Τόση και άλλη τόση

αισιοδοξία! Είμαι εδώ, στο νησί. Περνάω όμορφα, δεν έμεινα στιγμή μόνη! Βρήκα καινούριες παρέες, έγινα αποδεχτή από πολύ κόσμο! Όλο αυτό είναι τόσο μα τόσο αναζωογονητικό! Δεν ξέρω αν κάπου εκεί ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, ίσως βρίσκω απλώς έναν καινούριο εαυτό! Ναι, απόψε θα σας πω πως το παιδάκι που αρρώστησε το 2007 έχει πια μεγαλώσει. Όσο και αν την συρρίκνωσε η αρρώστια, όσο και αν ακούμπησε στους γύρω της και χρειάστηκε τη βοήθειά τους, όσο και αν στενοχωρήθηκε, όσο και αν προβληματίστηκε, μια είναι η σημερινή πραγματικότητα. Το φοβισμένο εκείνο κορίτσι σε λιγότερο από 3 μήνες θα κλείσει τα 30! Τα αποτελέσματα των εξετάσεών της είναι καλά. Ο χειρούργος της είναι σίγουρος για τον εαυτό του και οι χμθ απλά βοήθησαν. Εκείνο το κορίτσι, μετά από εκείνη την περιπέτεια και ύστερα από τον τεράστιο αγώνα της, ζει ανάμεσά σας, είναι ικανή για όλα, βρήκε σπίτι, φροντίζει τον εαυτό της μόνη και το καλύτερο…δεν νιώθει καθόλου μοναξιά. Μπόρεσε και σηκώθηκε, και όρθωσε το ανάστημά της, μπόρεσε να πάει τη ζωή παρά πέρα! Αυτό το κορίτσι, μόλις χθες, συνειδητοποίησε πως όλα πάνε καλά γιατί…γιατί έχει απεριόριστη εμπιστοσύνη στον εαυτό της!

Έτσι είναι φίλοι μου! Οι κορυφές κατακτιούνται μια-μια. Θέλει κόπο μα και τρόπο, θέλει χρόνο μα και κότσια! Περνάς όμως απέναντι, κολυμπάς μα περνάς!
Εξακολουθώ και κολυμπώ, έχω μια μάσκα και αναπνευστήρα για να χαζεύω τον βυθό, εδώ στο νησί! ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ από κάθε αρνητική σκέψη! Εγώ και η θάλασσα γινόμαστε ΕΝΑ. Ο βυθός, είναι ένας τόπος μαγικός, έχω δει αμέτρητα ψάρια…και έχω ακούσει την ανάσα μου (μέσα από τον αναπνευστήρα) δυνατή και σίγουρη!!!!!!!!!!!!!