Καινούριες μέρες ξημερώνουν!

Καινούριες μέρες ξημερώνουν!

Υπάρχει μια σύγχυση, μια κούραση, μια βαρεμάρα, μια αναζήτηση (όλα από «μια» έτσι;). Υπάρχει μια απάθεια, ένα κενό συναισθημάτων, ένα μεγάλο άδειασμα, ένα ξενέρωμα προς όλα. Γενικά περνάω μια φάση που μάλλον με λόγια δεν εξηγείται. Ίσως και γι’αυτό τα προηγούμενα ποστς περί «αναχώρησης». Ίσως μετά από τρία χρόνια, έχοντας δει και ζήσει τόσα, να μαζεύω τα κομμάτια μου ΤΩΡΑ. Ψάχνω για συγκινήσεις, ας είναι και μικρές, ποιος είπε πως στα «μεγάλα» κρύβεται η ουσία; Ψάχνω κάποιο νόημα, και έναν τρόπο να βγώ από το τέλμα που ζω κάποιους μήνες τώρα. Κάποιες ανθρώπινες σχέσεις και επαφές έχω την εντύπωση πως φθάρθηκαν αλλά και με φθείρανε, δουλεύοντας συσωρευτικά. Είμαι μπερδεμένη προς όλες τις κατευθύνσεις αυτή την περίοδο, δεν παίρνω αποφάσεις συχνά και αν κάτι αποφασίσω, δεν ξέρω κατά πόσο είναι η σωστή επιλογή…

Από την άλλη ίσως απλώς θέλω τον χρόνο μου, μέχρι να ρθει η άνοιξη. Τότε θα έχουν περάσει όλα. Μαζί με το ανοιξιάτικο αεράκι ίσως έρθει κάτι καινούριο. Ίσως ανθίσουν και οι καρδιές, ζεσταθούν και αγκαλιαστούν μεταξύ τους. Ο καλός καιρός πάντα αλλάζει θετικά την ψυχολογία μας…

Εδώ χιόνιζε αυτές τις μέρες! Σας αφήνω λίγο χιόνι (περσινή φωτό όμως...)