Καλημέρα!

Καλημέρα σε όλους εσάς που αγκαλιάσατε το προηγούμενο μου ποστ με τα σχόλια σας και σε όλους όσους διαβάζουν αλλά δεν σχολιάζουν. Σημασία έχει η επαφή, έστω και η οπτική. Καμιά φορά σκέφτομαι πως όσοι διαβάζετε συχνά είναι σαν να με ξέρετε χρόνια γιατί γράφω από την καρδιά μου και χωρίς αναστολές, πάντα με ειλικρίνεια.

Χθες 25η, δεν έκανα κάτι φοβερό γιατί φυσούσε πάρα πολύ. Ο αέρας έχει τα θετικά του βέβαια γιατί παίρνει μακριά τα συννεφάκια και ο ορίζοντας καθαρίζει και έτσι μπορείς να δεις πιο πέρα από κει που έβλεπες συνήθως. Αν τύχει και είσαι σε κάποιο βουνό μπορείς να κοιτάξεις κάτω και να δεις καθαρά την πόλη που άφησες. Αν είσαι στη θάλασσα μπορείς να αφήσεις το βλέμμα σου να πλυθεί στα βαθιά. Χθες διάλεξα τη θάλασσα για να πιω ένα καφέ ξεκουράζοντας το βλέμμα μου πάνω σε μια λευκή-χρυσή γραμμή που άφηνε ο ήλιος στα βαθειά. Τι ωραία που ήταν! Από πάντα θαύμαζα τη φύση γύρω μου, ανακάλυπτα μικρά θαύματα παντού!
Την επόμενη βδομάδα, αρχές Απριλίου θα κάνω την 8η και τελευταία χμθ μου! Απίστευτο! Τελικά το γράφω για να το πιστέψω μάλλον! 1η Απριλίου τέρμα οι χμθ! Μακάρι να ήταν και τέρμα για το -3 αλλά εκεί κάνουν και τις ακτινοθεραπείες. Μεταξύ μας όμως, άλλο το ένα και άλλο το άλλο!