Αν δεν με απατά η μνήμη μου, αυτό είναι το 3ο ΤΕΛΟΣ που γράφω σε αυτό το blog!
Πρώτα, τέλος για τις χμθ (1η Απρίλη του 2008), δεύτερο τέλος για την ακτινοθεραπεία (αρχές Ιουνίου 2008) και ένα τρίτο τέλος, πρόσφατα, για το Herceptin (4/3/2009). Η θεραπεία μου έκανε τον κύκλο της πια...ας ελπίσω ότι πέρα απο το χαπάκι της ορμονοθεραπείας δε θα χρειαστώ ποτέ τίποτα παραπάνω για την καταπολέμηση της νόσου. Ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση! Χάρηκα που τελείωσα, μπορεί να ήταν για καλό μου αλλά ήταν και αυτό μια έννοια. Αν ήθελα κάπου να πάω έπρεπε ή πριν ή μετά. Έπρεπε επίσης να απουσιάζω από τη δουλειά. Επιπλέον δεν μπορούσα το πολύ πρωινό ξύπνημα κάθε φορά (ξυπνητήρι στις 6), το "ψάξιμο" και την αγωνία για το αν θα έχω φλέβα, το γεγονός ότι περιστοιχιζόμουνα στο νοσοκομείο από πολύ μεγαλύτερες ηλικίες ανθρώπων που νοσούσαν. Αυτό το τελευταίο ιδίως με έπνιγε!
Τώρα βέβαια, μόλις που τελείωσα το herceptin αρχίζω καινούριο κεφάλαιο. Περνάω μια πολύ περίεργη φάση…Δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια, τα όνειρά μου είναι περίεργα, πολύ, μα πολύ μπερδεμένα. Προχθές έβλεπα ότι είχα πάει να κάνω την αποκατάσταση και ήμουν σε ένα μπαλκόνι στην κλινική και έκλαιγα. Ήμουν μόνη μου εκεί, και ήρθε ο χειρούργος να μου πει «ξεκινάμε». Έχω πολύ περίεργα συναισθήματα για την αποκατάσταση…Αυτό φαντάζομαι με κάνει και ξυπνάω νωρίς πριν το ξυπνητήρι. Ο ύπνος μου έχει χαθεί, εγώ που κοιμόμουν ώρες (ιδίως το πρωί). Τώρα πια…έχω και εγώ τις έγνοιες μου φαίνεται που έστω και υποσυνείδητα δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Δεν έχω προγραμματίσει ακριβώς την επέμβασή μου αλλά σε κανένα 20ημερο βλέπω να ξεκινάω… Άντε και να δούμε!
Πρώτα, τέλος για τις χμθ (1η Απρίλη του 2008), δεύτερο τέλος για την ακτινοθεραπεία (αρχές Ιουνίου 2008) και ένα τρίτο τέλος, πρόσφατα, για το Herceptin (4/3/2009). Η θεραπεία μου έκανε τον κύκλο της πια...ας ελπίσω ότι πέρα απο το χαπάκι της ορμονοθεραπείας δε θα χρειαστώ ποτέ τίποτα παραπάνω για την καταπολέμηση της νόσου. Ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση! Χάρηκα που τελείωσα, μπορεί να ήταν για καλό μου αλλά ήταν και αυτό μια έννοια. Αν ήθελα κάπου να πάω έπρεπε ή πριν ή μετά. Έπρεπε επίσης να απουσιάζω από τη δουλειά. Επιπλέον δεν μπορούσα το πολύ πρωινό ξύπνημα κάθε φορά (ξυπνητήρι στις 6), το "ψάξιμο" και την αγωνία για το αν θα έχω φλέβα, το γεγονός ότι περιστοιχιζόμουνα στο νοσοκομείο από πολύ μεγαλύτερες ηλικίες ανθρώπων που νοσούσαν. Αυτό το τελευταίο ιδίως με έπνιγε!
Τώρα βέβαια, μόλις που τελείωσα το herceptin αρχίζω καινούριο κεφάλαιο. Περνάω μια πολύ περίεργη φάση…Δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια, τα όνειρά μου είναι περίεργα, πολύ, μα πολύ μπερδεμένα. Προχθές έβλεπα ότι είχα πάει να κάνω την αποκατάσταση και ήμουν σε ένα μπαλκόνι στην κλινική και έκλαιγα. Ήμουν μόνη μου εκεί, και ήρθε ο χειρούργος να μου πει «ξεκινάμε». Έχω πολύ περίεργα συναισθήματα για την αποκατάσταση…Αυτό φαντάζομαι με κάνει και ξυπνάω νωρίς πριν το ξυπνητήρι. Ο ύπνος μου έχει χαθεί, εγώ που κοιμόμουν ώρες (ιδίως το πρωί). Τώρα πια…έχω και εγώ τις έγνοιες μου φαίνεται που έστω και υποσυνείδητα δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Δεν έχω προγραμματίσει ακριβώς την επέμβασή μου αλλά σε κανένα 20ημερο βλέπω να ξεκινάω… Άντε και να δούμε!
2 σχόλια:
sweety μου γεια σου.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ γυρισες σελιδα στην ζωη σου.Αφησε τα υπολοιπα πισω σαν μια αναμνυση.οσο για τον υπνο που εχεις χασει πιστευω οτι ειναι και αυτο μια μεταβατικη περιοδο.Εχεις πολλα μεσα στο μυαλο σου και υποσεινηδητα βγαινουν την ωρα του υπνου.Οταν θα κανεις και την αποκατασταση θα νιωσεις αλλος ανθρωπος (σαν να ξαλαφρονεις απο κατι)προχορας μπροστα.σε φιλω και περιμενω νεα σου.
για lonely
Ναι,όπως τα γράφεις είναι με τον ύπνο!Αλλά είπα "δε θα με πάρει απο κάτω!" θα κάνω κουμάντο εγώ λοιπόν και αντι να δω τα πράγματα περίεργα και κάπως με μια "αρνητική" ενέργεια αποφασίζω να τα δω απο τη θετική τους πλευρά!
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου