Επέστρεψα στην πόλη μου μετά από 20 μέρες σε νησί. Πέρασα όμορφα, αν και είχα άλλα σχέδια για φέτος το καλοκαίρι, αλλά τελικά δεν μου χαρίστηκαν. Θα έλεγα ότι έκανα οικογενειακές διακοπές έχοντας όμως μπροστά μου τη θάλασσα του Ιονίου καθημερινά, θα λέγε κανείς ότι είχα και τα καλά μου. Σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται το περσι με το φέτος για πάρα πολλούς λόγους, προσωπικούς και μη, αλλά έμαθα φέτος ότι πρέπει να την προχωράμε τη ζωή και να μην την αφήνουμε στάσιμη. Να κρατάμε τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος σαν θησαυρό αλλά παράλληλα να κάνουμε προσπάθειες προς τα μπροστά.
Γύρισα λοιπόν και το μάτι μου δεν έμεινε πίσω, ωστόσο έχω bad mood για τον Σεπτέμβρη που πλησιάζει επικίνδυνα, για τη δουλεία (που έχω να πάω από το Δεκέμβρη) και για έναν ακόμη λόγο. Μετά από τρία χρόνια ξαναβρίσκομαι με τις παρέες μου σε μηδενική βάση. Η «Ν» είχε φύγει από τον Ιούλιο και ήρθαν τα μαντάτα και για τη «Σ», η οποία έφυγε την Παρασκευή για να περάσει όλη τη χρονιά σε νησί. Έτσι εγώ έμεινα μόνη, σε μια πόλη που με πλακώνει χωρίς την παρέα μου. Μια πόλη που τη βιώνω πλέον πολύ άδεια. Νοιώθω ότι έπιασα πάτο, το να χάσω και τη «Σ» φέτος δεν περνούσε από το μυαλό μου. Βέβαια πήγε για καλό σκοπό εκεί αλλά για μένα δεν παύει να είναι μια μεγάλη απώλεια από εδώ…κουράστηκα να αποχαιρετώ αγαπημένα μου πρόσωπα, να προσπαθώ να βρώ άλλους ανθρώπους για συντροφιά τον χειμώνα, είναι άδικο να δένεσαι με ανθρώπους και μετά να τους χάνεις. Με τα κορίτσια ωριμάσαμε μαζί, περάσαμε τόσα (μαζί και την περιπέτεια της υγείας μου). Είχα δυο στηρίγματα και τώρα μου τα πήρανε. Πρέπει να βρω νέες ισορροπίες…Οι γονείς μου ανησυχούν για το αν στεναχωριέμαι. Μα πώς να μη στεναχωρηθώ; Δεν είναι και εύκολο, με τη «Σ» περνούσαμε 8 ώρες τη μέρα μαζί. Το αστείο είναι ότι με το «συνειδητό» μου τα πάω καλά, ξέρω ότι είμαστε σε μια ηλικία που οι δρόμοι χωρίζουν, είτε για προσωπικούς λόγους, είτε για δουλειά. Το «υποσυνείδητο» είναι αυτό που με πιέζει. Τελικά είδα ότι αυτό το άτιμο δεν μπορείς να το ελέγξεις. Έχω έναν κόμπο στο στομάχι και δεν κοιμάμαι καθόλου καλά, παρόλο που την Πέμπτη πετάω και γω για το νησί, να ανταμώσω τη «Σ» και να επιμηκύνω τις διακοπές μου…
Γύρισα λοιπόν και το μάτι μου δεν έμεινε πίσω, ωστόσο έχω bad mood για τον Σεπτέμβρη που πλησιάζει επικίνδυνα, για τη δουλεία (που έχω να πάω από το Δεκέμβρη) και για έναν ακόμη λόγο. Μετά από τρία χρόνια ξαναβρίσκομαι με τις παρέες μου σε μηδενική βάση. Η «Ν» είχε φύγει από τον Ιούλιο και ήρθαν τα μαντάτα και για τη «Σ», η οποία έφυγε την Παρασκευή για να περάσει όλη τη χρονιά σε νησί. Έτσι εγώ έμεινα μόνη, σε μια πόλη που με πλακώνει χωρίς την παρέα μου. Μια πόλη που τη βιώνω πλέον πολύ άδεια. Νοιώθω ότι έπιασα πάτο, το να χάσω και τη «Σ» φέτος δεν περνούσε από το μυαλό μου. Βέβαια πήγε για καλό σκοπό εκεί αλλά για μένα δεν παύει να είναι μια μεγάλη απώλεια από εδώ…κουράστηκα να αποχαιρετώ αγαπημένα μου πρόσωπα, να προσπαθώ να βρώ άλλους ανθρώπους για συντροφιά τον χειμώνα, είναι άδικο να δένεσαι με ανθρώπους και μετά να τους χάνεις. Με τα κορίτσια ωριμάσαμε μαζί, περάσαμε τόσα (μαζί και την περιπέτεια της υγείας μου). Είχα δυο στηρίγματα και τώρα μου τα πήρανε. Πρέπει να βρω νέες ισορροπίες…Οι γονείς μου ανησυχούν για το αν στεναχωριέμαι. Μα πώς να μη στεναχωρηθώ; Δεν είναι και εύκολο, με τη «Σ» περνούσαμε 8 ώρες τη μέρα μαζί. Το αστείο είναι ότι με το «συνειδητό» μου τα πάω καλά, ξέρω ότι είμαστε σε μια ηλικία που οι δρόμοι χωρίζουν, είτε για προσωπικούς λόγους, είτε για δουλειά. Το «υποσυνείδητο» είναι αυτό που με πιέζει. Τελικά είδα ότι αυτό το άτιμο δεν μπορείς να το ελέγξεις. Έχω έναν κόμπο στο στομάχι και δεν κοιμάμαι καθόλου καλά, παρόλο που την Πέμπτη πετάω και γω για το νησί, να ανταμώσω τη «Σ» και να επιμηκύνω τις διακοπές μου…
4 σχόλια:
Διάβασα όλη σου την πορεία ,τον κάθε σου μηνά ξεχωριστά ,την κάθε σου σκέψη, έτσι όπως την κατέγραφες στο ηλεκτρονικό χαρτί .Έμαθα για σένα ,που μάλλον θα πρέπει να είσαι η Φ ,όπως και για τη Ν και τη Σ . Αυτό που πέρασες σε έκανε να λάμπεις πλέον. Δεν είναι λόγια παρηγοριάς ,γιατί δεν έχεις ανάγκη κάτι τέτοιο. Έξαλλου δεν είμαι καλός στο να παρηγορώ. Μην αγχώνεσαι με την δουλεία σου , αν και το τέλος του καλοκαιριού μας αγχώνει ,πολλές φορές σχετικά με την δουλεία μας .Δεν έχεις ανάγκη να απόδειξης κάτι παραπάνω σε αυτούς (εργασιακό τομέα) ,είσαι και θα είσαι η Sweet D .
Τελικά μπορεί να υπάρχει και λόγος που φεύγει η Σ ,το ξέρω ότι ήσουν δεμένη παρά πολύ μαζί της ,αλλά ήρθε ο καιρός να κάνεις νέες παρέες ,φίλους και φίλες . Η πόλη θα είναι άδεια ,όσο ΕΣΥ δεν ψάχνεις να την γέμισης με νέα πρόσωπα. Ένταξη δεν σημαίνει να βρεις από αύριο για ψάξιμο ,σιγά σιγά .Ήρθε η στιγμή να αλλάξεις σελίδα στη ζωή σου και να κάνεις ακόμα ένα βήμα. Μα και η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από βήματα και αλλαγές .Μην φοβάσαι ,εξάλλου είσαι πλέον κατά πολύ πιο έμπειρη από πριν .Επίσης μην ξεχνάς πόσους νέους ανθρώπους έχεις γνωρίσει με του διαδικτύου και πόσοι άλλοι παρακολουθούν την ιστοσελίδα σου .
Δεν χρειάζεται να σκέπτεσαι όλα αυτά ,το τι θα γίνει ,εξάλλου υπάρχει και η άποψη ότι όταν σκέπτεσαι κάτι πολύ πραγματοποιείται ή το προκαλείς .όλα θα μπουν σε μια ισορροπία ,είσαι πραγματικά ένα ξεχωριστό κορίτσι ,θέλω να είσαι δυνατή ,τίποτα άλλο . Δεν μπορεί να είσαι αδύνατη ,εσύ που δυναμώνεις τους άλλους.
είπες κάτι πολύ σωστό γλυκειά μου. θα ψάξεις νέα πρόσωπα για να γεμίσεις το χρόνο σου. οι άνθρωποι που αγαπάμε βρίσκονται πάντα κοντά μας ακόμη και αν είναι στη άλλη άκρη του κόσμου. οι νέοι άνθρωποι μας βοηθούν να ξεκινήσουμε καινούργια ταξίδια. καλό ταξίδι λοιπόν και μη στεναχωριέσαι. απλά ΖΗΣΕ
για alex1970
Καλωσήρθες στην παρέα μας alex!Αυτούς τους μήνες με έχει εκπλήξει ευχάριστα η παρουσία ανδρών σε τούτο δω τον τόπο.Δείχνει πως κάποια πράγματα ξεπερνάνε το "γυναικείο-ανδρικό" και αφορούν γενικά τον άνθρωπο.
Σ'ευχαριστω για το κουράγιο που μου δίνεις. Κι εγώ τα σκέφτηκα ακριβώς έτσι. Ελπίζω να έχουμε δίκιο και οι 2(κάθε αλλαγή να είναι για καλό,ένα βήμα μπρος).Όπως είπες άλλαξαν τόσα στη ζωή μου,εγώ θα ήλπιζα να μην άλλαζε τόσο το κοινωνικό μου περιβάλλον αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ τελικά στη φαντασία της ζωής.Ίσως μας τα φέρνει έτσι για καλύτερα...ίσως...κανείς όμως δεν ξέρει μέχρι τούτη εδώ η σχολική χρονιά να φύγει.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
για πρασινη κλωστη δεμενη
οι νέοι άνθρωποι μας βοηθούν να ξεκινήσουμε καινούργια ταξίδια
το κρατάω αυτό γιατί μου άρεσε.Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να αποχωριστώ τα οικεία μου πρόσωπα, τις φίλες μου αλλά αφού έτσι πρέπει να γίνει, ίσως είναι και για καλύτερα.Θα συγκεντρωθώ στο εδώ και στο τώρα και θα παλέψω με μια νέα καθημερινότητα.Είναι σκληρό, για μένα που πέρασα τόσα να στερούμαι την παρέα μου αλλά αφού η ζωή τα έφερε έτσι...θα προσαρμοστώ,που θα πάει;Χρόνο χρειάζομαι,λέω στον εαυτό μου!Να μου είσαι καλά dear!Φιλιά και καλό μήνα!
..μη κανεις συγκρισεις με το παρελθον.. δεν αξιζει και δεν οφελει σχεδον ποτε..
Καθε μερα και μια νεα αρχη..
Συμφωνω με τους υπολοιπους.. ενα πραγμα να πιστεψεις.. οτι 'τα καλυτερα ερχονται' καντο motο σου!
Καλο μηνα, φιλακια!
Δημοσίευση σχολίου