Πρωί Σαββάτου

και λίγες ώρες πριν πάω για την καθιερωμένη μου βόλτα χαζεύω στο ιντερνετ.

Παρατηρώ πως τελικά, this is a family world...ή this world is for families ή families and babies rule. 

Χαζεύω τα διαφημιστικά e-mail που μου στέλνουν οι εταιρίες και αντιλαμβάνομαι πως το 80% των προιόντων τους, ότι και να ναι αυτά, διαφημίζονται με φόντο, κόνσεπτ (όπως θέλετε πείτε το) την οικογένεια. Χαρακτηριστικά μια εταιρία θέλει να πουλήσει φωτογραφίες που εκτυπώνονται σε τελάρα και το τελάρο της διαφήμισης απεικονίζει έναν μπαμπά να κρατάει ένα μωρό. 

Αναρωτιέμαι αν αυτό γίνεται και στον υπόλοιπο κόσμο κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι singles σε αυτή τη χώρα, χωράνε σε διαφημίσεις; Οι άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά, δεν μπορούν να μοιράζονται μια μυστική αδερλφότητα όπως εκείνοι που έχουν μωρά. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση, η προώθηση κάποιων προιόντων που αφορούν όλους για μένα άρχισε να γίνεται pathetic όταν διαφημίζεται αποκλειστικά απο ευτυχισμένα ζευγάρια ή οικογένειες. Ακόμη και διαφημίσεις με βούτυρα, με πρωινά. Σήμερα το παρατήρησα αλλά συμβαίνει χρόνια τώρα αυτός ο διαχωρισμός. Βλέποντας τη διαφήμιση θυμήθηκα παράλληλα και τον χθεσινό ορθοπεδικό που πήγα να δει κάτι στο γόνατό μου. Αφού μου πήρε πλήρες ιστορικό και με ρώτησε και για τον κύκλο μου, με κοιτάζει στα μάτια και με ρωτά: "Παιδάκια έχετε;". Όταν επίσης μου κάνουν αυτή την ερώτηση πλέον μου ρχεται να βάλω τα ΓΕΛΙΑ. Καλέ μου άνθρωπε, ρωτάς γιατί ψάχνεις να δεις σημάδια "δυστυχίας" -αν πω όχι-επάνω μου, ή γιατί θες να ελαφρύνεις το κλίμα και να χαμογελάσεις αν απαντήσω θετικά; Θεωρώ ότι είναι απο τις πιο χαζές ερωτήσεις και πιστέψτε με στην τελευταία λαπαροσκόπηση την άκουσα και 3 βήματα πριν το χειρουργείο, επάνω στο φορίο απο το νεαρό που το έσπρωχνε. Μα δεν ειναι αστείο τώρα που το διαβάζετε; Ήταν φαίνεται για τον νεαρό το τελευταίο χαρτί να με κάνει να δω τα πράγματα αισιόδοξα, αν φυσικά έλεγα "Ναι έχω ένα". Όμως εκείνη τη στιγμή των ελάχιστων δευτερολέπτων πριν απαντήσω, πραγματικά κάνω κόπο στο να μη χαμογελάσω (γιατί θα με περάσουν για τρελή) ή να μη γελάσω και απαντώ μονολεκτικά "Όχι". 

Σε ένα άλλο σύμπαν τα συννεφάκια πάνω απο το κεφάλι μου θα γράφανε "Ρε βλάκα, τι σημασία έχει αν έχω ή όχι παιδί; Μου κάνει τον καρκίνο καλύτερο, ή μου κάνει τη ζωή πιο όμορφη; Ή τελικά μπορώ να πω στον εαυτό μου--μπράβο, τουλάχιστον έπιασες το Ελληνικό όνειρο, έγινες μάνα πριν στα πάρει όλα ο κακρίνος". Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τη φύση της ερώτησης...Κι ο γιατρός εχθές μπορούσε πολύ πιο πλάγια να με ρωτήσει, τύπου γράφει τα στοιχειά (που τα έγραφε) να με ρωτήσει αν είμαι παντρεμένη κι έχω παιδι. Όμως τις ξέρω αυτές τις ερωτήσειες και τωρα που σας γράφω χαμογελάω. Είναι ερωτήσεις λύπης, οίκτου ίσως. Σου λέει οκ end of story αλλά πρόλαβες να κανεις παιδί; Όχι ρε φίλε, δεν πρόλαβα. Κι αν αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, ας μου βάλει η Ελληνική κοινωνία 6 στα 10 βαθμολογία. 

Μην τρελένεστε........ με ή χωρίς παιδί, αν το λέει η καδρούλα σου ζεις μια γεμάτη ζωή. Φυσικά, τα παιδιά για μια μάνα είναι το παν...Για μια γυναίκα όμως που δεν γνώρισε δικό της παιδί, μη γελιέστε, δεν νιώθει και τόσο αποτυχημένη όσο εσείς νομίζετε ;-) Σας το υπογράφω με ένα μεγάλο Σαββατιάτικο χαμόγελο. Μη βασανίζεστε με τέτοιες σκέψεις οι άτεκνοι. Αν η ζωή σας έδωσε λεμόνια κάντε λεμονάδα και ντύστε την κάθε σας μέρα με μοναδικότητα. Δεν ξανα γεννιόμαστε, ε δεν θα σκάσουμε αν βρεθήκαμε και χωρίς οικογένεια. Μη χαρίζετε τις μέρες σας σε χαζές σκέψεις και υποθέσεις και ταχα όνειρα που δεν βγήκαν.

Τα όνειρα έιναι δικά μας ρε, είτε για να τα επαναπροσδιορίζουμε είτε για να αφήνουμε κάποια απο αυτά στην άκρη και να φτιάχνουμε καινούρια απο την αρχή (κι αυτό έχει απίστευτη χάρη σας το λέω) είτε για να τα συνεχίζουμε και να καταφέρνουμε μερικά απο αυτά!

Να μην έχετε καμία ηττοπάθεια. Η κάθε μια μας ειναι ξεχωριστή. Το θέμα δεν είναι αν θα κάνετε παιδιά, το θέμα είναι πάντα αν θα κάνετε σωστά παιδιά με τα φώτα που θα τους δώσετε. Το θέμα δεν είναι να κάνετε παιδιά μα να ζήσετε αυτά τα λίγα ή πολλά χρόνια εδώ πάνω όπως γουστάρετε στα πλαίσια του δυνατού.

Πάτε τη βόλτα σας τώρα, χαζέψτε τον κόσμο που περνάει, χαμογελάστε σε ένα παιδάκι που με αφέλεια βρέθηκε μπροστά σας και σας κοιτάει επίμονα κι αν τόσο πολύ θέλετε κάποιον να σας φωνάζει μαμά, υπάρχουν παιδάκια εκεί έξω που ευχαρίστως θα το έκαναν και θα σας ευγνωμονούσαν για μια ζωή.

Ναι, δεν θα κλέψω τη δόξα απο τη μητρότητα, είναι όμορφες (απο ότι βλέπω) όλες οι στιγμές με ένα παιδί, δεν θα αφήσω όμως ούτε τη μέρα να μου χαλάει το ότι δεν ξυπνάω με ένα παιδί.

Γονιός ή μη γονιός ο κάθε άνθρωπος κάνει τον δικό του προσωπικό αγώνα ;-) Εταιρείες και μαρκετινγκ θα έπρεπε να το ξέρετε πια εν έτη 2016...αλλά.......ας είναι.  

Σας φιλώ! Εγώ πάλι δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους με βάση την προσωπική τους κατάτασταση, και με παντρεμενους βγαίνω και με μωρά αλλα και με ελεύθερους (και δεν θα πρεπε καν να το διευκρινιζω, ανθρωποι είναι όλοι και φίλοι, αν τους θες, δεν παίζει ρόλο σε τι φάση είναι)