Σήμερα ξεκίνησα και επίσημα δουλειά, στην πόλη μου φέτος. Συνεχίζω να μένω με τους γονείς και τον αδερφό μου, πράγμα που τη δεδομένη στιγμή δεν με ενοχλεί καθόλου, αν και καταλαβαίνω ότι όλοι εδώ μέσα στο σπίτι κάτι έχουμε. Υπάρχει ένταση και είναι λογικό, μετά και από την τελευταία επέμβαση…
Σήμερα βγήκα για ένα μεσημεριανό καφέ, έφαγα στο σπίτι με τους δικούς μου και μετά χάζευα ώρες μεσιμερο-απογευματινές εκπομπές. Ήμουν κάπως πεσμένη, ίσως είμαι γενικά under the weather αυτές τις μέρες και μάλλον δεν θα έπρεπε να ψάχνω για ποιο λόγο είμαι έτσι, ας το δεχτώ σαν μια φάση! Ο Σεπτέμβρης πάντως ήταν από τους πιο δύσκολους μήνες! Ας πάει στο καλό και να μας λείπει τέτοια αναστάτωση (δουλειά, υγεία, σώμα κτλπ) άνθρωπος είμαι και εγώ! Πόσα να αντέξει η καμπούρα μου;
Το βράδυ ήρθε η «Σ» και είδαμε μια ταινία. Σήμερα ξεκίνησα και επίσημα δουλειά, στην πόλη μου φέτος. Συνεχίζω να μένω με τους γονείς και τον αδερφό μου, πράγμα που τη δεδομένη στιγμή δεν με ενοχλεί καθόλου, αν και καταλαβαίνω ότι όλοι εδώ μέσα στο σπίτι κάτι έχουμε. Υπάρχει ένταση και είναι λογικό, μετά και από την τελευταία επέμβαση…
Σήμερα βγήκα για ένα μεσημεριανό καφέ, έφαγα στο σπίτι με τους δικούς μου και μετά χάζευα ώρες μεσιμερο-απογευματινές εκπομπές. Ήμουν κάπως πεσμένη, ίσως είμαι γενικά under the weather αυτές τις μέρες και μάλλον δεν θα έπρεπε να ψάχνω για ποιο λόγο είμαι έτσι, ας το δεχτώ σαν μια φάση! Ο Σεπτέμβρης πάντως ήταν από τους πιο δύσκολους μήνες! Ας πάει στο καλό και να μας λείπει τέτοια αναστάτωση (δουλειά, υγεία, σώμα κτλπ) άνθρωπος είμαι και εγώ! Πόσα να αντέξει η καμπούρα μου;
Το βράδυ ήρθε η «Σ» και είδαμε μια ταινία. Κάπου μέσα της πιστεύει ότι προτιμώ να βγαίνω έξω μαζί της, και γενικά από το να κάθομαι μέσα. Κάνει λάθος, είναι ωραίες όλες οι στιγμές.
Σήμερα βγήκα για ένα μεσημεριανό καφέ, έφαγα στο σπίτι με τους δικούς μου και μετά χάζευα ώρες μεσιμερο-απογευματινές εκπομπές. Ήμουν κάπως πεσμένη, ίσως είμαι γενικά under the weather αυτές τις μέρες και μάλλον δεν θα έπρεπε να ψάχνω για ποιο λόγο είμαι έτσι, ας το δεχτώ σαν μια φάση! Ο Σεπτέμβρης πάντως ήταν από τους πιο δύσκολους μήνες! Ας πάει στο καλό και να μας λείπει τέτοια αναστάτωση (δουλειά, υγεία, σώμα κτλπ) άνθρωπος είμαι και εγώ! Πόσα να αντέξει η καμπούρα μου;
Το βράδυ ήρθε η «Σ» και είδαμε μια ταινία. Σήμερα ξεκίνησα και επίσημα δουλειά, στην πόλη μου φέτος. Συνεχίζω να μένω με τους γονείς και τον αδερφό μου, πράγμα που τη δεδομένη στιγμή δεν με ενοχλεί καθόλου, αν και καταλαβαίνω ότι όλοι εδώ μέσα στο σπίτι κάτι έχουμε. Υπάρχει ένταση και είναι λογικό, μετά και από την τελευταία επέμβαση…
Σήμερα βγήκα για ένα μεσημεριανό καφέ, έφαγα στο σπίτι με τους δικούς μου και μετά χάζευα ώρες μεσιμερο-απογευματινές εκπομπές. Ήμουν κάπως πεσμένη, ίσως είμαι γενικά under the weather αυτές τις μέρες και μάλλον δεν θα έπρεπε να ψάχνω για ποιο λόγο είμαι έτσι, ας το δεχτώ σαν μια φάση! Ο Σεπτέμβρης πάντως ήταν από τους πιο δύσκολους μήνες! Ας πάει στο καλό και να μας λείπει τέτοια αναστάτωση (δουλειά, υγεία, σώμα κτλπ) άνθρωπος είμαι και εγώ! Πόσα να αντέξει η καμπούρα μου;
Το βράδυ ήρθε η «Σ» και είδαμε μια ταινία. Κάπου μέσα της πιστεύει ότι προτιμώ να βγαίνω έξω μαζί της, και γενικά από το να κάθομαι μέσα. Κάνει λάθος, είναι ωραίες όλες οι στιγμές.
11 σχόλια:
...ζησε την καθε στιγμη καρδια μου...
φιλακια με αγαπη κ2 cu
Κορίτσι μου,
τα σκαμπανεβάσματα που περιγράφεις είναι φυσιολογικά μετά από τόσο αγώνα.
Και γω τα έχω ακόμα και θα τα έχω πολλά χρόνια ακόμα, αν ζήσω φυσικά πολλά χρόνια ακόμα. Αλλά τα νέα από το μέτωπο είναι καλά. ''Ο μαστός'' έχει πολλά όπλα αρκεί να το πιστέψουμε και μεις οι δύσπιστες.
Εύχομαι να ξεπεράσεις και αυτό το εμπόδιο. Εδώ διαφέρουμε πολύ. Εγώ λόγω ηλικίας και λόγω ύπαρξης συντρόφου δεν θα υποβαλλόμουν για τίποτα στον κόσμο σαυτό το νέο μαρτύριο μόνο και μόνο για την''ψυχολογία''. Ίσως να είναι και αυτός ο λόγος που δεν έχω κατανόηση για μια τόσο μεγάλη ταλαιπωρία. Και αν καμμιά φορά είμαι σκληρή, είναι γιατί λόγω ηλικίας δεν μπορώ να κατανοήσω τις ανάγκες μιας νεότερης γυναίκας. Αλλά αν θέλετε με πιστεύετε. Και νέα που ήμουν είχα την ίδια νοοτροπία. Στα φοιτητικά μου χρόνια άρχισε να μην γίνεται μαστεκτομή σε περιπτώσεις που το επέτρεπαν, γιατί λέει βοηθούσε την ψυχολογία της γυναίκας. Ήταν πρωτοπορία τότε. Και γω, αν και νέα γυναίκα, δεν το καταλάβαινα και έλεγα μα πώς μπορεί να νοιασθείς για ένα βυζί αν κινδυνεύει η ζωή σου (και νέα ήμουν ζωηρή, δεν είχα καταπιεσμένη σεξουαλικότητα για να μην με νοιάζει-έζησα την σεξουαλική απελευθέρωση και μάλιστα στο εξωτερικό). Δεν άλλαξα τώρα λόγω ηλικίας, ίσως λόγω ηλικίας μου είναι πιο αδιάφορο. Όπως πιστεύω, και είμαι σίγουρη γιαυτό, ότι και να δω τον άνδρα μου με άλλη δεν πρόκειται αυτό να με ταρακουνήσει ίσως όπως σε μια νεότερη ηλικία. Όχι ότι το παίζω υπεράνω, αλλά έγινα πιο σοφή. Και τι έγινε αν ξενοκοιτάξει λίγο (ίσως κάνει και καλό στην σχέση μας). Και αν είναι κάτι παραπάνω ας είναι, θα είναι ελεύθερος χωρίς να νιώσω πικρία. Η ζωή είναι τόσο μικρή που δεν μπορώ να σταθώ σε τόσο ασήμαντα πράγματα. Έτσι τα βλέπω τώρα χωρίς να θέλω να το παίξω κάπως. Είναι ίσως από τα οφέλη του καρκίνου. Και αυτήν την νιρβάνα την απολαμβάνω. Ο καρκίνος αρχίζει και με κάνει, εμένα την αγχωτικιά παχύδερμο. Πολλά είπα και κάποιοι με έχουν γνωρίσει από κοντά, αλλά παιδιά δεν έχω κώλυμα. Αυτά τα λίγα χρόνια που μου μείναν θέλω να τα απολαύσω χωρίς ''δήθεν''. Το λίγα χρόνια, προς διευκρίνηση, δεν το λέω για τον καρκίνο, αλλά επειδή είμαι πουρό, πιπίνι κατά άλλους. Στην ψυχή θα μείνω βέβαια αιώνια πιπίνι, έτσι geman;
Καλή μου, December, είναι πολύ φυσιολογικό και να κουραστείς και να νιώσεις μόνη και να κλάψεις. Διαφορετικά δεν θα ήσουν άνθρωπος με καρδιά, με συναισθήματα, με όνειρα...
Όπως και σίγουρο ότι τα χείλη σου και καρδιά σου θα ξαναγελάσουν...
Καλή αρχή στη δουλειά σου...
πολλά φιλιά
ειναι απολυτως φυσιολογικο και το κλαμα ειναι λυτρωτικο μην το κρατας μεσα σου εγω αν φορτωσω ριχνω ενα κλαμα καλο και ηρεμω. sudy καταλαβαινω την θεση σου και συμφωνω οτι δεν ειναι παρα ενα στηθος δεν συγκρινεται με την ζωη μας αλλα αν θυμαμαι καλα δεν εχεις κανει μαστεκτομη, αυτο το λεω γιατι ειναι τελειως διαφορετικη και η ψυχολογια της γυναικας να βλεπει το σημειο το ακρωτηριασμενο δεν βοηθα να το αφησουμε και λιγο πισω μας γιατι ειναι εκει να μας το υπενθυμιζει συνεχεια 24 ωρες το 24ωρο και δεν αναφερομαι στο σεξ αυτο ειναι το τελευταιο αν ο αντρας μου ειχε προβλημα δεν θα ειμασταν και μαζι.και υπαρχουν και πρακτικα θεματα με το προθεμα που ειναι ενοχλητικα πχ το καλοκαιρι με την ζεστη ερχεται και κολλαει επανω σαν βεντουζα και μου την δινει ασε που μπορει να φυγει και απο την θεση του. αλλα πανω απο ολα ειναι το πως αισθανεται η καθε γυναικα καλυτερα.
SUNDY γραφεις...''Εγώ λόγω ηλικίας και λόγω ύπαρξης συντρόφου δεν θα υποβαλλόμουν για τίποτα στον κόσμο σαυτό το νέο μαρτύριο μόνο και μόνο για την''ψυχολογία''.
Και θα συμπληρωνα εγω.....''..και λόγω ΜΗ ελλειψης μαστου''
Θα συμφωνησωμε τη φιλη Μαρια σε ολα οσα ειπε.
φιλικα κ2
Κορίτσια, ίσως δεν εκφράσθηκα καλά, ίσως είμαι και πολύ σκληρή με τον καρκίνο γενικά. Μίλησα για μένα, τόνισα την ηλικία, που νομίζω είναι και η ειδοποιός διαφορά. Σαυτήν την ηλικία το βρίσκω παντελώς περιττό, όσον αφορά την δικιά μου ψυχοσύνθεση πάντα. Ίσως μια άλλη γυναίκα στην ηλικία μου το ήθελε και πιο πολύ από σας. Αντιλαμβάνομαι ότι μιλάω έξω από τον χορό καθώς δεν έχω κάνει μαστεκτομή, αλλά ευχαρίστως θα θυσίαζα και τους 2 μαστούς μου αυτήν την στιγμή όχι για να ζήσω, τέτοιον καημό δεν έχω, αλλά για μια καλή ποιότητα ζωής (σε περίπτωση υποτροπής). σκέφτηκα σοβαρά την ιδέα να κάνω αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή αν αυτό με διασφάλιζε, αλλά υπερίσχυσε ο εγωισμός μου καθώς σκέφτηκα λότι θα γελόυσε και το παρδαλό αρκούδι μαζί μου, αν απέκλεια την περίπτωση του μαστού και ο καρκίνος χτυπούσε σε άλλο σημείο του σώματος. Θα γελούσαν όλοι κακεντρεχώς μαζί μου, για την δύστυχη που πήγε να προλάβει και η υποτροπή την ξεγέλασε και χτύπησε αλλού. Πιστεύω ότι κάποια πράγματα είναι κάρμα και έτσι δεν προχώρησα.
Ναι, σίγουρα δεν έχω κάτι να μου το θυμίζει, αλλά έχω και γω μια ουλή που την βλέπω κάθε μέρα και μου το θυμίζει και ένα χέρι που ώρες ώρες είναι κουλό και πονάει. Ποτέ δεν ανέφερα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω όταν χτυπάω 12ωρα και το χέρι πρήζεται και δεν ξέρω πού να το βάλω και το ακτινοβολημένο στήθος πονάει ακόμα μετά ένα χρόνο σαν να το τρυπούν μαχαίρια, σαν να το σουβλίζουν ένα πράμα. Αν έκαμνα μαστεκτομή θα γλύτωνα τις ακτινοβολίες. Αν είχα ενημερωθεί τότε που αφέθηκα στα χέρια των ειδικών ίσως επέμενα πιο πολύ για μαστεκτομή, θα γλύτωνα πολλές παρενέργειες. Επέμενα, αλλά ίσως όχι πολύ, μου είπαν ξέρουν αυτοί τι να κάνουν. Και όλοι ξέρουμε την φάση που παγώνεις και αφήνεις τους θεράποντες να αποφασίσουν για σένα, γιατί στο κατω κατω είναι και οι πλέον ειδικοί.
Προς θεού, ποτέ δεν κατηγόρησα τις γυναίκες που το θέλουν πολύ. Και πάλι ίσως παρερμηνεύτηκε η φράση μου ότι ποτέ δεν θα υποβαλόμουν σαυτό το μαρτύριο της αποκατάστασης. Το είπα με συμπάθεια προς τις κοπέλες που πήραν αυτήν την απόφαση λόγω της μεγάλης ταλαιπωρίας στην οποία υποβάλλονται. Η ταλαιπωρία υπάρχει όποια μέθοδο και να διαλέξουν, όλες έχουν τα υπέρ κι τα κακά τους και κάθε χειρουργείο είναι ένα χειρουργείο. Και φυσικά οι νεώτερες ηλικίες το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Όπως όλα τα πράγματα στην ζωή ζυγίζεις τα οφέλη και τα βάρη μιας απόφασης. Εγώ ανέφερα που θα έγερνε η ζυγαριά για μένα. Άλλος είναι διτεθειμένος να ταλαιπωρηθεί για κάτι που το θέλει πολύ, άλλος όχι γιατί δεν το θέλει τόσο πολύ. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του. Συγγνώμη αν έθιξα κάποια από τις κοπέλες, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.
Μιλάω πάντα για μένα. Εγώ πιστεύω επειδή είμαι τρελλή και μαρέσει να σοκάρω, ότι θα κυκλοφορούσα και χωρίς πρόθεμα, σαν αμαζόνα, τρελαίνομαι με την κάθε είδους καταπίεση. Μιλάω πάντα για μένα και μάλλον δεν είμαι ο μέσος όρος.
Θύμωσα πολύ όταν ένας συναδελφος και φίλος του άνδρα μου που έπρεπε λόγω υποχρεώσεων να ενημερωθεί απο τους πρώτους γύρισε και του ειπε. Πωπω, τώρα θα έχετε και τα ψυχολογικά της με την μαστεκτομή, ακόμα δεν ήξερα τι θα μου κάνουν, αυτό βρήκε να πει. Όλο το διάστημα δεν είπα τίποτα, αλλά μόλις συνήλθα από την ψυχολογια των θεραπειών τον έπιασα κατα μέρος και του τα έχωσα. ''Εσύ που σε θεωρούσα και με κάποιο IQ κλπ, ψαγμένο άτομο κλπ, νόμισες ότι είμαι τόσο ... να κρέμομαι από ένα ....'' Τα λέω για να δείτε ότι δεν μιλάω τόσο έξω από τον χορό. Ότι είμαι τρελλή το παραδέχομαι, αλλά ανόητη δεν είμαι.
κορίτσια
τι να λέμε τώρα!?!?
Μπορει να μας ενώνει η ίδια νόσος αλλά είμαστε όλες ο εαυτός μας!έχουμε τις ιδέες μας,το background μας,τα ενδιαφέροντά μας,τα όνειρά μας,τις φιλοδοξίες μας και άλλα τόσα. όλα αυτά μας κάνουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ απέναντι στον ίδιο καρκίνο. Δεν μου φαίνεται κανένα σχόλιό σας εδώ και 2 χρόνια παράλογο. Εδώ έχουμε ελευθερία έκφρασης.
Sundy μη το παίρνεις ότι τα κορίτσια σε διαβάζουν σαν "εξωγήινη" απλά έχουν δική τους άποψη όπως έχει η κάθε γυναίκα που έχει κάνει μαστεκτομή.Άλλες γυναίκες δε σκάνε (να τα πούμε απλά)άλλες σκάνε λίγο,άλλες σκάνει πολύ. Ίσως τελικά η κάθε μια μας εδώ μιλάει απο προσωπική εμπειρία και δεν πρέπει να το ξεχνάμε!Εγώ δεν είμαι ξεκάθαρη ως προς το υπερ ή το κατα της πλαστικής,προσωπικά θα το συνέστηνα αλλά επειδή υπάρχουν 1002 λόγοι για να πάρει ή να μην πάρει μια γυναίκα την απόφαση, μπορώ τελιικά να μιλήσω-γράψω μόνο για το άτομό μου. Εγώ έζησα 15 μήνες με την μαστεκτομή!Στον καθρεφτη την έβλεπα σαν ένα σημάδι απο μια μεγάλη μάχη όπου βγήκα ζωντανή. ΚΑΜΑΡΩΝΑ για το άδειο μου στήθος γιατί πάνω απο όλα, είχα τη ζωή μου και το κεφάλι μου ήσυχο ότι εκεί, ο καρκίνος δεν θα ξανα φυτρώσει..Ναι, ήταν σοκ στην αρχή αλλά μετά βλέπεις τι έχει σημασία,και σημασία έχει να είμαστε γερές και το φιλοσοφούμε το πράγμα.Μπορεί αν είχα σύντροφο να μη με ένοιαζε,μπορεί αν ζούσα στην Αθήνα ή σε μια μεγαλύτερη πόλη να μη φορούσα και εγώ επίθεμα αλλά έλα που δεν γίνονται όλα. Στο σπίτι μου ήμουν πάντα χωρίς σουτιέν και έπιανα την άδεια μου πλευρά πάνω απο τις μπλούζες δίχως "οίκτο". Πραγματικά, στην πορεία ένοιωσα πως το σώμα μου δεν το είχα αγαπήσει ποτέ έτσι! Εγώ όμως είμαι το ίδιο άτομο που προχώρησα στην αποκατάσταση, ενώ δεν καιγόμουν και είδα ότι μου έκανε επιπλέον καλο! Και πραγματικά λέω χαλάλι για τη δοκιμασία!
φιλάκια σε όλα τα κορίτσια!Μου αρέσει κάθε φορά που ανοίγουμε μεγάλες συζητήσεις!
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΙΧΤΗΚΑΜΕ.ΑΛΟΙΜΟΝΟ.
ΟΛΕΣ ΜΑΣ Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ-ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ.ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΣΤΕΚΤΟΜΗ ΛΕΩ ΠΩΣ....ΠΡΣΠΑΘΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΕΒΕΙ.
''ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ''ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ ΝΑΙ...ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ...'ΠΟΝΑΕΙ'.Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ.
ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ -ΘΑΡΡΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΙΓΕΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟ ΒΡΙΣΚΟΥΝ.
ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ-ΖΗΛΕΥΩ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
ΚΑΙ ΛΕΩ ''ΖΗΛΕΥΩ''ΓΙΑΤΙ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΘΩΣ ΗΤΑΝ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ(η πρωτη αντιμετωπιστηκε χωρις μαστεκτομη καιθεραπειες)ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΡΙΧΝΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΚ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ....ΦΟΒΑΜΑΙ...ΔΙΣΤΑΖΩ.......ΤΡΟΜΑΖΩ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΡΥΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ....
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ,ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ.
ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ
Κ2
για να μην επαναλαμβανομαι απαντησα στο blog της sundy και το αντεγραψα αυτουσιο. sundy δεν ειπα οτι εισαι σε καμια περιπτωση εξω απο το χωρο απλα διατυπωσα την αποψη μου οτι σιγουρα θα θυσιαζα και το αλλο στηθος μου για να ζησω αλλα οχι οτι αν γλυτωνα την μαστεκτομη θα με χαλαγε δεν μπορω να πω ψεματα μου λειπει και το στηθος μου πως θα γινει τωρα. εξαλου με την μαστεκτομη δεν γλυτωνεις της ακτινοβολιες εγω εκανα 25.και σε ολες μας ποναει το χερι εφοσων εγινε λεμφαδενικος καθαρισμος αλλα αυτα ειναι στο προγραμμα το ξερουμε ολες.με την μαστεκτομη δεν γλυτωνεις καμια παρενεργεια,βεβαια ειναι αυτο που ειπες σε τετοιες περιπτωσεις ακουλουθουμε του γιατρους μας σε οτι μας προτεινουν για να διασφαλιστει η υγεια μας. συμφωνω για οσες γυναικες δεν τους νοιαζει να μην το κανουν γιατι να ταλαιπωρηθουν στο κατω κατω με το στηθος ουτε τρωμε ουτε πινουμε ουτε περπαταμε ουτε βλεπουμε τι να πουν και ανθρωποι που αποχωριζονται σημαντικοτερα μελη τους οπως ποδια και ματια, γνωρισα μια γυναικα απο την ροδο που εχασε το ματι της και περιμενει την δευτερα να μπει χειρουργειο να ξανακανει ενα καθαρισμο και ομως ειναι απιστευτη η δυναμη της με το χαμογελο και με ευγενεια ενα μπραβο δεν φτανει η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω τι να της πω μπροστα της νιωθω πολυ μικρη στην τελικη η δυναμη της ψυχης μας εχει αξια και τιποτα αλλο.και δεν εχει να κανει η αποκατασταση με το θεμα εκτιμησης τον γυρω μας, η για τον εαυτο μας για μας μετα απο αυτα που περασαμε νομιζω οτι δεν υπαρχει γυναικα που να νοιαζετε για το τι θα πει ο κοσμος για τον εαυτο μας το κανουμε και για κανεναν αλλον.ουτε για συντροφους και τους αντρες μας.και πιστεψεμε δεν θα κυκλοφορουσες χωρις το προθεμα με τιποτα οχι για το τι θα πει ο κοσμος αλλα γιατι οταν ερθει αυτη η ωρα καμια μας δεν το κανει οσο τρελη και αν ειναι οπως και με τα μαλλια λιγες το κανουν ολες οι υπολοιπες περουκες οπως και εγω κολαγα να βγω χωρις αυτην.εδω κολαγα οταν το μαλλι μου ειχε βγει και ηταν πολυ πολυ κοντο ελεγα σημερα θα βγω χωρις αυτην την σιχαθηκα αλλα οταν εφτανα στη πορτα ξαναγυρναγα να την βαλω ποσο μαλλον να βγω και να λειπει το ενα στηθος. αυτα πηρα φορα και καταχραστηκα το χωρο μου φαινεται. καλο σκ και φιλια σε ολες ολους.
για maria
όχι μαρία μου,δεν "πήρες φόρα". έχεις δίκιο και καλά έκανες που ξεκαθάρισες κάποια πράγματα για να μη βγαίνουν λάθος συμπεράσματα!
Πάνω απο όλα είναι κάτι πολύ προσωπικό και η κάθε μια μας δικαιούται να το "ρυθμίσει" με όποιο τρόπο θεωρεί "καλύτερο" γι αυτή πάντα. Το ξανα τονίζω!Εμένα η αποκατάσταση μου έκανε καλό!Αλλά τελικά, μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω!
φιλάκια
για katerina
φίλη μου, δεν είσαι η μόνη που δεν μπορεί την "πόρτα του ψυχρού χειρουργείου". Ολοι οι άνθρωποι κάτι παθαίνουν, ακόμη και όταν μπαίνουν για επεμβάσεις αισθητικής (μήτες,αφτιά,κοιλιές και ότι άλλο θες). Πιστεύω ότι αν τη θες πραγματικά την αποκατάσταση θα ρθει η κατάληλη στιγμή, απλά θες το χρόνο σου!
kisses!
Δημοσίευση σχολίου