Καρκίνο"
σ.σ Ο παραπάνω συνάδελφος δεν ξέρει ότι και εγώ πάσχω... και εγώ απλά συνειδητοποιώ κάτι που δεν το είχα ξανασκεφτει...ο υγειής κόσμος μιλάει για τις αρρώστιες πολύ αποστασιοποιημένα και πολύ εύκολα τις συνδέει με το θάνατο, σαν να σκέφτεται ταυτόχρονα "εγώ είμαι μια χαρα, τι με νοιάζει;"
7 σχόλια:
Ναι, πολλοί το κάνουν αυτό. Αλλά αυτοί που με νευριάζουν περισσότερο είναι αυτοί που εύχονται κιόλας κάτι τέτοιο για κάποιον που τους νευρίασε, χωρίς να αντιλαμβάνονται το βάρος αυτού που λένε.
Εγώ δεν είμαι έτσι. Όταν ακούω για ασθένειες ή θανάτους στεναζωριέμαι ακόμα κι αν δεν γνώριζα τους ανθρώπους.
Καλό υπόλοιπο της βδομάδας!
Καλησπέρα:) Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι. Όλοι μιλούν εύκολα για ότι δεν έχουν περάσει. Φαινομενικά αντικρίζω κάτι , αφού δεν με αγγίζει όμως ας είναι.. Δυστυχώς αυτή είναι η σκέψη των περισσότερων ανθρώπων. Μη σου φαίνεται όμως περίεργο. Ίσως να το αντιμετώπιζες κι εσύ έτσι αν δεν το είχες βιώσει. Πιστεύω πως ούτε και οι κοντινοί μας άνθρωποι ,αδέρφια , γονείς, μπορούν να νιώσουν αυτά που νιώθει ο άνθρωπος που νοσεί. Στεναχώρια και αγωνία ναι. Μετά τρέχουν ξωπίσω και κάνουν τα χατήρια, και μας κακομαθαίνουν. Όχι πως δεν μας αρέσει... Πάντως γεγονός είναι πως κάποιοι άνθρωποι είναι σκληροί. χμ πολλοί σκληροί. Το καλοκαίρι πέθανε ένας ξάδερφός μου από καρδιά. 15 ετών έπαθε ανακοπή, είχε όμως πρόβλημα από μωρό. Εμείς κυριολεκτικά παγώσαμε και κλάψαμε και κουρνιάσαμε σε μια γωνιά στην είδηση αυτή. Η αδερφή της μητέρας μου το αντιμετώπισε σαν 'ε καλά ξεκουράστηκε το παιδί αφού είχε πάντα πρόβλημα'. Ήθελα απλά να τη χτυπήσω . Το λέω και το εννοώ. Δεν μπορούσα να καταλάβω την ψυχράδα της. Απλά δεν μπορούσα. Και ίσως αν το έλεγε μπροστά μου να το έκανα από τη μεγάλη φόρτιση που είχα.
Λυπάμαι γι αυτούς τους ανθρώπους. Όλοι εκεί θα καταλήξουμε δεν υπάρχει κάτι άλλο. Όμως λυπάμαι γιατί δεν νιώθουν και αδιαφορούν για ότι δεν τους αφορά. Έτσι νομίζουν... Τι να πω. Ας είναι πάντα καλά όλοι.
Εσύ να περνάς όμορφα, και να είσαι πάντα καλά! Χαμόγελο τώρα στα χείλη πια! Τα φιλιά μου , καλό απόγευμα!:)
όταν δε είσαι στο χορό δε μπορείς να χορέψεις...
αυτό είναι σίγουρο...και εγώ σου μιλάω εκ του ασφαλούς...
η κοπέλα μου, έχει χάσει έναν πολύ δικό της άνθρωπο, όταν ήταν μικρή...
εγώ από τη πλευρά μου...έχω ζήσει σε μία πλήρη οικογένεια και συνεχίζω να ζω...
με λίγα λόγια...ο καθένας μετράει τη ζωή διαφορετικά...ο τρόπος που μετράς εσύ τη κάθε στιγμή διαφοροποιείται σε σχέση με μένα...
που δεν αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα...
καλώς ή κακώς...με στεναχώρησες όμως και ας μη σε ξέρω με την ευχή που μου έδωσες στο προήγουμενο post...
αυτό κάτι σίγουρα, σημαίνει
Μην κολλάς σε τέτοιες λεπτομέρειες.
Το πώς συζητάει και αντιμετωπίζει ο καθένας την πραγματικότητα σκληρή ή όχι, είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα, αγωγής και παιδείας.
ΕΣΎ ΛΟΙΠΌΝ, ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ,
Φιλί και Γλαρένιεσ αγκαλιές
για γυάλινο δάκρυ
Καλό υπόλοιπο και σε σένα!Βασικά καταλήγω τελικά στο ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ ;-)
για ilive2loveme
Ax...κάτι που δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει.. η κολλητή "Ν" στη διάρκεια των χμθ μου με ρώτησε τουλάχιστον 3 φορές "Ξέρεις ποιά είναι η 2η αιτία θανάτου στις γυναίκες σήμερα;" και λέω "Ο καρκίνος του μαστού;" και εκείνη απαντούσε θετικά. Αυτό ήταν το πολύ πολύ κουφό που έχω ακούσει και όταν στο λέει άτομο που ξέρει τι πέρασες και τι περνάς ε,τι να περιμένεις απο τους ξένους. Παίρνω μια βαθεια ανάσα και λεώ "άστους,δεν ξέρουν"...
για λασπολόγος
έτσι είναι, βρήκες την ουσία του πράγαματος, ο καθένας μετράει τη ζωή με δικά του μέτρα και σταθμά. Και πίστεψέ με, αν κινδυνέψεις δεν παίρνεις τη ζωή καθόλου ως δεδομένη. Καθόλου!
για Γλαρένια\
Σ'ευχαριστώ καλή μου! Να είμαστε πάντα καλά. Τελικά η παιδεία και η καλλιέργεια μετράνε πολύ στις μέρες μας ;-)
Καλημέρα,σε διαβαζω ανελλιπως απο τοτε που σε ανακαλυψα τυχαια στην περιηγηση μου ψαχνοντας να βρω "συνοδοιπορους" στη πορεια της ζωης μετα τον Καρκινο.... Εχουν περασει 19 μηνες απο την αρχη του ταξιδιου μου Μαζι του (Σαρκωμα παχεος εντερου). Ειμαι καλα τωρα πια πολυ καλα μπορω να πω!!!!! Αλλα δεν ξεχνω... Δεν ξεχνω τις μαχες που εδωσα που σε καποιες βγηκα νικητρια (τις πιο πολλες) σε καποιες πηγε να με παρει αλλα δεν το κατορθωσε.. του ξεφυγα... τελικα αυτο που εμεινε ειναι ... δεν ξερω αν μπορεις να το καταλαβεις μοναξια απο τους γυρω που δεν καταλαβαινουν τα σκαμπανεβασματα της διαθεσης μου... λενε παει περασε μην σκεπτεσαι μην το συζητας τελειωσε... Δεν τελειωσε υπαρχει μεσα στο μυαλο υπαρχει μια δαμοκλειος σπαθη απο πανω μας καθε τριμηνο για αρκετα χρονια .... Συγνωμη αν σε ριχνω :) απλα ετσι μου βγηκε. Να εισαι παντα καλα να μην ξεχνας και να περνας ομορφα την καθε μερα το αξιζεις!!!!!!!
Σε ευχαριστω για την παρεα που μου κρατησες ολο αυτο το διαστημα.
για ανώνυμος
Καλημέρα!Περαστικά μας λοιπόν και το εννοώ πολύ! Ναι, φυσικά και καταλαβαίνω τη μοναξιά του μυαλού σου,μοιάζει με τη δική μου.Είναι που απλά όλοι οι γύρω μας, βλέπουν την επιφάνεια. Βλέπουν δηλ. ότι επειδή πέρασαν οι χμθ. και οι πρόσφατες εξετάσεις έδειξαν ότι πας καλά πως όλα τέλειωσαν. Εγώ θα έλεγα ότι τελειώσαμε με τα "πρακτικά", σίγουρα όμως δεν υπάρχει ημερομηνία για το πότε θα τελειώσουν οι έννοιες μας...Και εγώ σκέφτομαι πολλά και διάφορα αλλά πίστεψέ με,πολλές φορές πιέζω τον εαυτό μου να μη σκέφτομαι. Γιατί τελικά δεν ξέρω που οδηγεί μια σκέψη γύρω απο ένα θέμα που δεν έχει άμεση λύση.Οπότε "παίζω" με τον εαυτό μου πολλές φορές.Δεν ξέρω αν θα πρεπε να σου δώσω αυτη τη συμβουλή, να ακολουθήσεις την τακτική μου...Βοηθάει όμως πολύ να σκέφτεσαι μόνο το αύριο και όχι σε βάθος τριμήνου. Επίσης να το πιστέψεις πραγματικά ότι ξέφυγες της νόσου και πως όλα μα όλα θα πάνε μόνο καλά απο δω και πέρα ;-)
Και εγώ σε ευχαριστώ για την παρέα!
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου