Γιά ένα γλυκό κορίτσι!

Σήμερα γύρισα στην Αθήνα, αφήνοντας την Κρήτη με αρκετές αναμνήσεις!

Πέρασα όμορφα με τη "Σ" και αυτός ήταν και ο λόγος που βγήκα στο δρόμο, να ανταμώσουμε, να βολτάρουμε κτλπ κτλπ. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε τόσο καλά που ξεχνούσαμε συνεχώς το πρόβλημα υγείας μου και οι δύο....και μάλλον έτσι θα "πάει" απο δω και πέρα... :-)
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕΝΑΔΑ

Σήμερα συνειδητοποίησα ότι σε αυτό τον άνθρωπο που μου στάθηκε τόσο μα τόσο πολύ, στη "Σ", δεν έχω αφιαιρώσει ούτε ένα ποστ. Την έχω αναφέρει πάρα πάρα πολλές φορές (παρακαλώ τακτικοί μου αναγνώστες να το επιβαιβεώσετε αυτό!) έχω αφηγηθεί άπειρες ιστορίες μας αλλά κάτι λείπει απο δω, κάτι που θα ολοκλήρωνε το παζλ...ίσως βέβαια δεν το έκανα μέχρι σήμερα γιατί στη "Σ" δεν της πολυ-αρέσουν οι παίνιες...

Χμμμ, συνειδητοποίησα και κάτι άλλο...που δεν μου είναι και εύκολο να γράψω...δεν είναι μόνο οι γύρω μου που κάνανε "λάθη", έχω κάνει και εγώ πάρα πολλά λάθη! Λυπάμαι γι αυτό και φοβάμαι, φοβάμαι τα λάθη μου μήπως γίνουν τόσα που με σκεπάσουν και οι άνθρωποι γύρω μου βλέπουν μόνο αυτά. Και δε με νοιάζει για όλους, με νοιάζει για τα συγκεκριμένα άτομα που αγαπώ!Και η "Σ" είναι ένα απο αυτά, με έχει δει να πέφτω, με έχει δει να σηκώνομαι, να ξαναπέφτω... Το έχω ξαναπεί, η "Σ" ήταν αποδέκτης όλης της έντασης μου περσι...Θα μπορούσε να αποχωρήσει αλλά έμεινε, έμεινε με πόνο ψυχής, ενώ με αγαπούσε δηλ. πολύ και δεν άντεχε να με βλέπει χάλια έκανε την καρδιά της πέτρα πολλές φορές. Εγώ σκέφτηκα ότι έτσι κάνουν οι φίλοι, αλληλοστηρίζονται... Ναι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν τους ευνομωνούμε γι αυτό. Δεν είπε κανείς ότι ο φίλος οφείλει να είναι δίπλα σου πάντα και για πάντα, είναι φυσικά στην καλή θέληση του άλλου. Και η "Σ" την είχε, και τη θέληση, και τη "μαγκιά", και το κουράγιο και την υπομονή. Πολλές φορές βάζω τον εαυτό μου στη θέση της. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές και δυνάμεις...

Θέλω να πω, σε όλους εσάς που τελικά ανάμεσά σας κάπου σε μια οθόνη βρίσκεται και η ίδια η "Σ" ότι τώρα βλέπω πιο καθαρά. Τώρα εκτιμώ καλύτερα τις καταστάσεις γιατί τώρα είμαι καλύτερα ψυχολογικά. Τώρα μπορώ και βλέπω το θαύμα της "Σ", τη δική μου Ανάσταση! Αν δεν ήταν η "Σ" τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο σκούρα...με βοηθησε πολύ και ας μου έσπαγε και τα νεύρα ταυτόχρονα :-Ρ ένας φόβος πάντα διαπερνούσε με τη μορφή ανατριχίλας τη σπονδυλική μου στήλη, μήπως με τα νευρα μου έσπαζα και της "Σ" τα νεύρα και έφτανε μια μέρα που οι αντοχές της να μην της επέτρεπαν να μου ρήξει καν ματιά. Εκείνη η μέρα θα με σκότωνε, αλλά θα της έβρισκα τα χίλια ελαφρυντικά και αυτό με ανακουφίζει. Με ανακουφίζει γιατί καταλαβαίνω ότι παρά τα όσα πέρασα, κρατάω την μεγάλη μου αγάπη γι αυτή σε ένα μέρος πολύ ασφαλές. Και η αγάπη μου γι αυτή δεν έχει αλλάξει διόλου.

Ναι "Σ" σε αγαπώ αληθινά και παρα παρα παρα πολύ, και απο αυτό το βήμα, ξεκαθαρίζω μια και καλή το ρόλο που έπαιξες στη ζωή μου. Είσαι ένα άτομο της προσφοράς, και δίνεις καθημερινά. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει λίγο καλύτερα τα τσαχπίνικα ματάκια σου για να καταλάβει τι ευαισθησίες κρύβεις αλλά και φανερώνεις πολλές φορές. Θα σε ευγνωμονώ για μια ζωή, όχι μόνο για το πέρσι αλλά όπως σου λέω πάντα για τους νέους "ορίζοντες" που μου άνοιξες. Χαίρομαι πολύ που είμαστε φίλες και θέλω να είμαστε καλά ανα τα χρόνια και αγαπημένες! Είδες; τόσο απλές κουβέντες αλλά δεν τις λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους και πολλές φορές οδηγούνται σε λάθος συμπεράσματα! Θα μου λείψεις...έστω και γι αυτές τις 2 βδομάδες, ποιός είπε πως οι λίγες μέρες δε μας αγγίζουν;;! Φιλάκια και καλό γυρισμό, θα σε περιμένω με την πιο μεγάλη μου αγκαλιά!