Οι ομορφιές της ζωής

Την Παρασκευή, δύο φορές το ίδιο βράδυ, άκουσα το «η ζωή είναι ένα πολύτιμο δώρο που πρέπει να το αξιοποιούμε με κάθε τρόπο, καθημερινά». Η γυναίκα που πρόφερε αυτές τις λέξεις δε γνωρίζει από τι νόσησα και τι μου συμβαίνει. Το θέμα όμως είναι όχι τι πέρασα αλλά ότι έφτασα στο σημείο να καταλαβαίνω τη βαρύτητα και την αλήθεια που κρύβουν στον πυρήνα τους αυτά τα λόγια.
«Η ζωή είναι γλυκιά» ναι είναι! Απλά όταν είσαι στη δίνη του κυκλώνα, όταν σε κουκουλώνουν τα προβλήματα δεν μπορείς να το δεις. Όταν όμως τα προβλήματα αρχίζουν να ξεθωριάζουν στο μυαλό σου, τότε μόνο καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί. Καταλαβαίνεις ότι επέζησες από ένα μεγάλο ναυάγιο, μάζεψες όλες σου τις δυνάμεις και βγήκες στη στεριά, ενώ κάποιοι άλλοι εγκατέλειψαν. Δε σε κουβάλησε κανείς, μόνος κολύμπησες ως την αμμουδιά. Και είναι ωραία η αίσθηση του «τα κατάφερα!».
Είμαι καλά, και μερικές φορές απορώ με τον ίδιο μου τον εαυτό για την ψυχραιμία μου και για το πόσο γενναία αντιμετωπίζω το μέλλον. Έχω διώξει τους φόβους μου όλους.

Έχω κάνει διάφορα πράγματα από τότε που γύρισα από τις ακτινοθεραπείες. Σχεδόν καθημερινά πηγαίνω στη θάλασσα, βγήκα λίγο, βοήθησα την κολλητή μου στο πακετάρισμα για την μετακόμισή της, πήγα σε συναυλία, στο θέατρο, στα μπουζούκια, χόρεψα και ήπια (ok κάπνισα και λίγο..). Δε βρήκα το νόημα της ζωής γιατί τελικά δεν το έψαξα, αλλά μήπως υπάρχει τελικά. Αν υπάρχει όμως, νομίζω πως είναι κάτι πολύ απλό, είναι η ίδια η ανάσα μας, ο χτύπος της καρδιάς μας και των ανθρώπων που έχουμε δίπλα μας. Είναι η καλοκαιρινή πανσέληνος, οι ομορφιές τις φύσης που είναι τόσο κοντά μας αλλά μονίμως τις αγνοούμε. Στα απλά, εκεί βρίσκεται η ουσία....

Υ.Γ Η φωτό είναι απο το κινητό μου, μια χειμωνιάτικη καρδιά με πεταλούδες που ομόρφαινε κάποτε το σταθμό Λαρίσης του μετρό, τότε που κάθε 15 ήμουν στην Αθήνα ;-)