"όποιος είδε την άβυσσο και όποιον τον κοίταξε η άβυσσος..η ζωή μετά δεν είναι ποτέ η ίδια"
Τάδε έφη ο Νίτσε
Η 25η Οκτωβρίου ήταν η παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του Μαστού.
Δεν ξέρω φιλοσοφικά και φιλολογικά αυτά τα ΚΑΤΑ τι σημαίνουν... Καλύτερα να μένουμε στις λέξεις "πρόληψη" κι "ευαισθητοποίηση"...."κινητοποίηση" "έλεγχος" "εξετάσεις".
Ο καρκίνος όσο ΚΑΤΑ και να είσαι, αν σε έχει βάλει στόχο θα μπει στη ζωή σου. Και τότε καλά θα κάνεις να συμφιλιωθείς καπως και με την ιδέα αυτού του κακού εισβολέα για να τα καταφέρεις καλύτερα στη μάχη που θα δώσεις.
Απο τα ελάχιστα κείμενα που διάβασα και ταυτίστηκα τα τελευταία 10 χρόνια ήταν αυτό της Μάγιας Τσόκλη που αναέβασε επετειακά στο λογαρισμό της στο Facebook για την παγκόσμια ημέρα κατά του Καρκίνου του μαστού, φέτος... Κολλάω εδώ παρακάτω τα λόγια της, τις αληθινές σκέψεις της μπροστά στον mr big C για όσους δεν τα διάβασαν ήδη.Ένιωσα σαν να τα έγραψα εγώ! Φοβερή αίσηση, σαν να με διαβάζω.
«Φορτώνεις και τον καρκίνο σου στις αποσκευές της ζωής σου. Θα σε
συνοδεύει για πάντα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον ξεχνάς. Κι αν δεν
καταφέρεις να τον κάνεις φίλο, τουλάχιστον πρέπει να τον αποδεχτείς σαν
έναν -τρομαχτικό- συνοδοιπόρο.
Όσες έχουμε βιώσει έναν καρκίνο μαστού, ξέρουν καλά τι εννοώ. Όλοι οι
άλλοι μην περιμένετε να μάθετε. Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος αν
εντοπιστεί νωρίς. Μην επαναπαύεστε μόνο στη τύχη σας. Η πρόληψη είναι το
κλειδί… και τα ταξίδια!».Ολόκληρη η ανάρτηση της Μάγιας Τσόκλη στο Facebook:
25 Οκτωβρίου, ημέρα πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού.
Δεν είναι πλάκα, δεν είναι μόδα, δεν είναι δακρύβρεχτα κείμενα από «συμπάσχοντες ψυχικώς». Δεν είναι μοντέλα, παρουσιάστρες ή ηθοποιοί που συμμετέχουν σε κενές καμπάνιες. Δεν είναι ροζ κορδελίτσες κοινωνικής ευθύνης. Δεν είναι καν οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες που εξωραΐζουνε τη πραγματικότητα συλλαμβάνοντας τη στιγμή.
Είναι η μία σου ζωή. Είναι μία καθημερινή εξέταση που γυρνάει τον κόσμο σου ανάποδα. Η έξοδος από το ιατρείο σε μία άλλη πραγματικότητα. Μια σφαλιάρα ξεγυρισμένη που σε πατάει στη γη. Είναι η αίσθηση του χρόνου που αλλάζει. Είναι η διακοπή κάθε επιθυμίας, κάθε μελλοντικού σχεδίου. Είναι η ζωή που συνεχίζει για τους γύρω σου, κι εσύ μένεις θεατής της, ν ’αναρωτιέσαι αν θα ξαναπαίξεις στην ομάδα των ζωντανών.
Είναι η ελπίδα και ο μονόδρομος της επιβίωσης. Οι δυνάμεις που δεν ήξερες ότι διέθετες. Είναι η ευθύνη για τη στεναχώρια των αγαπημένων σου και η προσπάθεια να δείξεις ισχυρός. Είναι το σώμα σου που αλλάζει, το πρόσωπο που δεν αναγνωρίζεις στο καθρέφτη. Είναι η περούκα και ότι σου έχει απομείνει από φιλαρέσκεια. Είναι οι πορτοκαλί σταγόνες που κυλούν στο αίμα σου για να σε σώσουν. Και οι νοσοκόμοι που κάνουν τη διαφορά. Είναι οι ουλές που αποτρέπουν. Είναι η ζωή σου πριν και μετά.
Και μετά -αν είσαι τυχερή- ξαναπιάνεις το νήμα. Δειλά. Αργά. Ένα βήμα τη φορά. Γεύεσαι κάθε στιγμή και νιώθεις αποξενωμένη από τους γύρω σου. Προσπαθείς να μεταφέρεις το δίδαγμα και διαπιστώνεις ότι είναι μάταιο.
Έτσι, φορτώνεις και τον καρκίνο σου στις αποσκευές της ζωής σου. Θα σε συνοδεύει για πάντα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον ξεχνάς. Κι αν δεν καταφέρεις να τον κάνεις φίλο, τουλάχιστον πρέπει να τον αποδεχτείς σαν έναν -τρομαχτικό- συνοδοιπόρο.
Όσες έχουμε βιώσει έναν καρκίνο μαστού, ξέρουν καλά τι εννοώ. Όλοι οι άλλοι μην περιμένετε να μάθετε. Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος αν εντοπιστεί νωρίς. Μην επαναπαύεστε μόνο στη τύχη σας. Η πρόληψη είναι το κλειδί… και τα ταξίδια!
Μάγια Τσόκλη
Τα ταξίδια την βοήθησαν! Το πιστεύω! Ο κόσμος, η ματιά μας σε αυτόν, η εμπειρία που αποκτούμε με τις εικόνες, τις σκέψεις μπροστά σε μια εικόνα, ο κόσμος μας! Εμείς! Όταν βλέπεις τη ζωή πολύπλευρα και όχι μονόπλευρα, όταν κοιτάς τον κόσμο μέσα και απο τα μάτια των άλλων τότε βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος, ότι στον πλανήτη υπάρχουν τόσες ζωές όσες είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν. Αγκαλιάζεις τη γη, καλωσορίζεις τη ζωή και εκτιμάς τον άνθρωπο. Σκύβεις στο πρόβλημα του άλλου γιατί ξέρεις ότι δεν είσαι αθάνατος, άυριο μπορει να σου χτυπήσει την πόρτα. Είδες τη φτώχεια και τη δυσκολία σε πολλές χώρες, είδες τη χλιδή και την άνεση σε άλλες. Δεν είμαστε οι μόνες που περνάμε δύσκολα, κοίτα εκεί έξω... είναι δυστυχώς πολλές και μεγάλες οι δυσκολίες του κόσμου. Είμαστε μια κουκίδα στο χάρτι! Σεβόμαστε τη ζωή μας, το αύριο, ποθούμε το μέλλον αλλά με δομημένη σκεψη και ρεαλισμό γνωρίζουμε ότι το για πάντα δεν υπάρχει...εκτιμούμε όμως πάντα τις όμορφες στιγμές και ελπίζουμε σε πολλές τέτοιες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου