Στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα

Άθελά μου περνάνε διάφορα από το μυαλό μου. Τελικά τι βγαίνει από όλα αυτά; Οι ανασφάλειές μου συνεχίζουν…
Μήπως τελικά ξόφλησα φέτος; Ξέρω θα πέσετε όλοι εσείς οι αναγνώστες και φίλοι πλέον, να μου πείτε: «Μα τι λες; Τι είναι αυτά που γράφεις;;».
Αχ… η ζωή μου άλλαξε τόσο. Και δεν είναι το «τώρα» (γιατί αυτό θα είναι ως τον Απρίλιο…) είναι το μετά που θα είναι τόσο διαφορετικό από το πριν. Θα γυρίσω τον Σεπτέμβρη στη δουλειά, θα προσέχω τι κάνω και πως το κάνω, θα αλλάξω συνήθειες. Ποιος ξέρει τι με περιμένει. Σκέφτομαι ότι αν είχα δική μου οικογένεια, σύζυγο, παιδιά ίσως, ίσως τότε να μαχόμουν περισσότερο. Ίσως τότε να έβρισκα περισσότερα κίνητρα για να συνεχίσω.
Δε λέω ότι εγκαταλείπω, αλλά σήμερα καθώς γύριζα από το σπίτι της «Ν» όπου έπινα καφέ, μέσα στο αυτοκίνητό μου, στα φανάρια σκέφτηκα «Μήπως τελικά ξόφλησα και απλά κοροϊδεύω τον εαυτό μου;» Τι να περιμένω από δω και πέρα λέτε; Δεν έχω τίποτα στα χέρια μου, πρέπει να παλέψω πρώτα για την υγεία μου αλλά και για τόσα άλλα έπειτα. Το μυαλό μου είναι τόσο άδειο. Δεν μπορώ να προβλέψω το παραμικρό…Ποτέ μου δεν είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση παρόλο που έβλεπα τον εαυτό μου σαν μια κοπέλα όπως όλες οι άλλες. Τώρα δε θέλω να γίνω μια κοπέλα που μονίμως θα κάνει πράγματα για να καλύψει τα κενά της. Κενά που της άφησε η αρρώστια, κενά στην προσωπική της ζωή και άλλα διάφορα. Όμως έτσι βλέπω να καταλήγω, ένας άνθρωπος που θα ασχολείται με διάφορα για να αποδεικνύει συνεχώς στον εαυτό του και στους άλλους την αξία του, ότι παρόλο που νόσησε ΜΠΟΡΕΙ. Είναι τόσα αυτά που σκέφτομαι και τέτοια η «ένταση» που κουβαλάνε που δεν ξέρω τελικά αν αυτές οι γραμμές τα εκφράζουν με ακρίβεια…

Ωστόσο απόψε μέρα που είναι (Τσικνοπέμπτη) θα βγώ. Αφού δεν είμαι Αθήνα και τη θεραπεία την έκλεισα για την Τρίτη και όχι για Παρασκευή (δηλ. αύριο) είπα στις φίλες μου να βγούμε. Μέχρι και το τραπέζι εγώ το έκλεισα. Καμιά φορά προσπαθώ να βρω το νόημα σε όλα αυτά που κάνω αυτό τον καιρό αλλά δε βγαίνει άκρη… Προσπαθώ να κάνω ότι έκανα και πριν…τελικά όμως όσο και να μη το σκέφτομαι όλα έχουν αλλάξει…
(Πάλι τα ίδια θα γράψω γι’αυτό σταματώ εδώ).