Να τη!

Να και η 18η Δεκέμβρη!

Σήμερα! Γενέθλια!

Έφτασα αισίως στα 35. Καθόλου εύκολα βέβαια να φτάσω εδώ και το ξέρετε! Σήμερα όμως τα έφτασα και τα έκλεισα. Και είμαι φουλ 35 έτη σε αυτή τη γη, σε αυτή τη χώρα με μικρά κενά (τα λεγόμενα ταξίδια αλλά και τα 3 χρόνια που έζησα στο εξωτερικό).

Εδώ λοιπόν! Στα χρόνια μου απο τα 27 ως σήμερα τα περισσότερα τα γνωρίζετε. Μπήκα/βγήκα στα νοσοκομεία, έκανα φίλους, γνώρισα πάρα πολύ κόσμο, πήγα εκδρομές, ταξίδεψα, ξεκίνησα μια καινούρια σχολή, έγραψα πολλά posts εδώ. Γνώρισα πολλούς απο εσάς. Δούλεψα...Έχασα τα κιλά, ξανα έγινα (σχεδόν) όπως πριν. Και συνεχίζω.

Τίποτα δεν είναι το ίδιο με περσι, έτσι δεν λένε ή μάλλον "κάθε πέρσι και καλύτερα". Πέρσι λοιπόν, λίγο πριν τα περσινά γενέθλια έκανα και ένα ακόμη χειρουργείο, στην κλινική όπου γεννήθηκα (τι φοβερές συμπτώσεις!) και ναι λοιπόν, εκεί που η φύση (;) ή η μαμά κι ο μπαμπάς φρόντισαν να ξεκινήσουν όλα και είδα το φως σε αυτή τη χώρα, απο εκεί για δεύτερη φορά στη ζωή μου έπαιρνα εξιτήριο αλλά αυτή τη φορά έχοντας αφαιρέσει τα απαραίτητα οργανάκια για να γίνω κι εγώ κάποια στιγμή μάνα.

Σήμερα λοιπόν, στα 35 δηλώνω single, καρκινοπαθής με 2 περιστατικά στην πλάτη μου,  αλλά ξέρετε μια μεγαλη αλήθεια; Φέτος δηλώνω ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Ελεύθερη απο οποιοδήποτε στρες του να παντρευτώ, αποδεσμευμένη απο οποιαδήποτε ηλικία και νούμερο που υπαγορεύει το "να βιαστώ να βρω κάποιον για να κάνω ένα παιδί μέχρι να πεθάνουν τα αυγουλάκια μου".

Μη γελάτε εκεί έξω, οι single φίλες μου γι αυτό "ψοφάνε" να βρούνε κάποιον. Οι παντρεμένες φίλες μου, χάρη στα παιδιά συνεχίζουν. ΠΑΙΔΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ. Είναι στο μυαλό των περισσοτερων 30 plus. Όταν ξέρεις λοιπόν απο πριν πως παιδάκια γιοκ, τότε λες οκ...δεν πιέζω τον χρόνο για τίποτα, δεν μπλέκομαι σε ιστορίες απλά για να αποκτήσω ένα παιδί και γι αυτό δεν προβληματίζομαι. Περιμένω αν η τύχη τα φέρει όπως τα θέλω να γνωρίσω κάποιον άνθρωπο που να με εκφράζει πραγματικά, να είμαι μαζί του για έναν μόνο βωμό "να είμαι μαζί του" κι όχι στο βωμό ενός παιδιού....αυτό λοιπόν είναι ένα λιγότερο άγχος για εμένα. Δεν πιέζω το χρόνο και δεν στρεσάρομαι για το μέλλον. Το μέλλον θα δείξει, αυτό δεν δείχνει πάντα; Τόσα χρόνια για όλους μας.

Δεν θέλω να βλέπω τα πράγματα μάταια στη ζωή. ΟΧΙ, στη ζωή δεν είναι τίποτε μάταιο. Αν τα δεις μάταια χάθηκες, τότε εγκαταλείπεις τον αγώνα για ζωή. Όλα μετράνε στη ζωή, είναι ζωή το πάθος με το οποίο δουλεύεις, ταξιδεύεις, μαθαίνεις, φροντίζεις ή αγαπάς τους άλλους. Η ένταση ενός καυγά, ακόμη κι αυτή είναι ζωή, είναι συναίσθημα προς τον άλλον, είναι ανάγκη να κρατήσεις μια σχέση!!!

Ο καρκίνος με ότι έφερε κι ότι μου πήρε, με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Όσο κι αν πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν αλλαζουν στον πυρήνα τους, τελικά όσο περνάνε τα χρόνια πιστεύω πως μια τόσο δυνατή εμπειρία όσο η ζωή με τον καρκίνο, δεν μπορεί, κάτι σου αφήνει. Και προφανώς σου αφήνει πολλα, πολλά περισσότερα απο όσα νομίζεις ή αντιλαμβάνεσαι πως σου αφήνει. Δεν είσαι όπως πριν, αυτό δεν γίνεται.Είμαστε κάτι άλλο, κι όσοι μας αγαπάνε και όσοι ενδιαφέρονται για εμάς, θα μάθουν να μας αγαπούν κι έτσι. 

Έμαθα πολλά τα τελευταία χρόνια έχοντας αρρωστήσει, έμαθα για τον καρκίνο αλλά και για τους ανθρώπους. Πολλά, πάρα πολλά, που μπορείτε να τα δείτε αν ανατρέξετε στα posts. Θα διαλέξω ένα που γι απόψε έστω, στα γενέθλιά μου, μου φαίνεται το πιο σημαντικό. Προσπαθείστε να βάλετε την αγάπη στην καρδιά σας, ακόμη κι αν η ζωή σας έχει φερθεί άσχημα, ακόμη κι αν οι άνθρωποι σας έχουν πληγώσει, να ξέρετε πως μια θετική σκέψη, μια προσπάθεια για αγάπη και η καλοπροαίρετη συμπεριφορά είναι πάντα καλύτερες.

Κι αυτό δεν είναι κλισέ, αυτό θα είναι ότι καλύτερο για το μέσα σας, ότι καλύτερο πρώτα για εσάς και μετά για τους άλλους. Ένα ταλαιπωρημένο σώμα όπως το δικό μας, μια ευαίσθητη καρδούλα κάτω απο το κουρασμένο πρώην στήθος μας πιστέψτε με προτιμά την αγάπη.

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΜΕ ΟΣΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΤΕ ΜΙΚΡΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΤΟΞΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Με ένα χαμόγελο, με μια ευχάριστη σκέψη με μια καλή πράξη.

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ