Σε ένα σπίτι κοντά στο δικό μας δεσπόζει ένας όμορφος κήπος που όχι μόνο έχει λουλούδια αλλά δίνει και όμορφους καρπούς. Δίνει λαχανικά κάθε λογής και είναι όλα φυτεμένα με φοβερή τάξη. Ιδιοκτήτης αυτού του κήπου είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα που αρκετές φορές την έχω δει να σκύβει κοντά στα φυτά της και να τα περιποιείται.
Την έχω δει σίγουρα πάρα πολλές φορές στη ζωή μου. Κι όμως μια σημαντική λεπτομέρεια μου διέφευγε. Μια μέρα που παραπονιόμουν για το χειρουργημένο μου χέρι στη μητέρα μου, μου σήκωσε την «ομίχλη» από τα μάτια. Μου είπε: "έχεις δει εκείνη τη γυναίκα στη γειτονιά μας, στο χαμηλό σπιτάκι; Είδες τον κήπο της; Αυτή η γυναίκα δημιούργησε και συντηρεί τέτοιο κήπο, τέτοια ομορφιά, με ένα μόνο χέρι". Έμεινα άφωνη.
Την επόμενη μέρα πέρασα απο το σπίτι της και πρόσεξα πως όντως το αριστερό της χέρι λείπει. Εκείνη όμως εκεί...επιμένει να σκύβει πάνω απο τα φυτά της και να τους δίνει κάθε φροντίδα με ένα χέρι. Αν αυτό δεν είναι μάθημα ζωής τότε δεν ξέρω πως να το ονομάσω!
Την έχω δει σίγουρα πάρα πολλές φορές στη ζωή μου. Κι όμως μια σημαντική λεπτομέρεια μου διέφευγε. Μια μέρα που παραπονιόμουν για το χειρουργημένο μου χέρι στη μητέρα μου, μου σήκωσε την «ομίχλη» από τα μάτια. Μου είπε: "έχεις δει εκείνη τη γυναίκα στη γειτονιά μας, στο χαμηλό σπιτάκι; Είδες τον κήπο της; Αυτή η γυναίκα δημιούργησε και συντηρεί τέτοιο κήπο, τέτοια ομορφιά, με ένα μόνο χέρι". Έμεινα άφωνη.
Την επόμενη μέρα πέρασα απο το σπίτι της και πρόσεξα πως όντως το αριστερό της χέρι λείπει. Εκείνη όμως εκεί...επιμένει να σκύβει πάνω απο τα φυτά της και να τους δίνει κάθε φροντίδα με ένα χέρι. Αν αυτό δεν είναι μάθημα ζωής τότε δεν ξέρω πως να το ονομάσω!
16 σχόλια:
το μειονέκτημα έγινε πλεονέκτημα, διότι προφανώς δεν είναι μειονέκτημα..τουλάχιστον για αυτή τη γυναίκα...
για όλους εμάς που είμαστε ανάπηροι στο μυαλό...σίγουρα θα μας πείραζε...
το μεγαλύτερο θαύμα είναι η φυσιολογική συμπεριφορά της, απέναντι σε μία κοινωνία που ζει με χάπια και αντικαταθλιπτικά δίχως να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα
για λασπολόγος
μία κοινωνία που ζει με χάπια και αντικαταθλιπτικά δίχως να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα
έτσι ακριβώς!Και αν έρθουν σοβαρά προβλήματα...τότε κάθονται και κλαίνε το παρελθόν τους,γιατί υπήρξαν τελικά αχάριστοι...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Moνο αυτα ειναι τα μαθηματα της ζωης κοριτσι μου.
Καλως σε βρισκω κι ευχομαι ολα να πηγαινουν παντα προς το φως και την χαρα για σενα.
καλη σου ημερα!
Kαλημέρα!
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου! Αν και το δικό μου πρόβλημα είναι ασήμαντο μπροστά στο δικό σου και των ατόμων που περιγράφουμε στα ποστ μας. Αλλά τρομοκρατήθηκα από τα λόγια του γιατρού που μου φώναξε πολλές φορές 'θα πονάς' και από την άλλη έχω πολλές υποχρεώσεις αυτό τον καιρό και οι 2 βδομάδες που θα χάσω συνεπάγονται τρέξιμο για γραφεικορατία ώστε να διευθετηθούν κ.ά. Έχω και πρόβλημα με τα νοσοκομεία και τις ενέσεις/εγχειρήσεις γενικώς.. Ήρθε κι έδεσε.
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να κοιτάμε και να παίρνουμε παράδειγμα και μάθημα από τη δύναμή τους..
Να είσαι καλά! Σ'ευχαριστώ και πάλι!
Έχετε όλοι δίκιο. Εγώ αυτό το μάθημα και το ότι η κοινωνία μας είναι ανάπηρη στο μυαλο, τα παίρνω κάθε μέρα! Θέλω να γίνω δασκάλα ειδικής αγωγής και όλοι μου λένε "και θα πας εκεί; και θα κάνεις αυτό; θα ψυχοπλακώνεσαι" Δεν το καταλαβαίνω,ειλικρινά. Είναι αυτό που θέλω. Θέλω να προσφέρω και όχι για να εφιλεωθώ από κατι όπως κάνουν όλοι. Γιατί το έχω ανάγκη και αυτό έχω καταλάβει πως με γεμίζει! Εξάλλου αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο αισιόδοξα και δυνατά ακόμη κι από μας και πολύ πιο ώριμα και με διάθεση να παίξουν και να γελάσουν, τη στιγμή που άλλα παιδιά που τα έχουν όλα κάνουν του κόσμου τις αλητείες και χαζομάρες. Και πάλι λόγο των γονιών που είναι "ανάπηροι",έτσι... Έχω άδικο;;; Σας πάω αλλού αλλά αυτό αντιμετωπίζω καθημερινά και δεν αντέχω άλλο την κακεντρέχεια...
Γεια στην παρέα,
επανήλθα μετά από ένα σύντομο, κουραστικό ταξίδι-μεγάλωσα μάλλον και η κούραση από τις πρόσφατες θεραπείες ακόμα καλά κρατεί.
Οι τριγύρω μου θεωρούν ότι όλα τελείωσαν, εμένα όμως με τρομάζουν οι επανέλεγχοι που θα γίνουν αρχές-μέσα Νοεμβρίου.
Το αποφάσισα, θα πάω μόνη μου, χωρίς συνοδεία, θα κρύψω τις ημερομηνίες και από τον άνδρα μου και από τα παιδιά μου, δεν θέλω να τους φορτίσω.
Δεν φοβάμαι τον ίδιο τον θάνατο, καλώς να έρθει. Φοβάμαι τον θάνατο από καρκίνο. Την αναξιοπρέπεια και την ανημποριά που τον διέπει, όπως και την υποκρισία και την διάθεση για λύπηση των περισσοτέρων.
Sweety, μόνη σου το είπες, τι είπε ο συνάδελφός σου; ''Έ, πέθανε, είχε καρκίνο'', σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
Δυστυχώς για τον περισσότερο κόσμο είμαστε αναλώσιμοι, μάλλον μας θεωρούν αναλώσιμους, λες και αυτοί δεν είναι, λες και αυτοί θα ζήσουν αιώνια.
Πιστεύω ότι μάλλον μας φοβούνται και γιαυτό μας αποφεύγουν. Τους θυμίζουμε ότι η ζωή τους έχει και αυτή όρια.
Συγγνώμη για την κακοκεφιά μου, δεν ήθελα να σου χαλάσω την μέρα.
Πολλά φιλιά
sundy
Sorry,
δεν μπορώ τελικά να κλείσω έτσι απαισιόδοξα. Ας το σκεφτούμε και αλλιώς. Μπορεί, και το πιθανότερο είναι να ζήσουμε πολλά, πολλά.... χρόνια. Τι θα μας έχει μείνει αν κοιτάξουμε μετά από χρόνια προς τα πίσω; Μια ζωή με φόβο, μια ζωή που στην ουσία δεν θα την έχουμε ζήσει και απολαύσει; Αυτό τελικά θέλουμε; Ή να πάρουμε την ζωή όπως έρθει και να την απολαύσουμε με όλη μας την τρέλλα;
Λοιπόν, διαλέγω το δεύτερο και sorry για το προηγούμενο comment μου.
Φιλάκια
sundy
για faraona
Σ'υεχαριστώ!Καλώς μας ήρθες!
Φιλιά!
για γυάλινο δάκρυ
Φίλη μου, να δεις εγώ τι πρόβλημα είχα με ενέσεις,βελόνες κτλπ αλλά τώρα για πότε κάθομαι να μου τρυπήσουν το χέρι...Άστα, αφού δεν έχω άλλη επιλογή ;-)
Θα σου πω κάτι και να το θυμάσαι. Κανένα πρόβλημα υποκειμενικά δεν είναι μικρό ή μεγάλο. Τα προβλήματα "ζυγιάζονται" με βάση το μέσα μας, το πριν και το μετά. Μη ζυγίζεις το πρόβλημά σου. ΝΑΙ,για σένα είναι φορτίο αυτή τη στιγμή και ας ξέρεις πως υπάρχουν και χειρότερα (που λέει ο λαός) μη νιώθεις τύψεις που στεναχωριέσαι,είναι πολύ ανθρώπινο.Όμως όπως σου είπα,όλα για τους ανθρώπους είναι και μακάρι η εμπειρία μου να σου δείξει ότι οι δυσκολίες ξεπερνιούνται!
Φιλιά και καλή επιτυχία!
!!!!!!!
Πω πω... τι να πει κανείς;;
Όλα απο το μυαλό ξεκινούν και
την καλή προαίρεσή μας...
Τελικά δεν έχουμε καμία δικαιολογία
για πράγματα που δεν κάνουμε...
γιατί αν τα θέλαμε πραγματικά
θα τα είχαμε καταφέρει!!!
Σε φιλώ Sweety μου***
Καλό βράδυ και ακόμη καλύτερη
εβδομάδα :)
tha hthela na sas po mia paromoia istoria sxetika me thn "orexh gia zoh" opos xaraktirizo to paradeigma ths geitonissas. H giagia mou ta teleutaia 16 xronia xtupietai apo pantou alla den to vazei kato.epathe mia polu spania astheneia opou apo ekei pou htane enas uperkinhtikos anthropos anagkastike na pesei sta krevatia. oi giatroi legane oti polu duskola tha shkothei, to prospathise oso perisotero borouse, den pistepse pote oti den tha borei na perpathsei. otan ths to suzhtousame kai prospathousame na ths dosoume na katalavei oti den tha xanashkothei kai oti prepei na mathei na zei me to provlhma. mas akouge alla panta elege" otan tha shkotho tha kano anakainhsh to spiti". eno phgaine kalutera, epathe egkefaliko kai eno os tote den borouse na perpathsei meta to egkefaliko den borouse na kounisei kala kai to aristero ths xeri. mesa se mia vdomada,meta to egkefaliko, pethane o antras ths. legame oti tora ta pragmata tha einai polu duskola gi'ayth. kai omos den to evale kato... htane etoimothanath, sthn entatikh kai panta evaze oles tis dunameis ths kai xanazontaneue... egine kala(h arrostia uparxei, (gerese nea)omos perpathse, kounaei to xeri ths kanonika, ekane kai anakainhsh to spiti ths! meta ths hrthane kai alla oikogeneiaka provlhmata, ta antimetopizei ola. den to vazei kato me tipota... exei orexh gia zoh kai kathe mera to apodeiknuei. Gia mena, auto einai ena polu kalo paradeigma oste otan ola pane strava na mhn to vazo kato... prepei nomizo na sfigoume ta dontia kai na proxorame.oti theloume pragmatika to petixainoume.
Προς small elephant,
ωραία αυτά που λες και εν μέρει έτσι είναι, αλλά ύπάρχουν και περιπτώσεις που όσο και να προσπαθήσεις δεν τραβάει. Ας πούμε αν το καντηλάκι σου είναι για λίγο, δεν πα να θέλεις εσύ να ζήσεις. Να το πω και αλλιώς. Όταν κάνει σχέδια ο άνθρωπος ο θεός γελάει.΄
Σίγουρα δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, αλλά έχουμε και τα όριά μας ως άνθρωποι.
Φιλιά
sundy
για Χριστίνα Γεωργαλλή
Καλώς μας ήρθες. Οι άνθρωποι φαίνεται έχουν περισσότερες αναπηρίες απο όσες μπορούμε να παρατηρήσουμε με την πρώτη ματιά. Για μένα πιστεύω ότι αρκετοί κάτοικοι αυτου του πλανήτη μετατρέψανε την αναπηρία τους σε κάτι το θετικό, έστω και υπο την πιο απλή μορφή--είδαν τον κόσμο με άλλο μάτι.Όμως ρεαλιστικά θα καταλήξω στο ότι στην Ελλάδα είμαστε ακόμη ρατσιστές και αφιλόξενοι προς κάθε είδους διαφορετικότητα. Και ίσως ο κόσμος αυτός να μην αλλάξει ποτέ!
για sundy
Αγαπητή μου δεν μου χαλάς τη μέρα καθόλου. Χαίρομαι που ξαναγύρισες στην παρέα μας. Ναι, είμαστε αναλώσιμοι αλλά αυτό ισχύει για όλους μας έτσι;Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει και όσο και αν ακούγεται κλίσε είναι άκρως αληθινό. Απλά εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε εύκολα ή αδιαφορούμε χωρίς ενδοιασμούς για τους γύρω μας.Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα,μακάρι οι άνθρωποι να σκέφτονταν πιο πολύ τον συνάνθρωπό τους αλλά πως και πότε να γίνει αυτό;
Όσο για τις εξετάσεις σου είναι φυσιολογικός ο φόβος. Και εγώ τον Ιανουάριο που έχω επανέλεγχο το σκέφτομαι απο τώρα.Όμως σκέφτομαι και το άλλο "ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ,ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ,ΔΥΝΑΤΗ Κ ΥΓΕΙΗΣ" Ισως αν σκεφτόμαστε έτσι και παράλληλα θυμόμαστε ότι δεν θα ξανα αρρωστήσουμε μπορεί να εθίσουμε το σώμα μας να ακούει το μυαλό ;-) ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ λοιπόν!Φιλάκια και κρατάμε το "να πάρουμε την ζωή όπως έρθει και να την απολαύσουμε με όλη μας την τρέλλα"
για μαργαρίτα
έτσι φαίνεται γλυκιά μου. Μπορούμε σίγουρα να καταφέρουμε περισσότερα απο ότι νομίζουμε,μήπως όμως ποτέ δεν τα προσπαθήσαμε, σαν την "Αλεπου που τα κάνει κρεμαστάρια". Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Ήμουν ας πούμε μόνη επειδή δεν μπορούσα να βρω σύντροφο ή μήπως τελικά δεν το προσπαθούσα και καθόλου. Όπως βλέπεις σε όλα στη ζωή υπάρχουν οι 2 όψεις.Το θέμα είναι ποια διαλέγεις να φυτέψεις στο μυαλό σου!
Φιλάκια
για the small elephant
Καλως την και απο δω!Ωραία η ιστορία της γιαγιάς σου! Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω (βλ. και τον Π.Μιχαήλ)και εγώ είδα θαύματα στο σώμα μου και στην ανάκαμψή μου όταν άρχισα να το πιστεύω πως όλα θα πανε καλύτερα.Ωστόσο σκέφτομαι καμιά φορά ότι μιλάω πολύ απο θέση ισχύος γιατί εμένα ο όγκος μου ήταν σε ένα μεσαίο στάδιο εξέλιξης.Δε ξέρω τι θα σκεφτόμουν και τι θα έγραφα αν το πρόβλημά μου ήταν πιο προχωρημένο. Δε ξέρω αν έχουν όλοι οι άνθρωποι μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτή τη ζωή όπως εγώ. Ξέρω όμως ότι το ότι η θετική σκέψη βοηθάει δεν είναι καθόλου λόγια του αέρα, είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ!Φιλάκια πολλά!
Sweety μου,
και πάλι γεια σου,
ήθελα να σου γράψω και να γράψω και στην μεγάλη παρέα μας κανά δυο σκέψεις μου πάνω σ' αυτά που έγραψες.
Σίγουρα το μυαλό είναι η κινητήρια δύναμή μας. Αυτό και μόνο αυτό μπορεί να μας κάνει και να μας κρατήσει καλά.
Οι ξένοι επιστήμονες δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην έσωτερική μας δύναμη και βλέπαν εδώ και χρόνια πολύ μπροστά.
Σε μία φίλη που χειρουργήθηκε εδώ και πολλά χρόνια στην Αμερική ο χειρουργός της της είπε: ''Εγώ έκανα την μισή δουλειά, την άλλη μισή έχεις να την κάνεις εσύ''.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Γερμανία από όπου έχω πληροφορόρηση ανθούν οι κλινικές με εναλλακτικές θεραπείες που τις πληρώνουν και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σε πολλά δε πανεπιστημιακά νοσοκομεία θεραπεύουν μαζί με τους ογκολόγους χέρι-χέρι και οι εναλλακτικοί γιατροί. Δεν διατρέχεις έτσι και τον κίνδυνο να πέσεις στα χέρια τσαρλατάνων, οι οποίοι θα σε εκμεταλλευτούν. Επίσης παντού έχει αρχίσει να καθιερώνεται η έδρα της ψυχοογκολογίας.
Σίγουρα εμείς με τον καρκίνο του μαστού βρισκόμαστε σε πλεονεκτική θέση απέναντι σε πολλούς άλλους καρκινοπαθείς. Το λέει και η λέξη, εμείς κάνουμε adjuvant, συμπληρωματική χημειοθεραπεία. Μπορεί και χωρίς αυτήν να πηγαίναμε καλά, κανείς δεν το ξέρει να το πει από πριν.(Δες ότι παλιά υπήρχαν γυναίκες που επιζούσαν και χωρίς χημειοθεραπεία). Ενώ άλλοι καρκινοπαθείς κάνουν χημειοθεραπεία για να επιζήσουν,γιατί χωρίς αυτήν θα πέθαιναν. Αυτή η πλεονεκτική μας θέση με κάνει και μένα πολλές φορές να σκέφτομαι, μήπως φερόμαστε αλαζονικά απέναντι στους υπολοίπους που εκ των πραγμάτων δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία; Μήπως μιλάμε όπως λες και εσύ από θέση ισχύος.
Και όπως λες, η θετική σκέψη βοηθάει, όχι μόνο την ψυχολογία μας, αλλά είναι και αυτή και πιθανόν μόνο αυτή που μπορεί να μας σώσει από κάποια υποτροπή.
Ανατρίχιασα όταν διάβασα κάπου την δύναμη κάποιων ανθρώπων. Άνθρωποι με πολύ επιθετικούς καρκίνους (΄0χι μαστό) που τους έδιναν 1% πιθανότητα στην 5ετή επιβίωση είπαν ''αφού υπάρχει η πιθανότητα του 1%, γιατί αυτό το 1% να μην είμαι εγώ''. Αυτό μου έγινε μάθημα εμένα την απαισιόδοξη. Εγώ θα σκεφτόμουν ότι θα είμαι μέσα στο 99%. Το αναφέρω γιατί όπως είπες και συ κάθε πράγμα έχει δύο όψεις. Έχει σημασία ποιά όψη διαλέγεις.
Πολλά πολλά φιλάκια σε όλη την παρέα
sundy
για Sundy
Να σαι καλά φίλη μου που έρχεσαι και επανέρχεσαι και μοιράζεσαι τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου μαζί μας. Τελικά συμφωνούμε όλοι μας λίγο πολύ για την καλή ψυχολογία.Και στην πιο απλή του μορφή να το σκεφτούμε πάλι κερδισμένοι βγαίνουμε αν είμαστε αισιόδοξοι. Είτε ζήσουμε (σε όλους αναφέρομαι) πολύ, είτε λίγο δεν αξίζει να φεύγουν οι μέρες μας "μαύρες", προτιμήστε το χρώμα!Είμαστε τουρίστες σε αυτή τη ζωή όλοι. Ε, ας ζούμε κάθε μέρα λοιπόν με την νοοτροπία του τουρίστα. Πως πάμε λοιπόν σε μια άλλη πόλη-χώρα και θέλουμε να αρπάξουμε τη μέρα απο τα μαλλιά; Ε, έτσι!
ΦΙΛΙΑ σε όλους!
είναι αυτή η χαζομάρα που μας πιάνει και χάνουμε τον καιρό μας με ανούσια πράγματα και ξαφνικά βλέπουμε κάποιον που αντιμετωπίζει πολύ πιο σοβαρά θέματα και έχει την απίστευτα αισιόδοξη στάση ζωής...
και κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι πρέπει να ανασυγκροτήσω την σκέψη μου και να πάρω μάθημα από αυτούς τουσ ανθρώπους.
Την καλημέρα μου ,
πολύ γλυκό το post σου
για k@terin@
Να σε καλά γλυκιά μου!Χαίρομαι που σου άρεσε και σε έβαλε σε σκέψεις.Απο όλη αυτή την ιστορία μου πάντως μου έμεινε πλέον το "να μην πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό". Μου τυχαίνουν κατά καιρούς κάποιες καθημερινές ατυχίες και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται "υπο άλλες συνθήκες θα 'σκαγα αλλά τώρα...δε θα σκάσω γι αυτό"
Καλώς μας βρήκες!
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου