Κοινώς και αν δεν έχω γράψει ποστς γι’αυτό το Blog.
Κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι μάλλον θα ήταν καλύτερο να αφήσω αυτό το blog και να δημιουργήσω ένα καινούριο, μακριά από τη σκιά της αρρώστιας. Πως ίσως ξεπεράσω πιο εύκολα την περιπέτειά μου εκτός Sweet December. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω και ούτε υποκρίνομαι πως δεν το έχω σκεφτεί και από μόνη μου. Είναι όμως τόσο ωραία η παρέα που βρήκα εδώ και έχει τέτοια ζεστασιά που δεν θα θελα με τίποτα να την χάσω. Και αν κατάλαβα κάτι ανοίγοντας αυτό το σημείο συνάντησης (που βρήκε πολλούς «οπαδούς») είναι πως πολλοί από εμάς θλίβονται και υποφέρουν. Υποφέρουν όχι οπωσδήποτε από κάποια αρρώστια αλλά από την επιθυμία να νιώσουν το χέρι του άλλου στο δικό τους, από την προσμονή να ανοίξουν την καρδιά τους σε έναν άνθρωπο που θα κούσει ή θα διαβάσει. Η αρρώστια μου έγινε το εφαλτήριο για τούτα εδώ τα γραπτά, το Blog όμως αυτό δε σκοπεύει να περιοριστεί γύρω από αυτό το θέμα μόνο. Κατά καιρούς έχουμε ξεκινήσει παρέα πολλές συζητήσεις για διάφορες σχέσεις, για φίλους, γονείς, για την ίδια τη μοναξιά, την απογοήτεση και άλλα πολλά. Αυτά τα θέματα είναι universal όπως λέω και εγώ Αγγλιστί. Και αυτά τα θέματα είναι που μας αγγίζουν όλους, και εσάς και εμένα, και τώρα που αρρώστησα και το ξεπέρασα, αλλά και πριν. Οι αγωνίες είναι παγκόσμιες και κοινές…
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, ΠΕΡΝΑΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΧΑΛΑΡΑ, ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ (ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΟΜΩΣ) ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!
Κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι μάλλον θα ήταν καλύτερο να αφήσω αυτό το blog και να δημιουργήσω ένα καινούριο, μακριά από τη σκιά της αρρώστιας. Πως ίσως ξεπεράσω πιο εύκολα την περιπέτειά μου εκτός Sweet December. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω και ούτε υποκρίνομαι πως δεν το έχω σκεφτεί και από μόνη μου. Είναι όμως τόσο ωραία η παρέα που βρήκα εδώ και έχει τέτοια ζεστασιά που δεν θα θελα με τίποτα να την χάσω. Και αν κατάλαβα κάτι ανοίγοντας αυτό το σημείο συνάντησης (που βρήκε πολλούς «οπαδούς») είναι πως πολλοί από εμάς θλίβονται και υποφέρουν. Υποφέρουν όχι οπωσδήποτε από κάποια αρρώστια αλλά από την επιθυμία να νιώσουν το χέρι του άλλου στο δικό τους, από την προσμονή να ανοίξουν την καρδιά τους σε έναν άνθρωπο που θα κούσει ή θα διαβάσει. Η αρρώστια μου έγινε το εφαλτήριο για τούτα εδώ τα γραπτά, το Blog όμως αυτό δε σκοπεύει να περιοριστεί γύρω από αυτό το θέμα μόνο. Κατά καιρούς έχουμε ξεκινήσει παρέα πολλές συζητήσεις για διάφορες σχέσεις, για φίλους, γονείς, για την ίδια τη μοναξιά, την απογοήτεση και άλλα πολλά. Αυτά τα θέματα είναι universal όπως λέω και εγώ Αγγλιστί. Και αυτά τα θέματα είναι που μας αγγίζουν όλους, και εσάς και εμένα, και τώρα που αρρώστησα και το ξεπέρασα, αλλά και πριν. Οι αγωνίες είναι παγκόσμιες και κοινές…
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, ΠΕΡΝΑΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΧΑΛΑΡΑ, ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ (ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΟΜΩΣ) ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!
6 σχόλια:
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ !!!! ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ ! ! ! ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΛΛΩΣΤΕ !!!
ΣΕ ΦΙΛΩ
ZAHARENIA
Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου! Να περνάς πάντα υπέροχα! Να κάνεις ότι ανάρτηση θέλεις και όποτε θέλεις. Σαφώς και υπάρχουν χιλιάδες θέματα που ο καθένας μας μπορεί να σκεφτεί και να μοιραστεί με τους υπόλοιπους εδώ. Κι έπειτα στο χέρι σου είναι να αλλάξεις το look του συγκεκριμένου μπλογκ και να κάνεις κι άλλες αναρτήσεις. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να το κλείσεις , να το ανανεώσεις. Σ' αγαπάμε έτσι κι αλλιώς , θα είμαστε εδώ, και θα είμαστε και στο άλλο αν κάνεις καινούριο. Οπότε όλα καλά!
Φιλιά πολλά καλοκαιρινά και πάντα προσοχή στον ήλιο, για όλους μας!
για Zaharenia
Χάρηκα που με ξαναβρήκες!Χαίρομαι που και εσύ είσαι καλά!Σε σκεφτόμουν αυτές τις μέρες:-)
Να είσαι πάντα καλά!Στείλε μου κανένα mail...όποτε μπορέσεις...
Φιλάκια πολλά!
για ilive2loveme
Αχ,τι ωραία να σου λένε πρωί πρωί ότι σε αγαπάνε :-)
Φιλάκια πολλά και καλά μπανάκια!
να περνάς καλά γλυκια μου και να μην αφήσεις ετούτο εδώ το μπλοκ. Γράψε όποτε θέλεις και ο,τι θέλεις. εμείς θα περιμένουμε με λαχτάρα τις αναρτήσεις σου και τα ευχάριστα νέα σου
Ναι,εδώ να γραφεις ό,τι σε απασχολεί καθε φορά. Εξ' άλλου ετσι πορευόμαστε και στη ζωή. Τα παλιά είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα περνάνε κι εμείς προχωράμε αλλά πάντα τα "κουβαλάμε" μέσα μας γιατί μας έχουν αγγίξει,έχουν συμβάλει κι αυτά άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο στη διαμόρφωση της σκέψης και της οπτικης μας.
Τα λέμε λοιπόν :-) Φιλάκια!
για πράσινη κλωστή δεμένη
Θα γράφω εδώ κλωστίστα μου για να μου μιλάτε όσο θέλετε...Φιλιά!
για vasiliki
έτσι είναι,όπως τα λες!Τα κακά στον πατο αφήνει ο άνθρωπος...όσο μπορούμε προχωράμε!Φιλάκια
Δημοσίευση σχολίου