Πάμε για την 6η!

Καλή βδομάδα! Καλό μήνα (είπαμε)! Καλή άνοιξη και καλό μου ταξίδι! Εμείς οι Έλληνες την έχουμε αυτή την εμμονή για το «Καλό» όλο και βρίσκουμε αφορμές για ευχές. Μήπως αιώνες πριν είχαμε ανακαλύψει τη δύναμη της ευχής πριν γίνουν της μόδας «συνταγές» περί σύμπαντος, θετικής σκέψης και εξωτερίκευσης των επιθυμιών μας; Τι με έπιασε πρωί πρωί…
Μάλλον φταίει ο ήλιος που καίει σήμερα τόσο ευχάριστα! Μάλλον το ότι νιώθω σήμερα δυνατή (εξελίσσομαι σε ψώνιο μήπως…;). Όμως νιώθω δυνατή και ήθελα όχι μόνο να το πω αλλά και να το γράψω και να το χαρίσω σε όλους εσάς που με παρακολουθείτε τόσο καιρό!

Πέρασα ένα ωραίο Σαββατοκύριακο γιατί σημασία έχει τι αξία δίνεις εσύ στις στιγμές συν το γεγονός ότι μέσα μου κάτι έχει αλλάξει. Κατάλαβα τελικά ότι μόνη μου θα βρω το δρόμο. Δεν το σκέφτηκα, απλά μου αποκαλύφθηκε ξαφνικά μια μέρα. Σταμάτησα να δημιουργώ ανάγκες στον εαυτό μου περιμένοντας τι θα κάνουν οι άλλοι για μένα. Πήρα περίπου αυτό που ήθελα και κατάλαβα τη αξία έχει η σχέση μου με τον εαυτό μου. Έτσι στηρίζομαι πλέον στις δικές μου δυνάμεις. Φιλοσόφησα τους ανθρώπους αυτό τον καιρό και είδα ότι όποιοι και να ναι, ότι και αν κάνουν δίπλα και γύρω μου μόνη μου πρέπει να βρω την άκρη του νήματος. Είναι λίγο τρομακτικό στην αρχή, ίσως μοναχικό, σίγουρα ψυχοφθόρο αλλά είναι η αλήθεια.
Μπορεί να μη βρήκα το «νόημα» της επίσκεψης του απρόσκλητου Καρκίνου, και μάλλον δε θα το βρω ποτέ. Έχω όμως τη δύναμή μου ενισχυμένη, μόνο έτσι μπορώ να του πάω κόντρα!
Φεύγω σήμερα για Αθήνα. Είναι η 6η φορά αύριο! Δηλαδή αύριο και μετά άλλες 2 φορές! Ακούγεται σαν ψέμα και έτσι θα ρθει αφού τελειώνω 1η Απριλίου! Ελπίζω την ίδια διάθεση που εκφράζω εδώ να την έχω και αύριο όταν θα μου τρυπάνε τις φλέβες!
Σας χαιρετώ προς το παρόν!