resolutions...???

Η νέα χρονιά αν και με βρήκε σε καλή διάθεση ως προς το έξω και τις βόλτες, με βρήκε και προβληματισμένη...επίσης

Εδώ και μερικές εβδομάδες "τρέχουν" διάφορα θέματα στην καθημερινότητά μου, τα οποία παρατηρώ και εν μέρη απορώ. Έχω βρεθεί μάλλον μπροστά στο μεγάλο μυστήριο που λέγεται μητρότητα. Φυσικά όχι απο πρώτο χέρι, γιατί εγώ ούτε θα κυοφορίσω ποτέ, μα ούτε πλέον έχω και δικό μου "υλικό" για μου το κυοφορίσει κάποιος άλλος, αλλά απο αρκετά κοντινό-άλλο-πρώτο χέρι. Περιτριγυρίζομαι λοιπόν από φίλες, ξαδέρφες και μωρομάνες. Θα έλεγα δε πως το μωρό της "Σ" μαζί το μεγαλώνουμε γιατί περνάμε ακόμη, πάρα πολλές ώρες τη μέρα παρέα, λόγω των συνθηκών της καθημερινότητας της "Σ".
Παρατηρώντας αυτές τις νεαρές κοπέλες που τίποτε κοινό δεν είχαν όλα αυτά τα χρόνια που κάνω παρέα με τη "Σ", που ποτέ δεν ήρθαν στις εξόδους μας κτλπ, φέτος όλες γίνανε μια παρέα απο το πουθενά. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό ποτέ πριν...Υπάρχει τελικά η "αδελφότητα της μάνας", αν κοιτάξετε γύρω σας σίγουρα έχει συμβεί και σε εσάς! Γυναίκες που δεν κάνανε προηγουμένως παρέα, τώρα να κάνουνε και να επιζητούν η μια την παρέα της άλλης γιατί είναι μάνες, γιατί τελικά το παιδί έγινε για αυτές το πιο δυνατό κοινό τους σημείο. Το παιδί, τα παιδιά τους που θα παίζουν σε λίγα χρόνια κι αυτές θα πίνουν καφέ, οι άνδρες τους που θα τα λένε, οι οικογένειες που θα ανταλλάσουν επισκέψεις και πάει λέγοντας, μέχρι πριν λίγες εβδομάδες δεν το είχα σκεφτεί αλλά να το, μπροστά μου.
Γινεται τελικά το μεγαλύτερο κοινό σου με τον άλλον το παιδί, γιατί προφανώς είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου, είναι η ίδια σου η ζωή όπως παρατηρώ. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι και δη οι γυναίκες γύρω μου μέρα με τη μέρα μετατοπίζουν το κέντρο βάρους προς το παιδί τους. Προσπερνούν εμένα, ως άτομο και ως φίλη πολλές φορές, ή σχεδόν πάντα. Εκτός απο τη φυσική μου παρουσία, δεν φαίνεται να "υπάρχω" στον καφέ. Οι κουβέντες για τα μωρά και την εμπειρία της μητρότητας με καλύπτουν πέρα για πέρα. Έχω μαζέψει όλες τις πληροφορίες για τη ζωή της εγγύου, τη ζωή με το παιδί και δεν σημαζεύεται, πληροφορίες που στην τελική δεν με αφορούν. Τα κορίτσια φαίνεται πως είναι πια αλλού και καμία τους δεν καταλαβαίνει την προσπάθειά μου να είμαι φίλη τους, γιατί στην ουσία όταν φεύγω απο τον καφέ σκέφτομαι πως καμία δεν με έχει ρωτήσει τι κάνω, πως περνάω, πως τα πάω με τη δουλειά κτλπ. Oh yes!
Θα έλεγα πως απο τους 40 (περίπου) καφέδες που έχω πιει απο τον Σεπτέμβρη ως σήμερα τις συζητήσεις μας μονοπολούν γάλατα, κρέμες, παιδίατροι, παιδικά παιχνίδια, με φόντο πάντα τα καρότσια και το τραπέζει με τα μπιμπερό. Όλα αυτά δεν θα με πείραζαν καθόλου ή θα με πείραζαν λίγο εάν οι φίλες μου ασχολούνταν και λίγο μαζί μου. Αλλά πάλι δεν μπορείς να ζητάς απο τον άλλον κάτι που αρνείται να σου δώσει. Πως να το πετύχεις αυτό αλήθεια;;; Καμια τους δεν καταλαβαίνει την αλλαγή της, καμία! Όμως είναι ολοφάνερο το ποια παρέα είμασταν πριν και ποιά είμαστε τώρα. Δεν μπορεί, σε στιγμές ειλικρίνιας όλες το ξέρουν. Η "Σ" μου είχε πει κάποτε "δεν πρόκειται να γίνουμε σαν εκείνες τις παρέες που να μιλάει συνέχεια για τα μωρά" όμως αυτό έγινε, και το αποκορύφωμα είναι όταν βρίσκονται παραπάνω απο μία μάνα στην παρέα.
Κλείνοντας θέλω να πω πως για εμένα όλο το παραπάνω είναι τρελό case study! Ποτέ δεν πίστευα πως 2-3 μωρά θα αλλάξουν τόσο, όχι μόνο την κάθε μάνα ξεχωριστά αλλά και την παρέα, και θα φέρουν άσχετες μεταξύ τους γυναίκες σε σχέση. Ότι όσα πάσχιζα με τη "Σ" (που δεν έιναι εύκολη στις φιλίες) ως σήμερα, όλα όσα περάσαμε 10 χρόνια μαζί, τα καλά τα κακά και τα άσχημα, θα τα ξεπερνούσε η μητρότητα και η ανάγκη να μοιραστείς με κάποια άλλη μάνα το "τι έκανε σήμερα ο μικρός". Ότι θα ερχόταν μια μέρα που το ζητούμενο δεν θα ήταν να βγούμε μαζί(παλιά φεύγαμε σφαίρα με την πρώτη ευκαιρία για ποτό), αλλά αν θα είμαστε όλες μαζί. Αυτό αναρωτήθηκε κανείς τι αντίκτυπο έχει σε εμένα; Σε εμένα που πάντα δείνω credits στη φιλία, που θα πάω οπουδήποτε μου πουν ψωρίς να ρωτάω "ποιοι άλλοι είναι παρέα;". Γιατί όταν τους τα λέω με θεωρούν υπερβολική;;; Πάντα εκείνες έχουν δίκιο κι εγώ λένε κάνω σαν μωρό. Αλήθεια εκείνες στη θέση μου πως θα διαχειρίζονταν όλο αυτό;;; Εγώ αν κάνω σαν μωρό, είναι αυτές οι ώριμες που διαφυλάσσουν καλά την φιλία μας, ή είναι κι αυτές μωρά, που παρόλη την συμπεριφορά τους θεωρούν ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι η φιλία μας είναι δεδομένη. Με ποιόν τρόπο τελικά μου το δείχνουν; Όχι πάντως με τον ενδιαφέρον τους.

Αυτά, καλό βράδυ!