H φανέλα με το νούμερο 9

Αυτή η φανέλα (μεταφορικά) φορέθηκε σήμερα. Απο μένα!

Ω ναι! Εννέα ολόκληρα χρονάκια πριν το πρώτο νυστέρι επάνω μου! 2007-2016 κι όπως έγραψα σε μια καινούρια φίλη μου, ειμαι alive and kicking!

Θα μου άρεσε πολύ να γράψω πως είμαι και cancer free αλλά όλοι ξέρετε πως ξανα συναντήθηκα με τον Mr C (κύριο Κάπα) και το 2014...Σήμερα λέω "δεν πειράζει το διπλό στη ζωή", αρκεί να είμαστε καλά. Όταν όμως εκείνη τη νύχτα ο γιατρός μου μίλησε για ένα δεύτερο καρκίνο, μου ήρθε μια μεγάλη χαστούκα, είπα "ώπα, εδώ είμαστε πάλι...ΠΑΛΙ;;;". Τα λόγια του ινσίτου του γιατρού ήταν η παρηγοριά μο, δλδ στη γέννησή του! Κι έτσι και ήταν...ευτυχώς διακόψαμε την "κύηση" αυτού του κακού δαίμονα που σου κάνει τη ζωή στράφι και δεν γεννήθηκε (κανονικά) ποτέ.

Κι έτσι σήμερα τερματίζω 3/12/2016 τα 9 χρόνια καλά.

Φέτος δύο άτομα... μια καλή φίλη και η ξαδερφούλα μου 10 ετών μου ευχήθηκαν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ (κατά λάθος...) Η φίλη μου μάλλον με είχε ακούσει πολλές φορές να λέω για τις 3/12 οποτε μπερδεύτηκε γιατί τα γενέθλιά μου είναι έτσι κι αλλιώς Δεκέμβρη... και η ξαδερφούλα μου ίσως άκουγε να μιλάνε οι θείοι μου για εκείνη τη μέρα. 

Όπως και να χει ένα μεγάλο χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπό μου όταν άκουσα τις ευχές! Είπα φυσικά ευχαριστώ και σκέφτηκα... ΜΟΙΡΑ; ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ; Ω ναι... η ζωή μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία...έτσι πρέπει να το δώ, κι έτσι το βλέπω! Αν έχανα αυτή τη δεύτερη ευκαιρία, θα έχανα και αυτό που ζω σήμερα.. θα είχα μείνει στάσιμη στο 2007 και μια ανάμνηση, μια φωτογραφία για γονείς, συγγενείς και φίλους. Όμως ναι, στάθηκα τυχερή μέσα στην ατυχία μου, το βρήκα και το ξεπέρασα! 

Φέτος όντως αγκάλιασα τη σημερινή ημερομηνία ως δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Αν δεν υπήρχε αυτή η επέμβαση, δεν θα ήμουν εδώ μπροστά στον υπολογιστή μου να σας γράφω. 

ΕΠΕΖΗΣΑ και το ΓΙΟΡΤΑΖΩ! 

Συμβιβάστηκα με όλα στη ζωή και ζω καλύτερα!

Συμβιβάστηκα με το ότι δεν θα έχω ποτέ το σώμα που είχα!

Συμβιβάστηκα με το ότι δεν θα κάνω ποτέ δικά μου παιδιά!

Συμβιβάστηκα με το ότι το χέρι μου δεν θα είναι όπως παλιά...είναι χειρουργημένο και πρέπει πάντα να το προσέχω δίχως βάρυ κτλπ 

Η ζωή διδάσκει πως μερικές φορές το να κάνεις συμβιβασμούς δεν είναι και τόσο άσχημα. 

Μπορείς να κάνεις συμβιβασμούς ξέροντας όμως οτι ΖΕΙΣ, συνεχίζεις να βλέπεις τον ήλιο του καλοκαιριού και να νιώθεις στο πρόσωπό σου το κρύο του χειμώνα. Εξακολουθείς να κάνεις βόλτες με το ποδήλατό σου, μακροβούτια, να πας για περπάτημα να κάνεις ότι σε ενδιαφέρει, αγαπάς και σε κάνει να νιώθεις καλά. 

Γενικά και μόνο που είσαι καλά, σε κάνει να χαίρεσαι!  

Έτσι σήμερα ήμουν πολύ χαρούμενη. Έτσι απλά, έτσι απο μόνη μου!

Για όσους ξεκινούν τη μάχη τους αυτές τις μέρες έχω να πω: 

Καλό κουράγιο και να ευχηθώ καλή δύναμη! 

Να σας πω απο τη δική μου πείρα ότι το μόνο που δεν μένει ίδιο είναι ο χρόνος!

Θα περάσει ο καιρός, θα περάσουν τα δύσκολα και θα ξανα βγείτε στην επιφάνεια της

θάλασσας, θα τελειώσει αυτό το μακροβούτι στο σκοτάδι!

Χρειάζεστε πίστη και υπομονή!

Σας φιλώ!