wish me luck!

Απο ότι φαίνεται θα χρειαστώ λίγη καλή τύχη για τις επόμενες μέρες και πολλή αισιοδοξία.

Ο λόγος;
Μια επίσκεψη την Πέμπτη που μας πέρασε στον γυναικολόγο μου, με φέρνει σήμερα σε χειρουργική καρέκλα.
Η αιτία;
Το πάχος του ενδομητρίου μου αυξημένο κατά πολύ απο την τελευταία μέτρηση του Απριλίου. Απο 5χλ λοιπόν, έφτασε τα 14. Στην αρχή τρόμαξα με τα νέα, στη συνέχεια κάπως ηρέμησα άλλα όπως και να έχει πρέπει σήμερα να πάω για απόξεση και επιπλέον να περιμένω και τα αποτελέσματα της ιστολογικής. Η μικρο-επέμβαση θα γίνει με μέθη.
Όλο αυτό με βρήκε τελείως απροετοίμαστη και να βαριέμαι πολύ την όλη διαδικασία αλλά εδώ που έφτασα, δεν μπορούσα να το αφήσω στην τύχη του και εξηγώ. Κατά πάσα πιθανότητα το πάχος του ενδομητρίου αυξήθηκε απο το γεγονός πως το ενδομήτριο ετοιμάζεται να "δώσει" περίοδο (να τα πούμε απλά), ο κύκλος μου σταμάτησε το καλοκαίρι του 2008 κάνοντας ενέσεις (zoladex) και τώρα έχω ένα χρόνο που σταμάτησα τις ενέσεις και είμαι σε αναμονή. Επειδή όμως η αναμονή της περιόδου αναστατώνει τον οργανισμό και τον ξυπνά απο τον λήθαργο στον οποίο εσκεμένα τον έριξαν οι γιατροί επι κάπου τρια χρόνια, και ενεργοποιούνται κάθε είδους ορμόνες που κοιμούνταν κάποτε, πρέπει απο εδώ και πέρα να είμαι περισσότερο alert για τις ωοθήκες μου. Ο γυναικολόγος (λογικό) δεν μπορούσε να είναι σίγουρος αν το ενδομήτριο "περιμένει" περίοδο ή η αύξησή του οφείλεται σε καρκινογέννηση. Όπως διαβάζεται, τα ακούω και τα λέω έξω απο τα δόντια, και όσο και αν φρίκαρα προχθές στο άκουσμα όλων αυτών, σήμερα που ξυμέρωσε Σάββατο και που σε λίγες ώρες πάω για την απόξεση, που θα περάσω τις πύλες κλινικής και θα φορέσω πάλι ρόμπα χειρουργείου, προσπαθώ να κρατηθώ ψύχραιμη....Κύριος είδε βέβαια πως θα είμαι περιμένοντας τα αποτελέσματα της ιστολογικής....αλλά επειδή πολύ απλά δεν ξέρει κανείς τι θα προκύψει, θα προσπαθήσω να παραμείνω κουλ...

Εκεί στον γιατρό σκέφτηκα πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου! Πέρασαν τόσα χρόνια απο το χειρουργειο του Δεκέμβρη 2007, κι όμως, όσο και αν άφησα πίσω μου τη λέξει καρκίνο, όσο και αν όταν με βλέπεις δεν περνά ούτε στο απειροελάχιστο πως εγώ είμαι καρκινοπαθής, κι όμως...προχθες, σκέφτηκα πως δεν θα ηρεμήσω ποτέ...είναι αυτό που πολλές φορές λέμε μεταξύ μας οι καρκινοπαθείς (και νομίζω έλεγε και η sundy) δύσκολα θα μπορέσουμε στο μέλλον να έχουμε απλά έναν πονοκέφαλο, πάντα θα σκεφτόμαστε μήπως έιναι κάτι άλλο, σε σχέση με το βεβαρυμένο μας ιστορικό...Δεν ξέρω πότε θα μπορέσουμε να βρούμε την ηρεμία που ζητάμε...Για μια ακόμη φορά σκέφτηκα πως εκεί που όλα κυλούν, που έχεις τόσα περάσει μα και ξεπεράσει, έρχεται ένα εμπόδιο και πάλι σκοντάφτεις...! Και πάλι πρέπει να σηκωθείς. Μαύρες σκέψεις περάσανε απο το μυαλό μου αυτές τις μέρες...δεν είχα διάθεση για πολλά...έμεινα σπίτι και ξάπλα χθες όλη μέρα. Και αν ξανα έχω καρκίνο;;;;Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να το αναφέρω, να το σκεφτώ, πόσο μάλλον να το γράψω...άλλα έτσι είμαι εγώ, και πολύ σκέφτομαι, και πολλά γράφω :-Ρ

Σας αφήνω και παω στην κλινική, να μου είστε καλά, θα σας φέρω νέα!
φιλια!


Το ενδομήτριο είναι ένας χιτώνας που καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας (μητριαία κοιλότητα) και κάθε μήνα παχαίνει και εμπλουτίζεται με θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη του εμβρύου.

Αν τελικά δεν γίνει γονιμοποίηση του ωαρίου (δεν γίνει δηλαδή σύλληψη) τότε όλος αυτός ο χιτώνας αποβάλλεται με την περίοδο. Δηλαδή κατά την περίοδο αποβάλλεται το ενδομήτριο, μαζί με ποσότητα αίματος, προκειμένου να αναπτυχθεί νέο ενδομήτριο για τον επόμενο κύκλο.