Αρκετές φορές κάποιοι απο εσάς με έχετε ρωτήσει γιατί γράφω, γιατί συνεχίζω να ανεβάζω αναρτήσεις παρόλο που θεραπεύτηκα απο την αρρώστια μου. Γιατί δεν τα παρατώ ρωτάτε και γιατί δεν ανοίγω ένα καινούριο blog. Να γιατί :
"Διαβάζω το blog σου εδώ και 8 μήνες , από τότε που και εμένα μου διαγνώσθηκε καρκίνος στους λεμφαδένες του θώρακα. Στέκομαι εδώ μετά από 12 χμθ και αναμένοντας τον αριθμό των ακτινοβολιών. Και εγώ 1 εβδομάδα πριν κλείσω τα 27 μου χρόνια. Σύνδρομο Hodgkins. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα που οσα έγραψες ήταν αυτά που ένοιωσα και πέρασα μαζί σου. Η φίλη μου όπως λέω όταν μπαίνω στο internet. Mου είπε μια φίλη που πέρασε τα ίδια:''το πιο σκληρό δεν είναι ο καρκίνος αλλά η αλήθεια που θα δεις γύρω σου στους φίλους & στους ανθρώπους" και είχε δίκιο. Σ'ευχαριστώ για τα βράδια που μου κράτησες συντροφιά, που ένοιωσες ότι ένοιωσα, που έκλαψα όπως πιθανόν έκλαψες, που πήρα κουράγιο διαλυμένη και συνέχισα..μη μασάς. Δεν μας έβαλε κάτω ο καρκίνος , θα μας βάλουν οι άνθρωποι ??"
Η φίλη hodgkins άφησε τα παραπάνω λόγια στο chatbox του blog μου. Πως να μη βουρκώσω, πως να μη χαρώ που άγγιξα κάποιον άνθρωπο με τα λόγια μου, που κάποιος βρήκε παρηγοριά στα γράμματά μου; Γιατί να εγκαταλείψω; Το Sweet December είναι νομίζω πιο χαρούμενο παρά στενάχωρο. Συγκέντρωσε ταλαιπωρημένους ανθρώπους αλλά και υγιείς. Συνειδητοποιήσαμε μαζί ότι δεν είναι μόνο η αρρώστια που ξεκινά τις συζητήσεις μας, είναι τα συναισθήματα που γεννιούνται σε όλους μας όταν περνάμε δύσκολα, όποια και να είναι η δυσκολία μας. Είναι πολλά που μας έφεραν κοντά και πάντα λέω "Θα συνεχίσω, έστω και αν μπορέσω να αγγίξω μια μόνο ανθρώπινη ψυχή και να απαλύνω κάποιο πόνο, δε θα σώσω τον κόσμο, μακάρι να μπορούσα, μπορώ όμως να τον ομορφύνω". Και εσείς μπορείτε να κάνετε το ίδιο, μπορείτε να προσφέρετε στους γύρω σας, πολύ άνθρωποι παίρνουν κουράγιο και δύναμη απο εμάς.
Σήμερα έλαβα ένα πορτοκαλί βραχιολάκι με το λογότυπο "ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ". Είναι το wristband που κυκλοφόρησε η κοινωφελής, μη κερδοσκοπική οργάνωση φίλων του καρκίνου "Μείνε Δυνατός" (http://www.bestrong.org.gr/) . Το φοράω όχι για να μου θυμίζει τον καρκίνο και τις δύσκολες μέρες, αλλά για να μου θυμίζει, όποτε περνάω δύσκολα να ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!
Φιλιααααααααα! Αύριο φεύγω διακοπές, είμαι η Sweet December και είμαι καλά! Θα χαρώ το υπολοιπο του καλοκαιριού μου πριν έρθουν τα πρωτοβρόχια!Θα προσπαθήσω να γράφω ωστόσο γιατί δε θέλω να χανόμαστε ;-)
"Διαβάζω το blog σου εδώ και 8 μήνες , από τότε που και εμένα μου διαγνώσθηκε καρκίνος στους λεμφαδένες του θώρακα. Στέκομαι εδώ μετά από 12 χμθ και αναμένοντας τον αριθμό των ακτινοβολιών. Και εγώ 1 εβδομάδα πριν κλείσω τα 27 μου χρόνια. Σύνδρομο Hodgkins. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα που οσα έγραψες ήταν αυτά που ένοιωσα και πέρασα μαζί σου. Η φίλη μου όπως λέω όταν μπαίνω στο internet. Mου είπε μια φίλη που πέρασε τα ίδια:''το πιο σκληρό δεν είναι ο καρκίνος αλλά η αλήθεια που θα δεις γύρω σου στους φίλους & στους ανθρώπους" και είχε δίκιο. Σ'ευχαριστώ για τα βράδια που μου κράτησες συντροφιά, που ένοιωσες ότι ένοιωσα, που έκλαψα όπως πιθανόν έκλαψες, που πήρα κουράγιο διαλυμένη και συνέχισα..μη μασάς. Δεν μας έβαλε κάτω ο καρκίνος , θα μας βάλουν οι άνθρωποι ??"
Η φίλη hodgkins άφησε τα παραπάνω λόγια στο chatbox του blog μου. Πως να μη βουρκώσω, πως να μη χαρώ που άγγιξα κάποιον άνθρωπο με τα λόγια μου, που κάποιος βρήκε παρηγοριά στα γράμματά μου; Γιατί να εγκαταλείψω; Το Sweet December είναι νομίζω πιο χαρούμενο παρά στενάχωρο. Συγκέντρωσε ταλαιπωρημένους ανθρώπους αλλά και υγιείς. Συνειδητοποιήσαμε μαζί ότι δεν είναι μόνο η αρρώστια που ξεκινά τις συζητήσεις μας, είναι τα συναισθήματα που γεννιούνται σε όλους μας όταν περνάμε δύσκολα, όποια και να είναι η δυσκολία μας. Είναι πολλά που μας έφεραν κοντά και πάντα λέω "Θα συνεχίσω, έστω και αν μπορέσω να αγγίξω μια μόνο ανθρώπινη ψυχή και να απαλύνω κάποιο πόνο, δε θα σώσω τον κόσμο, μακάρι να μπορούσα, μπορώ όμως να τον ομορφύνω". Και εσείς μπορείτε να κάνετε το ίδιο, μπορείτε να προσφέρετε στους γύρω σας, πολύ άνθρωποι παίρνουν κουράγιο και δύναμη απο εμάς.
Σήμερα έλαβα ένα πορτοκαλί βραχιολάκι με το λογότυπο "ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ". Είναι το wristband που κυκλοφόρησε η κοινωφελής, μη κερδοσκοπική οργάνωση φίλων του καρκίνου "Μείνε Δυνατός" (http://www.bestrong.org.gr/) . Το φοράω όχι για να μου θυμίζει τον καρκίνο και τις δύσκολες μέρες, αλλά για να μου θυμίζει, όποτε περνάω δύσκολα να ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!
Φιλιααααααααα! Αύριο φεύγω διακοπές, είμαι η Sweet December και είμαι καλά! Θα χαρώ το υπολοιπο του καλοκαιριού μου πριν έρθουν τα πρωτοβρόχια!Θα προσπαθήσω να γράφω ωστόσο γιατί δε θέλω να χανόμαστε ;-)
2 σχόλια:
Πριν από ένα χρόνο ακριβώς ξεκίνησε το δίκο μου ταξίδι με συνοδοιπόρο τον καρκίνο.Σε ηλικία μόλις 28 ετών διεγνώστηκα με λέμφωμα non hodgkins στον νεφρό.Η ζωή μου από εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι δεν θα ήταν ποτέ η ίδια.Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα από τη μια στιγμή στην άλλη να δίνω μάχη για να κρατηθώ στη ζωή , ενώ μέχρι τότε το μόνο που με απασχολούσε ήταν να ζήσω τη ζωή.. Αρχικά παρακαλούσα να βλέπω ένα εφιάλτη που κάποια στιγμή θα τέλιωνε....Κάποιες στιγμές η απελπισία και ο πανικός με ωθούσαν να σηκώσω το άσπρο λάβαρο ή να λιποτακτήσω..ΟΜΩΣ ΗΘΕΛΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΖΗΣΩ.Αυτός ο πόλεμος έπρεπε να κερδιθεί ,ο εχθρός ήταν ύπουλος και ισχυρός όμως ορκίστηκα ότι στο πρόσωπο μου αυτή η κωλοαρωστεια θα έβρισκε ένα δύσκολο αντίπαλο...Άρχισα να περνώ ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο προσπαθώντας να ενημερωθώ για τον εχθρό..Ένα βράδυ που δεν ήμουν καλά ,που ειχα κτυπήσει πάτο για την ακρίβεια και σέρφαρα στο διαδίκτυο για να ξεχαστώ η τύχη με οδήγησε στο ιστιολόγιο σου..Με βρήκε το ξημέρωμα να διαβάζω την δική σου ιστορία και να συνειδητοποιώ ότι δεν ήμουν μόνη .Σαν και εμένα υπήρχαν χιλιάδες νέοι άνθρωποι που έδιναν την ίδια μάχη με εμένα ...Εκείνη τη νύχτα ένιωσα ότι απέκτησα μια καινούργια φίλη με την οποία αν και δεν γνώριζα προσωπικά μας ένωναν τόσα πολλά.Από τότε κάθε βράδυ ανελλιπώς επισκέπτομαι την ιστοσελίδα σου και γελάω,δακρύζω,χαίρομαι,συγκινούμαι με τα γραφόμενα σου.Έχεις γίνει η διαδικτυακη μου φίλη .
Ενα μεγάλο ευχαριστώ και μια παράκληση να μην σταματήσεις να γράφεις ποτέ...Να είσαι πάντα καλά
για ανώνυμος
Να είσαι πάντα καλά φίλη μου και πάντα μάχημη αν και δεν χρειάζεται να περάσουμε κ άλλες μάχες!!! Να ξέρεις ότι και εγώ απο τότε που με πλησίασες σε σκέφτομαι και σου στέλνω τη θετική μου ενέργεια!Να περνάς όποτε νιώθεις την ανάγκη να με διαβάσεις και να δεις για μια ακόμη φορά ότι δεν είσαι μόνη. Και εγώ αυτό διαπίστωσα τόσο καιρό που γράφω, δυστυχώς πολύς κόσμος εκεί έξω παλεύει με δυσάρεστα πράγματα!Ετσι είναι η ζωή, είναι κρίμα αλλά έτσι είναι, και όταν καμιά φορά καταλαβαίνεις ότι είναι και άλλοι σαν και εσένα σε ανακουφίζει μάλλον αυτό...σε ανακουφίζει και σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Ήθελες να ζήσεις και τελικά και εγώ ήθελα και θέλω πολύ να δω τον εαυτό μου να γερνάει!Καλά γεράματα μας εύχομαι!ΦΙΛΑΚΙΑ!
όποτε και αν θες...βρίσκομαι και στο breastblog@yahoo.com
Δημοσίευση σχολίου