Καλημέρα!

Γύρισα χθες απο ένα μινι ταξιδάκι αρκετά ανανεωμένη αν και οδηγούσα για ώρες!

Είδα λίμνες, ήλιο με βροχή, χελιδονάκια και πολύ πολύ πράσινο. Στο βάθος χιόνι! Τι ποικιλία! Πραγματικά σκεφτόμουν «πως θα γυρίσω πίσω στο μπετόν;». Δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους αλλά εμένα η φύση πολύ με ηρεμεί. Μου θυμίζει ότι υπάρχουν ομορφιές εκεί έξω και πως το μεγαλείο της πλάσης είναι πραγματικότητα!

Είμαι καλά (αυτό απασχολεί τους περισσότερούς σας από ότι είδα). Γύρισα από την Αθήνα…με "φούσκωσαν" τη Δευτέρα κατά 90ml. Η αλήθεια έιναι ότι με αυτά τα «φουσκώματα» αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να ανασάνεις στην αρχή, γιατί μιλάμε για ένα μπαλόνι στο στέρνο μου που φουσκώνει με αλατόνερο προκειμένου να ανοίξει το δέρμα. Άρα μιλάμε για πίεση και προς το στέρνο αλλά και προς τα έξω. Τις πρώτες δυο μέρες δυσκολεύομαι να γελάσω ή να βήξω, αλλά όντως, όλο αυτό απαλύνεται σε κάποιες μέρες, καθώς το δέρμα τεντώνει. Βέβαια, δε γκρινιάζω..προς Θεού, όλα ok. Τώρα κοιμάμαι καλύτερα καθώς γυρίζω και πλευρό για λίγο στον ύπνο μου, οπότε δεν πονάει η μέση μου. Από τη δουλειά μου έχω άδεια και το απολαμβάνω. Ο καιρός, καθώς γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, μου φτιάχνει τη διάθεση. Ω ναι, έχω σκαμπανεβάσματα αλλά προτιμώ να τα βάζω για ύπνο, για μια «καλοκαιρινή νάρκη» μιλάω δηλαδή!

Πολλά φιλιά!