Σήμερα πήγαμε για τρέξιμο με τη "Σ" και είδαμε ένα απο τα πιο όμορφα χειμωνιάτικα φεγγάρια. Πανσέληνος, ή σχεδόν πανσέληνος δεν γνωρίζω και δεν θυμάμαι άλλους χειμώνες να έχω δει. Το φεγγάρι ανέβαινε σιγά σιγά κάπου στο βάθος. Ήταν μεγάλο και πορτοκαλί. Πανέμορφο! Τέτοιες στιγμές η φύση ξεπερνά οποιοδήποτε ανθρώπινο κατόρθωμα κι εσύ ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή απογεματάκι Τετάρτης καθώς τρέχεις κι ακούς μουσική και έχεις παρέα λες "πόσο τυχερή μπορεί να είμαι; Με το τίποτα εδώ, όμως ΕΔΩ."
Αλήθεια αν υπήρχε τηλεμεταφορά και ταξίδι στο χρόνο, σε ποιά πανσέληνο θα πηγαίνατε;;;
Κάθε ένας απο εμάς έχει μια αγαπημένη χρονική περίοδο της ζωής του. Κάποιες μέρες, μήνες αλλά και χρόνια που ευχαρίστως θα πάγωνε και θα κλεινόταν εκεί μέχρι να πεθάνει.
Όπως προτρέπει το τραγούδι "θυμήσου δικές μας στιγμές, δες στα μάτια μου μπογές που χρωματίζουν θάλασσες". Διάφορες εικόνες κι απέραντες θάλασσες, ίσως αυτό να είναι και το πραγματικό χρώμα της ζωής, όλες οι αποχρώσεις του μπλέ.....η θάλασσα.
Καληνύχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου