Τα καράβια μου καίω...δε θα πάω πουθενά

Αχάριστη να μην είμαι το Σ/Κ ήταν καλό. Την Παρασκευή βγήκα με τη «Ν» έξω. Σε κλαμπ ως τις 4. Το Σάββατο είχε γενέθλια και βγήκαμε για φαΐ στο βουνό. Είχε και χιόνι. Ήταν ωραία.

Σήμερα όμως έπεσε η ψυχολογία μου. Δε ξέρω γιατί...και το ποστ αυτό σόρυ αλλά δεν θα είναι αισιόδοξο. Φαντάζομαι αυτές οι μεταπτώσεις είναι στο πρόγραμμα… Κουράστηκα, πλησιάζει και η επόμενη θεραπεία. Την Πέμπτη 14/2 πάλι φεύγω και δε θέλω καθόλου.

Νομίζω άρχισα να απομονώνομαι. Νομίζω πια δεν θέλω κανένα. Θέλω να πάω κάπου και να κλειστώ. Να μη βλέπω, να μην ακούω. Σήμερα δε θέλω ούτε τις φίλες μου. Είμαι στεναχωρημένη και δε θέλω να τις φορτίζω αλλά ούτε να ακούω τα δικά τους. Είναι να βρω τη «Σ» για ταινία αργότερα και πραγματικά το σκέφτομαι.

Κάτι σήμερα με σμπαράλιασε. Νομίζω πως ξυπνώ από το σοκ, βγαίνω από το κόμμα και συνειδητοποιώ ότι η ζωή μου άλλαξε. Νιώθω ότι η ζωή μου εκτοξεύτηκε σε μια άλλη, τρελή τροχιά. Κάποιος, (άνθρωπος ή θεός) έδωσε μια κλωτσιά στη ζωή μου και την έθεσε σε μια γρήγορη και «ακαταλαβίστικη» τροχιά. Δε ξέρω από πού γύρω περιστρέφεται αλλά τρέχει τρελά, αυτό είναι σίγουρο. Με βρήκε απροετοίμαστη, και αυτό είναι σίγουρο. Βαρέθηκα και κουράστηκα, ε, αυτό μπορώ με μεγάλη βεβαιότητα να το πω. Τα γεγονότα με προλαβαίνουν. Και κατάλαβα για πρώτη φορά αυτές τις μέρες ότι αυτό που συνέβη φέτος θα με κυνηγά για μια ζωή. Θα κάνω εξετάσεις, θα προσέχω, θα έχω πάντα το νου μου και ποιος ξέρει τι άλλο… Εγώ, που ήμουν αισιόδοξη τώρα προβληματίζομαι για τόσα μελλοντικά πράγματα.

Βλέπω τις ζωές των άλλων σαν ένα κοριτσάκι που κόλλησε τη μύτη του στο τζάμι ενός ζαχαροπλαστείου θαμπωμένη από τους πειρασμούς που δεν μπορεί να γευτεί. Ναι οι ζωές των άλλων δίπλα μου προχωράνε, ενώ η δική μου κόλλησε. Κόλλησε άδικα, ξαφνικά και αναπάντεχα. Κάποιος τράβηξε λαχνό και κληρώσανε το όνομα μου, έτσι ξαφνικά και εντελώς τυχαία ήμουν εγώ η επόμενη. Κληρώθηκα σε μια λοταρία που ούτε ήξερα πως είχε το όνομά μου. Ο λαχνός κέρδιζε κλινικές, γνωματεύσεις, φάρμακα, ορούς, πόνους στα οστά, εξετάσεις, ιατρική ορολογία και άλλα πολλά. Τώρα πονάει το χέρι μου (το καλό) από το οποίο μου χορηγούν τα φάρμακα και δεν μπορώ καν να το λυγίσω. Οι φλέβες μελάνιασαν.

Είπα στον εαυτό μου και σε εσάς ότι δε θα ρωτήσω «γιατί» όμως τώρα πια φτάνω στα πρόθυρα. Δεν υπάρχει καμία λογική απάντηση, δεν υπάρχει τίποτα να πούμε, τίποτα. Όλα στη ζωή είναι τύχη τελικά. Και κάποιοι άνθρωποι είναι τυχεροί, δε συναντούν τίποτα επίπονο στο μονοπάτι της ζωής αλλά χαρακτηρίζονται αχάριστοι γιατί κάνουν τα ασήμαντα σημαντικά. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους λυπάμαι.